Konu: Haydi Risale-i Nur Dersine

''Hem hiç mümkün olur mu ki; nihayet derecede bir hüsn-ü zâtî sahibi, cemalinin mehasinini ve hüsnünün letaifini âyinelerde görmek ve göstermek istemesin! Yani bir habib resul vas?tas?yla ki; hem habibdir, ubudiyetiyle kendini ona sevdirir, âyinedarl?k eder. Hem resuldür; onu mahlukat?na sevdirir, cemal-i esmas?n? gösterir.''(Sözler'den)

insirah Nickli Üyeden Alıntı

Mevlid Kandiline Özel...

''Merak uyand?r?c? nice lüzumlu hakikati ders veren o zata karş? her şeyi b?rak?p koşmak, onu dinlemek laz?m gelirken, ekser insanlara ne olmuş ki sağ?r olup kör olmuşlar, belki divane olmuşlar ki, o hakk? görmüyorlar, o hakikati işitmiyorlar, anlam?yorlar.”

Sözler'den...

Allah raz? olsun. Mevlid Kandili münasebetiyle, risaleden yap?lan yoğun dersler bende çok etki b?rakt?.Risale-i Nur'da peygamber efendimiz o kadar anlat?lm?ş ki, insan O'na kavuşmak için ölümü özlüyor.Bediüzzaman?n da dediği gibi;

"Ey nefis! Başta Habîbullah, bütün ahbab?n kabrin öbür taraf?ndad?rlar. Burada kalan bir iki tane ise, onlar da gidiyorlar. Ölümden ürküp, kabirden korkup, baş?n? çevirme."

insirah Nickli Üyeden Alıntı

12 Nisan 2007 Perşembe Ders Eklentimiz Bir...

Ey cirmi ve cismi küçük ve cürmü ve zulmü büyük ve ayb ve zenbi azim biçare insan!
Kainat?n hiddetinden,mahlukat?n nefretinden mevcudat?n öfkesinden kurtulmak istersen işte kurtulman?n caresi;Kuran? Hakimin dairei kutsiyesine girmektir ve Kuran?n mubelliği olan Rasuli Ekrem (sav) in sunneti seniyesine ittibad?r.
Gir ve tabi ol..

Rnk 13.lema 11.işaret

ÜÇÜNCÜ ?ŞARET:Hat?ra gelmesin ki: Bu küçücük insan?n ne ehemmiyeti var ki, bu azîm dünya onun muhasebe-i a'mali için kapans?n, başka bir daire aç?ls?n? Çünki bu küçücük insan, câmiiyet-i f?trat itibariyle şu mevcudat içinde bir ustabaş? ve bir dellâl-? saltanat-? ?lahiye ve bir ubudiyet-i külliyeye mazhar olduğundan büyük ehemmiyeti vard?r. Hem hat?ra gelmesin ki: K?sac?k bir ömürde nas?l ebedî bir azaba müstehak olur? Zira küfür; şu mektubat-? Samedaniye derecesinde ve k?ymetinde olan kâinat? manas?z, gayesiz bir derekeye düşürdüğü için, bütün kâinata karş? bir tahkir olduğu gibi; bu mevcudatta cilveleri, nak?şlar? görünen bütün esma-i kudsiye-i ?lahiyeyi inkâr ile red ve Cenab-? Hakk'?n hakkaniyet ve s?dk?n? gösteren gayr-? mütenahî bütün delillerini tekzib olduğundan nihayetsiz bir cinayettir. Nihayetsiz cinayet ise, nihayetsiz azab? îcab eder...

...17 N?SAN SALI dersimiz...

