Konu: Neden Aşk değilde Şefkat?

SEKİZİNCİ MEKTUP


ErRahmaniRahim isimleri Bismillahirrahmanirrahim'e girdiklerinin ve her mübarek şeyin başında zikredilmelerinin çok hikmetleri var. Onların beyanını başka vakte tâliken, şimdilik kendime ait bir hissimi söyleyeceğim.

Kardeşim, ben ErRahmaniRahim isimlerini öyle bir nur-u âzam görüyorum ki, bütün kâinatı ihata eder ve her ruhun bütün hâcât-ı ebediyesini tatmin edecek ve hadsiz düşmanlarından emin edecek, nurlu ve kuvvetli görünüyorlar. Bu iki nur-u âzam olan isimlere yetişmek için en mühim bulduğum vesile, fakr ile şükür, acz ile şefkattir; yani ubudiyet ve iftikardır.Şu mesele münasebetiyle hatıra gelen ve muhakkikîne, hattâ bir üstadım olan İmam-ı Rabbânîye muhalif olarak diyorum ki:

Hazret-i Yâkup Aleyhisselâmın Yusuf Aleyhisselâma karşı şedit ve parlak hissiyatı, muhabbet ve aşk değildir, belki şefkattir. Çünkü, şefkat, aşk ve muhabbetten çok keskin ve parlak ve ulvî ve nezihtir ve makam-ı nübüvvete lâyıktır. Fakat muhabbet ve aşk, mecazî mahbuplara ve mahlûklara karşı derece-i şiddette olsa, o makam-ı muallâ-yı nübüvvete lâyık düşmüyor.Demek, Kur'ân-ı Hakîmin parlak bir i'câz ile, parlak bir surette gösterdiği ve ism-i Rahîm'in vusulüne vesile olan hissiyat-ı Yâkubiye, yüksek bir derece-i şefkattir. İsm-i Vedûda vesile-i vusul olan aşk ise, Züleyhâ'nın Yusuf Aleyhisselâma karşı olan muhabbet meselesindedir.Demek Kur'ân-ı Mu'cizü'l-Beyan, Hazret-i Yâkup Aleyhisselâmın hissiyatını ne derece Züleyhâ'nın hissiyatından yüksek göstermişse, şefkat dahi o derece aşktan daha yüksek görünüyor.Üstadım İmam-ı Rabbânî, aşk-ı mecazîyi makam-ı nübüvvete pek münasip görmediği için demiş ki: "Mehâsin-i Yusufiye, mehâsin-i uhreviye nevinden olduğundan, ona muhabbet ise mecazî muhabbetler nevinden değildir ki, kusur olsun."

Ben de derim: Ey Üstad, o tekellüflü bir tevildirHakikat şu olmak gerektir ki: O muhabbet değil, belki yüz defa muhabbetten daha parlak, daha geniş, daha yüksek bir mertebe-i şefkattir.
Evet, şefkat bütün envâıyla lâtîf ve nezihtir. Aşk ve muhabbet ise, çok envâına tenezzül edilmiyor. Hem şefkat pek geniştir. Bir zat, şefkat ettiği evlâdı münasebetiyle, bütün yavrulara, hattâ zîruhlara şefkatini ihata eder ve Rahîm isminin ihatasına bir nevi aynadarlık gösterir. Halbuki aşk, mahbubuna hasr-ı nazar edip herşeyi mahbubuna feda eder. Yahut mahbubunu îlâ ve senâ etmek için başkalarını tenzil ve mânen zemmeder ve hürmetlerini kırar. Meselâ biri demiş: "Güneş mahbubumun hüsnünü görüp utanıyor; görmemek için bulut perdesini başına çekiyor." Hey âşık efendi! Ne hakkın var, sekiz İsm-i Âzamın bir sahife-i nuranîsi olan güneşi böyle utandırıyorsun?
Hem şefkat hâlistir, mukabele istemiyor, sâfi ve ivazsızdır. Hattâ en âdi mertebede olan hayvânâtın yavrularına karşı fedakârâne, ivazsız şefkatleri buna delildir. Halbuki aşk ücret ister ve mukabele talep eder. Aşkın ağlamaları bir nevi taleptir, bir ücret istemektirDemek, suver-i Kur'âniyenin en parlağı olan Sûre-i Yusuf'un en parlak nuru olan Hazret-i Yâkup'un (a.s.) şefkati, ism-i Rahmân ve Rahîm'i gösterir ve şefkat yolu rahmet yolu olduğunu bildirir. Ve o elem-i şefkate devâ olarak da “Fallahu hayrun hafizen ve huve erhamür rahimin.( En hayırlı muhafız koruyucu ve en hayırlı acıyıcı Allah'tır).(Yusuf-64). ... dedirir.

