Konu: Kalbini Açmak Ýçin Önce Örtünmelisin

Örtünme ve Örtü Üzerine Düşünceler

Gözkapağ?

“Seninle d?ş dünya aras?ndaki mesafe incecik bir örtü kadar. Kendi içine odaklanmak için bu örtüye ihtiyac?n var. En yak?n?ndaki örtü göz kapaklar?nd?r. Şimdi gözlerini kapat. Gözkapaklar?n gözlerinin üzerinde nas?l da kayd?. Hissettin mi? Şimdi örtündün. Örtündün ve zenginleşeceksin. Çok şey bulacaks?n bu örtünün alt?nda. Haz?r m?s?n?


Kapanm?ş gözlerinin örtüsünü hisset şimdi. Göz kapaklar?na odaklan. Bu zarif örtü seni kendine götüren bir yola dönüşecek. Kendini bulacaks?n örtünün alt?nda. Örtü seni senden saklamayacak. Seni sana gösterecek. ?çine odaklanacaks?n şimdi. ?çine. Derinliğine. Varoluşuna doğru gideceksin. Öyle derinsin ki. Gözlerine bakt?n m? hiç? Gözlerine bak?nca ruhunun derinliğini gördün mü? Ruhunu göremezsin. Ancak gözlerine bakarsan ruhunun derinliğini görürsün. Örtündün şimdi. Gözlerin kapal? görünüyor. Endişelenme. Kalp gözün aç?ld?. Kalbin gözlerinin göremediklerini gösterecek sana.

Hadi şimdi nefesine odaklan. Yavaşça nefes al?yorsun. Nefes al?şlar?n? dinle. Duyuyor musun? Duyduğun ses sana aittir. Hayatta oluşunun sesi bu. Hayat?n bir nevi sende uyand?rd?ğ? yank?. Hayat? dinlemek istediğinde nefesini dinle. Şimdi içine çektiğin hava ile d?şar? verdiğin havan?n seslerini ayr? ayr? dinle. ?kisine ayr? ayr? odaklan. Yavaş yavaş nefes al?yorsun şimdi. Sakince. Koşuşturmalar?n kesildi. Yavaşlad?n. Durmad?n ama. Hiç durmayacaks?n. Ölsen bile durmayacaks?n.

Şimdi kaslar?n? farket. Baş?n?n ağ?rl?ğ?n? hisset. Hissediyorsun değil mi? Sana verilenlere odaklan. Farkediyorsun. Bedenin sana verilen bir emanet. Bütün dikkatinle sana verilen bedenini alg?l?yorsun.

Kalb at?şlar?n? duyuyor musun? Duyuyorsun. Güzel. ?yice dinle kalbinin tiktaklar?n?. Bütün bedenine kan pompal?yor kalbin. Kan?n içinde neler yokki. Rabbin kan?na ihtiyac?n olan herşeyi yükledi. Her hücrene ulaşmak için yola ç?kt?. Her kalp at?ş?n hücrelerinin r?zk?n? taş?yor.

Şimdi hayat? hissediyorsun. Gözlerin kapal? değil. Sadece zarif bir örtü ile örtülü. Anneciğin ve babac?ğ?n geceleri senin üzerini örterdi ya. Öylesine zarif bir örtü ile örtülüsün işte. Rüzgar?n sesini dinliyorsun. Rüzgar tenine çarp?yor. Rüzgar?n ne dediğini duyuyor musun? Merhamet elçiliği yap?yor rüzgar. Sana elçi olarak gelmiş. Baksana bedenine t?k t?k vuruyor. Hadi dinle onu. Mutlak bir rahmetten haber getiriyor.

