Konu: Yağmur

Yağmur

yağmur…
hayat kaynağımız
toprağın sevgilisi
ağaçların dar gündeki dostu
Kudreti ezel ve ebedin dest-i rahmeti
insanların varlığı
çamurun aşığı

yağmur…
sen yokken toprak, dudak çatlak
unuttuğunda bizleri
değerin anlaşılır sinelerde yeni yeni
neşelendirir varlığın gökyüzüne bakan
yaşlı gözleri

yağmur...
yokluğunda..
sana duyulan özlem
semaya kalkan duadır.
Gökyüzünde birleşen amindir.
Eller inmeden yağan yağmur;
yüreklere serpilen şefkatin
damlacık taneleridir.
maviliklerin özünden
düşen her bir damlacıkta
gülü güldüren sevgidir.
Dillere dolanan rahimî bir ezgidir.

Yağmur..
Sana aşık olan gözlerden
seni yağdırandan, kurutandan
istemektir.
dualı amin tadında ki sözlerden
gökyüzünden dökülüp
Toprağa düşen her bir zerren

RAHMET hazinesinden kainata, zihayata,
Eşref-i mahlukat ’a
bir yaşam armağanıdır…
Yağmur…

Mahmut Bilge