Hem şefkat hâlistir, mukabele istemiyor, sâfi ve ivazsızdır. Hattâ en âdi mertebede olan hayvânâtın yavrularına karşı fedakârâne, ivazsız şefkatleri buna delildir. Halbuki aşk ücret ister ve mukabele talep eder. Aşkın ağlamaları bir nevi taleptir, bir ücret istemektir Demek, suver-i Kur'âniyenin en parlağı olan Sûre-i Yusuf'un en parlak nuru olan Hazret-i Yâkup'un (a.s.) şefkati, ism-i Rahmân ve Rahîm'i gösterir ve şefkat yolu rahmet yolu olduğunu bildirir

Allah razı olsun ,
Meslek-i aşk ' da naz ve şatahatın vuku bulma ihtimali meslek-i şefkatten çok daha fazla.Hem istiğrak ile zahir-i şeriatede münafi akval ve etvar südur edebiliyor.
Meslek-i şefkat daha mutedil ; " emrolunduğun gibi dosdoğru ol" emr-i ilahinin tecelliğine mazhar bir cadde-i kübra...

ŞATAHAT [şatahat] : Mânevî sarhoşluk.
İSTİĞRAK [istiğrak] : Allah aşkıyla dünyayı unutup bütün bütün kendinden geçmek

Evet, Halık-ı Zülcelâlinden havf etmek, Onun rahmetinin şefkatine yol bulup ilticâ etmek demektir. Havf, bir kamçıdır; Onun rahmetinin kucağına atar. Mâlûmdur ki, bir vâlide, meselâ, bir yavruyu korkutup, sînesine celb ediyor. O korku, o yavruya gayet lezzetlidir. Çünkü, şefkat sînesine celb ediyor. Halbuki, bütün vâlidelerin şefkatleri, rahmet-i İlâhiyenin bir lem'asıdır. Demek, havfullahta bir azîm lezzet vardır.

Şimdi, ey nefis! Birkaç sözde katî ispat etmişiz ki, asıl mahiyetin kusur, naks, fakr, aczden yoğrulmuştur ki, zulmet karanlığın derecesi nispetinde nurun parlaklığını gösterdiği gibi, zıddiyet itibâriyle sen onlarla Fâtır-ı Zülcelâlin kemâl, cemâl, kudret ve rahmetine âyinedarlık ediyorsun. Demek ey nefis! Nefsine muhabbet değil, belki adâvet etmelisin; veyahut acımalısın; veyahut mutmainne olduktan sonra, şefkat etmelisin. Eğer nefsini seversen-çünkü senin nefsin lezzet ve menfaatin menşeidir; sen de, lezzet ve menfaatin zevkine meftunsun-o zerre hükmünde olan lezzet ve menfaat-i nefsiyeyi nihayetsiz lezzet ve menfaatlere tercih etme. Yıldız böceği gibi olma. Çünkü o, bütün ahbabını ve sevdiği eşyayı karanlığın vahşetine gark eder, nefsinde bir lem'acık ile iktifâ eder. Zîrâ, nefsî olan lezzet ve menfaatinle beraber bütün alâkadar olduğun ve bütün menfaatleriyle intifâ ettiğin ve saadetleriyle mes'ud olduğun bütün kâinatın menfaatleri, nimetleri iltifatına tâbi bir Mahbub-u Ezelîyi sevmekliğin lâzımdır. Tâ, hem kendinin, hem bütün onların saadetleriyle mütelezziz olasın. Hem, Kemâl-i Mutlakın muhabbetinden aldığın nihayetsiz bir lezzeti alasın.

gulsah Nickli Üyeden Alıntı

Allah razı olsun ,
Meslek-i aşk ' da naz ve şatahatın vuku bulma ihtimali meslek-i şefkatten çok daha fazla.Hem istiğrak ile zahir-i şeriatede münafi akval ve etvar südur edebiliyor.
Meslek-i şefkat daha mutedil ; " emrolunduğun gibi dosdoğru ol" emr-i ilahinin tecelliğine mazhar bir cadde-i kübra...

ŞATAHAT [şatahat] : Mânevî sarhoşluk.
İSTİĞRAK [istiğrak] : Allah aşkıyla dünyayı unutup bütün bütün kendinden geçmek

Amin cümlemizden..