Ağaçlar?n uğuldamas?na odaklan şimdi. Yapraklar?n O'nu anmas?n? duyuyor musun? Sakinliği hissediyorsun. Sonsuz yumuşukl?k sarm?ş her yan?n?. Kaslar?n gevşiyor. Ruhunu s?k?nt?lar? her nefesini al?p verdiğinde d?şar? ç?k?yor. Her nefesi ald?ğ?nda sonsuz rahmetin sonsuz yumuşakl?ğ? içine doluyor. Her nefes al?ş?nda kainatla daha çok bütünleşiyorsun. Sen ve kainat yok şimdi. “Biz” var. Kainatla arandaki mesafe iyice daral?yor. Bu mesafenin kapanmas?n? bekleme ama. Bu mümkün olmayacak. Her ikiniz de yarat?lm?ş birer varl?ks?n?z. Her ikiniz de Onu an?yorsunuz. Yaln?zl?ğ?n?n yat?şt?ğ?n? duyuyorsun. ?çine sonsuz rahmetin tecellisi doluyor. Kalbindeki boşluk sonsuz rahmetle doluyor.

Çiçeklerin kokusu geliyor burnuna. Toprağ?n kokusu ciğerlerine kadar doluyor. Ciğerlerin tertemiz kokan hava ile dolu. Bu koku bütün bedenine yay?l?yor. Rüzgar tekrar bedenine dokunuyor. Sesler her yan?n? sar?yor. Yaln?zl?ğ?n gevşiyor. Sonsuz isimlerin tecellileri seni sar?yor. Hissediyor musun?

Gözlerin incecik bir örtü ile hala kapal?. Ama ruhun sonuna kadar aç?k. Duygular?n?n derinliğini görüyorsun zarif bir örtü ile örtülü gözlerinle ama aç?k olan kalbinle. Kalbin gözlerini açm?ş sonuna kadar. Ne kadar sessizsin ama ne kadar çok ses var içinde. Kalbindeki duygular?n sesini duyuyorsun. Kalbin ne kadar sevildiğini hissediyor. Değerli olduğunu hissediyor kalbin. Dinliyor musun? Duyuyor musun?

Karş?l?ğ?n? vermek istemez misin? Bunu farketmen ilk karş?l?k vermendir. Onun seni sevdiğini farkedip bunu kalbinin en derin ve özel köşesinde tutmak istiyorsun. Hiç unutmak istemiyorsun bunu. Ona teşekkür ediyorsun.

Botanik bahçesinde seyrettiğin çiçeklerin renklerini gözünün önüne getir. Binlerce çeşit sanat kalbine ak?yor. Venüs y?ld?z?n?n par?lt?s?n? hat?rl?yor musun? Nas?l da sakin sakin duruyordu o gece seyrettiğinde bu y?ld?z?. ?stersen venüse selam söyle. Seni de beni de yaratan O diyebilirsin.

Şimdi yine nefesini hisset. Ne kadar derinsin. Ne kadar çok şey var içinde farkettin mi? Kainat kadar genişsin. ?htiyac?n olan şey incecik ve zarif bir örtü.

Örtü insan? zenginleştirir. Anlad?n m?? Art?k gözlerini açabilirsin. Kalbin aç?kken art?k kendini ve kainat? daha derinden seyredebilirsin. Kalbini açmak için ise önce örtünmelisin.” Mustafa Ulusoy

Teþekkürler Elff Kardeþim. Ara sýra bile olsa bu tür bir içe dönüþü de yaþamak lâzým. Güzel bir klavuz olabilir bu yazý da. Tekrar teþekkürler...

Ecmain olsun ..Tesettürü "renkli şeker kağ?tlar?" diye bat?l? tasvir edip k?r?p dökerek anlaktansa yazar ne kadarlatif bir tefekküre sevketmiş değil mi..Nurlarla iştigal eden yazarlar yaz?lar?ndan belli oluyor.

Yaz?lar?n devam? da var..

