Zifirî Karanlıkta... lll


yüzümden silinmedi hâlâ özleminin payidâr izleri
sanırsın leylâ'sından uzak bir mecnûn dolaşır
çöllerinde aşkın ; elinde hasret kelepçeleri....
nedense gözlerim ay'ın durgunluğuna takılır
Ve semâ'dan meçhûle kayışlarına, yıldızların
gecenin kollarına bırakırken yüreğimi
aşkının içtenliğidir benliğimi saran...
bu bir şarkı mıdır mânâ'da, yoksa yürek esintileri mi
karanlığın bastırmasıyla var oluşuna koşan...


zifirî karanlıkta...

teşihisini koyamadığım bir yürek sızısı
dolaşır avlusunda ruhumun...
gözlerimi alırken nûrunun ışıltısı
dünyayı tutuyor gördüm, avucumda...
mecnûnun dünyaya galebe çalmasına mı
yoksa göç vaktinin geldiğine mi işaret
yaklaşır görüyorum geceyi sükût'un hudutlarına
Ve duyuyorum nihayet...
çalışını ruhumda, şarkısını vuslatın.


aşık-ı bîçare
[muhammed hakan yıldız]