“Hem, bu tarîk daha umumî ve cadde-i kübradır . Çünki kâinatı ehl-i vahdet-ül vücud gibi, huzur-u daimî kazanmak için i'dama mahkûm zannedip, "Lâ mevcude illâ Hû" hükmetmeye veyahut ehl-i vahdet-üş şuhud gibi, huzur-u daimî için kâinatı nisyan-ı mutlak hapsinde hapse mahkûm tahayyül edip, "Lâ meşhude illâ Hû" demeye mecbur olmuyor.

(Halbuki aşk, mahbubuna hasr-ı nazar edip herşeyi mahbubuna feda eder. Yahut mahbubunu îlâ ve senâ etmek için başkalarını tenzil ve mânen zemmeder ve hürmetlerini kırar. )


Belki i'damdan ve hapisten gayet zahir olarak Kur'an afvettiğinden, o da sarf-ı nazar edip ve mevcudatı kendileri hesabına hizmetten azlederek Fâtır-ı Zülcelal hesabına istihdam edip , esma-i hüsnasının mazhariyet ve âyinedarlık vazifesinde istimal ederek mana-yı harfî nazarıyla onlara bakıp, mutlak gafletten kurtulup huzur-u daimîye girmektir; herşeyde Cenab-ı Hakk'a bir yol bulmaktır.” (17. Söz’ün Zeyli hem 26. Söz’ün Zeyli)

(Hem şefkat pek geniştir. Bir zat, şefkat ettiği evlâdı münasebetiyle, bütün yavrulara, hattâ zîruhlara şefkatini ihata eder ve Rahîm isminin ihatasına bir nevi aynadarlık gösterir.(cadde-i Kübra ))

güzel konular olmuş emeklerinize saglık Allah razı olsun

emeginize saglık allah razı olsun

İkincisi: Risale-i Nur, İsm-i âzam cilvesiyle ve ism-i Rahîm ve Hakîmin tecellisiyle zuhur ettiğinden, imtiyazlı hassası 'allau ekber'den iktibasen celâl ve kibriya, bismillahirrahmanirrahim 'den istifâzaten merhamet ve şefkat, vehüvelazizülhakim'den istifadeten hikmet ve intizamın esasları üzerine gidiyor. Onun ruhu ve hayatı onlardır. Sair meşreplerdeki aşk yerinde, Risale-i Nur'un meşrebinde müştakane şefkattir. Ve refetkârane muhabbettir.

Ve Bihi Nesteinu

Risale-i Nur'da geçen her dersin kendine has bir Riyaseti ve makamı vardır.Bu Riyasettendirki Her dersin muhatabı dersini asıl olarak alır digerleri onun zımnında ders olur ona.Bu acz ve fakr ve şefkat ve tefekkür denilerek konulan 4 hatvede yani kalbin tasfiyesi,nefsin tezkiyesi,ruhun terakkisi,aklın tekemmülü olan merhalelerde seyr ederken derslerdeki hakikat ilminin amele dökülmesi ile Risale-i Nur talebesi Risale-i Nurları usulunce ve sırasınca hayatına tatbik ederek Risale-i nurlarla hayatlanır.''Mazhariyeti esmalara göre farklılıklar olsada asıllar aynıdır.''

Risale-i Nur'da gecen her dersin muhatabı dersine karşı olan konumu o dersin ilmini amele döker ve o hallerle hallenir ve anlayışı ve aktarması koyunun yavrusuna hazmedilmiş safi süt vermesi gibidir.

Risale-i nurda gecen Herhangi bir dersin Riaset makamında muhatabı olmayıpta istifade noktasında o derse karşı olan hali o dersi ilmen anladığı kadarı ile kabullenip istifade edip taraf olmasıdır ve o dersleri aktarma halleri ise kuşların yavrularına kay vermesi gibidir..


Bir bayan Anne olunca ondaki ŞEFKAT zuhur eder.
Bir tavuk yavru sahibi olunca şefkat yavruları yanında ve tehlikeye maruz kalıncada ŞECAAT SAHİBİ OLUR .
Bediüzzaman r.a hın hem şefkat sahibi olması ve şefkat mesleğini tesis edip tatbik edişi ise manevi evlatları sayılan talebelerinin de oluşundandır yani maddi veya manevi evlada sahib olanın hallerindendir şefkat.Bununla Birlikte Üstad r. daki ŞECAAT te manevi evladı sayılan talebelerinin maruz kaldıkları tehlike nisbetindedir.

