Kişi,duâda Allâhü Teâlâ"dan isteklerinin en mühimini,günah ve kusurlarının affedilmesini ve afiyetini istemelidir.Peygamber Efendimiz (s.a.v.) "Rabbinden, dünya ve âhirette af ve âfiyet iste.Onlar verildiği zaman felâh bulur;muradına -Allah"ın rızasına erersin." buyurmuşlardır.
Ebûbekr el Verrâk" a(r.h) âfiyet nedir? diye sordular. O da şöyle cevap verdi; "Kulun, kelime-i şehâdet söyleyerek imân ile ölmesi,Allâh "ın evliyâları zümresinde diriltilmesi, sırat köprüsünü selâmetle geçmesi ve sonra da cennete girmesidir. İşte âfiyet budur."
Âfiyet on şeydir.Beşi dünyadadır. Bunlar; İlim,amel,ihlâs,şükür ve kazâya razı olmak. Beşi de âhirettedir;Yüzün ak olması,terâzi(de sevabların) ağır gelmesi,hesâbın kolay olması, cehennemden kurtulmak ve cennete girmektir.
Allahü Teâla" ya lafzı az, manası çok olan ve içinde dünyâ ve âhiretin hayırlarını toplayan cümlelerle duâ etmelidir.Rabbenâ âtina fi"d-dünyâ haseneten ve fi"l-âhireti haseneten vegınâ azâbe"n-nâr"gibi.
Enes (r.a.)Peygamber efendimiz" in(s.a.v.) en çok bununla du ettiğini rivayet etmiştir. Çünkü bu duâ bütün hayırları içine alır. Sanki bununla duâ eden, dünyâ ve ahiretteki iyilik ve güzelliklerin tamamını istemiş olur.