يَا اَيُّهَا النَّاسُ اَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ اِلَى اللَّهِ

?'lem Eyyühel-Aziz! ?nsandaki kusur sonsuz olduğu gibi, acz, fakr ve ihtiyac?na da nihayet yoktur. ?nsana tevdi edilen açl?k ile nimetlerin lezzetleri tebarüz ettiği gibi; insandaki kusur, kemalât-? Sübhaniye derecelerine bir mirsadd?r. ?nsandaki fakr, g?na-i rahmetin derecelerine bir mikyast?r. ?nsandaki acz, kudret ve kibriyas?na bir mizand?r. ?nsandaki tenevvü-ü hacat, enva'-? niam ve ihsanat?na bir merdivendir. Öyle ise f?trat?ndan gaye ubudiyettir. Ubudiyet ise, dergâh-? izzetine kusurlar?n? "Estağfirullah" ve "Sübhanallah" ile ilân etmektir.
(Mesnevi-i Nuriye - 222

Evet şu mevcudat âyinelerdir. Fakat zulmet nura âyine olduğu gibi, hem karanlık ne derece şiddetli ise o derece nurun parlamasını gösterdiği gibi, çok cihetlerle zıddiyet noktasında âyinedarlık ederler. Meselâ: Nasılki mevcudat acziyle kudret-i Sani'a âyinedarlık eder, fakrıyla gınasına âyinedar olur. Öyle de, fenasıyla bekasına âyinedarlık eder. Evet zeminin yüzü ve yüzündeki eşcarın kıştaki vaziyet-i fakiraneleri ve baharda şaşaa-paş olan servet ve gınaları gayet kat'î bir surette, bir Kadîr-i Mutlak ve Ganiyy-i Alelıtlak'ın kudret ve rahmetine âyinedarlık eder. Evet bütün mevcudat, güya lisan-ı hal ile, Veysel Karanî gibi şöyle münacat ederler; derler ki:



"Yâ İlahenâ! Rabbimiz sensin! Çünki biz abdiz. Nefsimizin terbiyesinden âciziz. Demek bizi terbiye eden sensin!..

Hem sensin Hâlık! Çünki biz mahlukuz, yapılıyoruz.

Hem Rezzak sensin! Çünki biz rızka muhtacız, elimiz yetişmiyor. Demek bizi yapan ve rızkımızı veren sensin.

Hem sensin Mâlik! Çünki biz memluküz. Bizden başkası bizde tasarruf ediyor. Demek mâlikimiz sensin.

Hem sen Aziz'sin, izzet ve azamet sahibisin! Biz zilletimize bakıyoruz, üstümüzde bir izzet cilveleri var. Demek senin izzetinin âyinesiyiz.

Hem sensin Ganiyy-i Mutlak! Çünki biz fakiriz. Fakrımızın eline yetişmediği bir gına veriliyor. Demek gani sensin, veren sensin.

Hem sen Hayy-ı Bâki'sin! Çünki biz ölüyoruz. Ölmemizde ve dirilmemizde, bir daimî hayat verici cilvesini görüyoruz.

Hem sen Bâki'sin! Çünki biz, fena ve zevalimizde senin devam ve bekanı görüyoruz.

Hem cevab veren, atiyye veren sensin! Çünki biz umum mevcudat, kalî ve hâlî dillerimizle daimî bağırıp istiyoruz, niyaz edip yalvarıyoruz. Arzularımız yerlerine geliyor, maksudlarımız veriliyor. Demek bize cevab veren sensin. Ve hâkeza..."

Bütün mevcudatın, küllî ve cüz'î herbirisi birer Veysel Karanî gibi, bir münacat-ı maneviye suretinde bir âyinedarlıkları var. Acz ve fakr ve kusurlarıyla, kudret ve kemal-i İlahîyi ilân ediyorlar.

(Mektubat - 241

Bismillah her hayr?n baş?d?r....

.........................

Evet, bu kelime öyle mübarek bir definedir ki: Senin nihayetsiz aczin ve fakr?n, seni nihayetsiz kudrete, rahmete rabtedip Kadîr-i Rahîm'in dergâh?nda aczi, fakr? en makbul bir şefaatç? yapar.