Allah raz? olsun Elff kardeşim

“Gündüz Ortalýktaydýn. Konuþtun, çalýþtýn, yürüdün, koþturdun. Üstü açýk uyuyan bir insanýn üþüdüðü gibi ruhun da üþüdü. Üstü açýk uyuyan bir insanýn yataðýnda büzüþüp kalmasý gibi senin duygularýnda kalbinin içinde büzüþüp kaldý. Bakmaktan ve görülmekten yorgun düþtün. Sadece görmek yormaz insaný biliyorsun deðil mi? Daha çok görülmektir yoran insaný.
Hem bedenin hem duygularýn pelte gibi. Dinlenmek istiyorsun. Ama Kainatýn Rabbi üstü açýk uyumana razý deðil. Zarif bir örtüye ihtiyaç duyuyorsun. O senin için bir örtü dokuyor. Zarif, ipeksi bir maddeden. Güneþin ipeksi ýþýklarý geri çekildikçe ipeksi zariflikte örtü dokunuyor. Her varlýðýn üzerine tam tamýna uyacak bir örtü bu. Örtü ne kadar sakince örtülüyor. Baksana. Ýzliyormusun? Görüyorsun deðil mi? Güneþ ne kadar zarifçe çekiliyor. Iþýnlar dokunduklarý yerden ne kadar sakince çekiliyor.
Ýþte güneþ battý. Ýþte zarif bir örtü kapladý her yaný. Her yanýný. Ellerine baksana. Yüzüne de. Görebiliyor musun? Tam göremiyorsun. Çünkü zarif ve ipeksi bir örtü ile kaplý herþey. Sen de. Çevrendeki her varlýkta.
Acele etmiyorsun. Iþýðý hemen açmýyorsun. Örtüyü izliyorsun. Akþam olunca ortalýk karardý diyenler hep yanýlmýþtýr. Halbuki siyah ipekten bir örtü ile zarifçe örtülüyor varlýklar. Karanlýða tahammül edemezsen hayatýnýn karanlýklarýna nasýl alýþacaksýn? Korkuyor musun? Güzel. Korkmamana sevindim. Ama içini bir hüzün kapladýðýný biliyorum. Bu anlaþýlabilir. Her varlýðýn üzerinin örtülmesi ne kadar da hüzün verici. Ama onlarýn orada olduklarýný biliyorsun. Sonsuz bir ayrýlýk deðil yaþadýðýn. Geçici bir ayrýlýk seninkisi. Bundan eminsin. Kalbini bu rahatlatýyor.
Güzel. Çok iyi bir þey yapýyorsun. Iþýðý hala açmýyorsun. Bekliyorsun. Örtünün biraz daha koyulaþmasýný izliyorsun. Ne güzel. Ýçine doluþan hüzün yanýnda ruhunun örtündüðünü hissediyorsun. Ruhun savunmasýzlýðýndan kurtuluyor. Baksana. Ruhunu dinliyorsun. Duygularýný daha çok görüyorsun. Seni senden uzaklaþtýran bakýþlar yok artýk. Yalnýzsýn. Her varlýk yalnýzlaþtý. Her varlýk kendi içine çekildi.
Kendini yalnýz hissediyorsun ama bu yalnýzlýðýn seni zenginleþtiriyor. Yalnýzlýðýný hissettikçe biricikliðini hissediyorsun. Kainat içinde bir tanecik senden olduðun gerçeði seni yalnýzlaþtýrýyor. Seni diðer bütün varlýklardan ayýrýyor. Ancak bu ayrýþma seni biricik ve tek hale getiriyor. Onun Ferd ismi yalnýzlýðýnýn içindeki biricikliðin þeklinde sende tecelli ediyor. O ne kadar Mutlak Tek se, sen de o kadar Onun Mutlak Tekliðinin tecellisi ile o kadar biriciksin. Bak. Biricikliðini hissettin. Muhteþem bir duygu deðil mi? Tam zamanýydý bu zaman bunu hissetmek için. Çünkü örtündün. Seni, senin gibi yaratýlmýþ insanlardan görebilecek