İnsanın pek yüksek bir kıymeti olmasaydı,
semavat ve arz onun istifadesine muti ve musahhar olmazdı.
Ve keza, insan ehemmiyetsiz olsaydı,
mahlukat onun için halk edilmezdi.
Eğer insan ehemmiyetsiz ve kıymetsiz olsaydı,
o vakit insan, mahlukat için halk olunacaktı.
Ve keza, insanın Halıkı yanında mevkii pek büyük olduğu içindir ki,
alem-i dünyayı kendisi için değil, beşer için, beşeri de ibadeti için halk etmiştir.
İşaratül-İcaz