(Sözler - 6)

Feya Rabbî, ya Hâl?kî, ya Mâlikî! Seni çağ?rmakta hüccetin hacetimdir. Sana yapt?ğ?m dualarda uddetim fâkatimdir. Vesilem f?kdan-? hile ve fakrimdir. Hazinem aczimdir. Re's-ül mal?m, emellerimdir. Şefiim, Habibin (Aleyhissalâtü Vesselâm) ve rahmetindir. Afveyle, mağfiret eyle ve merhamet eyle yâ Allah yâ Rahman yâ Rahîm! Âmîn!

(Mesnevi-i Nuriye - 106)

Fakrı kenz-i gına buldum Aczde tam kuvvet var gör.
(Sözler - 220)

Nübüvvet ise: Gaye-i insaniyet ve vazife-i beşeriyet, ahlâk-? ?lahiye ile ve secaya-y? hasene ile tahalluk etmekle beraber, aczini bilip kudret-i ?lahiyeye iltica, za'f?n? görüp kuvvet-i ?lahiyeye istinad, fakr?n? görüp rahmet-i ?lahiyeye itimad, ihtiyac?n? görüp g?na-y? ?lahiyeden istimdad, kusurunu görüp afv-? ?lahîye istiğfar, naks?n? görüp kemal-i ?lahîye tesbihhan olmakt?r diye, ubudiyetkârane hükmetmişler.

(Sözler - 540)

Ondördüncü Pencere

قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ * وَاِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلاَّ عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ مَا مِنْ دَابَّةٍ اِلاَّ هُوَ اۤخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا * اِنَّ رَبّىِ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ

s?rlar?nca: Herşey herşeyinde ve her şe'ninde tek bir Hâl?k-? Zülcelal'e muhtaçt?r. Evet kâinattaki mevcudata bak?yoruz ve görüyoruz ki: Za'f-? mutlak içinde bir kuvvet-i mutlaka tezahürat? var. Ve acz-i mutlak içinde bir kudret-i mutlakan?n âsâr? görünüyor. Meselâ nebatat?n tohumlar?nda ve köklerindeki ukde-i hayatiyelerinin intibahlar? zaman?nda gösterdikleri hârika vaziyetleri gibi. Hem fakr-? mutlak ve kuruluk içinde bir g?na-i mutlak?n tezahürat? var: K?ştaki toprağ?n ve ağaçlar?n vaziyet-i fakiraneleri ve baharda şaşaal? servet ve g?nalar? gibi. Hem cümud-u mutlak içinde bir hayat-? mutlakan?n tereşşuhat? görünüyor: Anas?r-? camidenin zîhayat maddelere ink?lab? gibi.
Hem bir cehl-i mutlak içinde muhit bir şuurun tezahürat? görünüyor: Zerrelerden y?ld?zlara kadar herşeyin harekât?nda nizamat-? âleme ve mesalih-i hayata ve metalib-i hikmete muvaf?k bir tarzda hareket etmeleri ve şuurkârane vaziyetleri gibi.
?şte bu acz içindeki kudret ve za'f içindeki kuvvet ve fakr içindeki servet ve g?na ve cümud ve cehil içindeki hayat ve şuur; bilbedahe ve bizzarure bir Kadîr-i Mutlak ve Kaviyy-i Mutlak ve Ganiyy-i Mutlak ve Alîm-i Mutlak ve Hayy-? Kayyum bir zât?n vücub-u vücuduna ve vahdetine karş? her taraftan pencereler açar. Heyet-i mecmuas? ile büyük bir mikyasta bir cadde-i nuraniyeyi gösterir. ?şte ey tabiat batakl?ğ?na düşen gafil! Eğer tabiat? b?rak?p kudret-i ?lahiyeyi tan?mazsan; herbir şeye, hattâ herbir zerreye, hadsiz bir kuvvet ve kudret ve nihayetsiz bir hikmet ve meharet, belki ekser eşyay? görecek, bilecek, idare edecek bir iktidar, herşeyde bulunduğunu kabul etmek lâz?m gelir.
(Sözler - 663-664)