Boşuna mı ağlıyorum sanıyorsun.

Bir gün bir güzel gördüm köprü başında
Baktım daha hala 16-17 yaşlarında
Pardon bir şey sorabilir miyim dediğimde
Dert hüzün akıyordu gözyaşlarında

Ne sordum cevap vermedi
Bir şey söylemek istiyordu ama söyleyemedi
Belliydi ta kalbinden yaralıydı
Bırakıp gidemedim,gönlüm el vermedi

Bir derdin mi var arkadaş söyle
İçindekileri getirmelisin dile
Hayatla savaşmalısın bile bile
Hadi, hadi gel bu tarafa gel hele

Seni böyle ağlatan birimi var
İşte bak ağlıyorsun ama neye yarar
Bedenin yıkılmış yüreğinde acılar
Bir köşede kıvranıyorsun ama neye yarar

“Hey yolcu” Bana soracakların bitti mi dostum,
ben bir hayat dalını tuttum, acıları kederleri onda unuttum.
Ne tarafa sallandıysa oraya gittim,onunla yedim ,
onunla içtim,onunla kalktım Ne oldu biliyor mu sun.
Bir gün tek başıma kaldım yalnız ve kimsesiz kime sordumsa bulamadım ,
ne yaptımsa kavuşamadım ona yanıyorum.
Sen sen beni hep böyle boşuna mı ,
boşuna mı ağlıyor sanıyorsun.