Şefkatin diger zuhur ettiği yer ise herkese açıktır. Yani dünyaya gelen her insana açık bir yoldur. Buda evladın annesine ve babasına olan şefkatidir.Budahi safidir ve halistir. Valideyninin ihtiyarlığına yetişen onların hayr dualarını alarak ahiretini kurtarır manasında rivayetler mevcuddur. Hatta anne ve baba hukukuna tam riayet edenlerin hem dünya hem ahiret işlerinde suhuletle başarılı olduklarınıda Üstad r.a talebesindeki muvaffakiyeti göstererek delil tutar.

Hz. Yakub a.s, evladı yusuf a.s mı, yanında olmadığından, ayrılığından ve nerde olduğunu bilmediğinden o şefkati o nisbette inkişaf etmiş aynı hal Yusuf a.s dada zuhur etmiş onu yetiştirmiş yusuf a.s dahi babasına olan şefkatinden şefkatte terakki etmiştir bunu yusuf a.s hayatına bakan görse gerek.Yine Yakub a.s mın yanında olan evladlarına karşı olan hislerine bakınca bu şiddette bir şefkat görülmüyor onlara karşı veyine yanında olan evlatlarındada babalarına karşı o nisbette bir şefkatte görülmemektedir. Yani insanların şefkati RUH MERATİBİNDEDİR ve zaman ve mekanla mukayyed değildir.

Bir anne evladına olan şefkatinden tüm veledlere karşı şefkat eder.
Bir evlatta valideynine olan şefkatinden tüm valideynlere şefkat eder dense isabet edilmiş olur.Yani maddeten veya manen bir velede sahib olmayanda bulunan şefkat ancak anne ve babasına olan şefkatinden olur bunda ne kadar çalışır ve ilerlerse o nisbettede şefkat ehlinden olur denilebilir.Bu dahi ANNE VE BABAYA İTAATİ GETİRİR (meşru dairede). Yani maddi veya manevi evlat olduğunun şuuru ile itaati gerekli kılarki Buna intisabda denir. Buda ubudiyyet tarikıdır ve ihlasın kazanıldığı yerlerdendir.


Rahim ismi dünyada tecelli ettiği gibi külli bir manada ahirette tecelli eder.Dünyada dahi tecelli eden Rahim esmasının geregidirki bu esmaya mazhar olan her iman sahibi şefkat ettiğinin ahiretini 1. dereceden hayatlandırıp muhafaza etmeye çalışsın. Bu şefkati yanlış yerde kullanıp evladlarını dünyaya sevk edenlerle ilgili dersi risalelere havale ederek devam edelim.

Rahim esmasının en azami tecellisnin mazharı 1. dereceden Peygamberimiz a.s.m dır. Ve o doğduğunda dahi ümmeti ümmeti demiştir.Evet Onun Ümmeti olan bizler a.s.m ın manevi veledleriyiz aynı anda. O Alemlere Rahmet a.s.m efendimiz bizlerin kurtuluşunun kendisine tabi olmamızda olduğunu göstermiştir. 1.sözün 2.kısmı olan Bismillahirrahmanirrahim in sırrlarının açıklanmasında dahi, denmiştirki o rahmetin kapıcısı ,pırlantası, kapısı, ve o rahmete mazhar olmak için A.S.M IN VE ASHABININ YOLUNDAN GİTMEK GEREKLİ OLUR ve tüm risalelerde bu minvalde dersler mevcuddur ve açıklanmıştır.

Hulasa : ŞEFKAT sahibi olmak başkadır, şefkati yerinde ve doğru olarak kullanmak başkadır, İnsanların manevi halleri ile ilgilenmek makamı olan şefkat MESLEĞİMİZDE RUHUN TERAKKİYATI kısmı olan 3. hatvede zuhur eder.Bundandır ki Risale-i Nur mesleğinde ŞEFKAT SAHİBİ olan ehli , şefkat ettikleri ile ilgilenirken 1.dereceden ahiret hayatını esas tutup, bunuda kur'an ve sünnet MİHENGi ile her daim muhafaza ederek maddi ve manevi halleri ile ilgilenir.


Aşk ve acz başlangıçta olan hallerdir.Yani Bir insanki nefsini sever o muhabbeti ihtiyar ile nefsten alıp layık olduğu mecraya sevk etmek 2 yol ile olur.
Ya kendinden daha sevilmeye layık olanını bulacaktır, sevmenin sebebi ise ya cemaldir ya kemaldir ya menfaattir.
Yada kendi hata ve kusurunu görecekki kendinde nefsinde acz meydana gelsinki kalb nefsten elini(muhabbetini) çekip direkt Cenabı hakka verebilsin.
Bu vermenin dahi nasıl olduğu mesleki sırrlardan olup Risale-i nurlarda derc edilmiştir..
Denilse isabet edilmiş olur İnşaallah.