Aşkı öğrendim seninle.
Ve üzülmeyi,
Ansızın ve sebepsiz.
Yok yere dalmayı,
Uzaklara çok uzaklara.
Sevinmeyi öğrendim,
Sen sevindiğinde.
Ağlamayı öğrendim,
Şarkılar ve şiirlerde.
Ve ölmeyi öğrendim,
Boğuşurken sensizlikle.
Aşkı öğrendim seninle.
Ve üzülmeyi,
Ansızın ve sebepsiz.
Yok yere dalmayı,
Uzaklara çok uzaklara.
Sevinmeyi öğrendim,
Sen sevindiğinde.
Ağlamayı öğrendim,
Şarkılar ve şiirlerde.
Ve ölmeyi öğrendim,
Boğuşurken sensizlikle.
Bu şiir kime aitti? Çok güzel bir şiir..
Bir erime anıdır aşk can ipinin yavaşça incelmesi ve görünmeyen sevgili nin yüzünde kopması..
Sustum! Bir harf bile söylememin imkanı yok yoklukta artık. Aslı olmayan sözlerdir çünkü hep dilimde, gerçek değil surettir hep...Cana eziyetten başka bir şey vermez ki söylesem!..
Sustum! çünkü hadden aşkın olacak söz, kabından taşacak...Ne kulaklarda onu anlayacak bir kudret var oysa; ne anlayışında ona uygun bir kabiliyet!..
Haklısın şimdi hatırladım..
Bir erime anıdır aşk can ipinin yavaşça incelmesi ve görünmeyen sevgili nin yüzünde kopması..
Sustum! Bir harf bile söylememin imkanı yok yoklukta artık. Aslı olmayan sözlerdir çünkü hep dilimde, gerçek değil surettir hep...Cana eziyetten başka bir şey vermez ki söylesem!..
Sustum! çünkü hadden aşkın olacak söz, kabından taşacak...Ne kulaklarda onu anlayacak bir kudret var oysa; ne anlayışında ona uygun bir kabiliyet!..
sensizlikde sen, sende sensizlik!!!!! mecazi aşk?n iklimidir be kardeşim....güzeldi...sağol..yüreğine sağl?k
Şu an 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 konuk)