tek sensin. Ama çok daha önemli bir þey oluyor þimdi. O hem seni görüyor. Hem senin gördüðün seni görmek istiyor. Senin tek ve biricik bir varlýk olarak yaratýldýðýn gerçeðini baþkalarýnýn farketmesini bekleme. Buna öncelikle sen farket. Sen farkedersen, senin farkettiðin þeyi de müþahede edecek O. Senin kendini Onun kudret elinden çýkmýþ tekliðini ve biricikliðini anlamýþ olmandan razý olacak ve Sonsuz sanatýný sende seyredecek. Muhteþem bir an deðil mi?
Örtünün altýnda varlýðýnýn nefesini duyuyorsun. Hatýrlýyor musun? Küçükken nefesini daha iyi duymak için yorganý baþýnýn üzerine çekerdin. Þimdi ise gece örtüsünün altýndasýn. Varoluþun sakince gecenin içinde nefes alýyor. Nefesin ruhunda yankýsýný buluyor. Bu aný iyi deðerlendiriyorsun. Görünmüyorsun. Ama görüyorsun. Kendini. Seni huzursuz edecek bakýþlar yok artýk bak. Iþýðý hala açmýyorsun. Perdeni açýyorsun. Kalbin yýldýzlarý seyrediyor.
Baksana gökyüzü de örtünmüþ. Utangaç insanlarýn çekiciliðini anladýn mý? Utanmanýn bir örtü gibi insaný örttüðünü hissederdin hep. Sanki her varlýk örtünerek utangaç olduklarýný dile getiriyorlar. Gece bu yüzden mi çok çekici acaba? Galiba öyle. Geceyi bu yüzden çok seviyorsun. Belki gri havalarý da bu yüzden çok seviyorsun. Parýldayan þeyler gözlerini alýyor deðil mi?
Her varlýk kapandý. Gece her varlýðý örttü. Her varlýk biricikliðine kavuþtu. Þimdi seni gören sensin. Baþkalarýndan sýyrýldýn. Seni meþgul eden þeylerden sýyrýldýn. Zenginleþtin. Senin zenginliðin sensin. Iþýklarý hala açmýyorsun ve bu anýn hiç bitmesini istemiyorsun.
Yüzyýllar önce titrek mum ýþýklarý, gaz lambalarý altýnda insanlar kendilerine daha yakýndý. Þimdi elektrik lambalarý insanlarýn üzerindeki örtüyü çekip sýyýrýyor. Iþýklarý hala açmýyorsun. Televizyonun karþýsýna geçmeyi biraz daha erteliyorsun. Bu gece hiç mi seyretmeyeceksin? Biraz daha örtülü kalmaya karar veriyorsun gecenin örtüsü altýnda.
Iþýðý açmadýn. Ama içinde ne çok ýþýk varmýþ. Görüyor musun? Ýçinde parýldayan yýldýzlarý görüyormusun? Ne güzel. Bu gece elektirik lambasýný hiç açmayacak mýsýn? Bence de yap bunu. En azýndan bu gece. Gecenin örtüsü altýnda herþey ve sen biriciksin ve teksin. Yalnýzlýðýný keþfetmeden tekliðini ve biricikliðini nasýl anlardýn baþka? Örtünmeden biriciklik ve teklik nasýl anlaþýlýr?
Göz kapaklarýn aðýrlaþýyor. Örtünme ihtiyacýn daha artýyor. Ýnsanlarýn birlikte yapamadýklarý þeylerden biri ne biliyor musun? Birlikte ayný rüyayý görmek. Ayný odada yatan insanlar ayný uykuya dalamazlar. Her uykuya dalýþ yalnýz gerçekleþtirilir. Zamaný geldi. Uykuya dalýyorsun. Nihai örtüye, uykuya bürünüyorsun. Ve sadece sana ait olan bir rüyaya dalýyorsun. Yalnýz. Tek ve biricik..”
Mustafa Ulusoy

Örtünmek nimettir..