Ayrılık Notları

[Meyvenin Zeyli]

Yapraklar k?m?ld?yor.

Çok k?m?ldayanlar düşüyor.

Sonbahar...

Serin.

?nsan kar yağ?nca değil, böyle çapk?n, birden geliveren

Sonbahar serinliklerinde yaş?yor soğuğu., üşümeyi..

Sonra hafif ateş yanaklarda...

O ateşin öyle bir hâli var ki; insan? içine döndürüyor.

Hayat sarar?rken, insan içindeki şöminenin baş?na çöküyor duygular?yla...

Orada nostalji var.

Sevgi var.

Sevgi niye var?

Niye hep haz?r orada?

Is?tmak için.

Vefakâr sevgi...

Sevgiyi dost edinmek.

Sevgiyi çoğaltmak.

Arkadaşlar? çoğalt?r gibi.

Yaln?zl?ğ? kovar gibi.

Raflardan eski, s?cak bir kitab?,

Tozlu ama s?cak bir kitab? çekip al?r gibi...

Özlenen dosta kavuşur gibi...

Sevgi vefakâr...

***

Şimdi buralarda içime dönük, onca sevgiye rağmen yapayaln?z...

Hüzünlere boğulmuş...

Hem de sonbahar...

Hem de yanaklar?m üşürken...

Gönlümün bir köşesinde s?cac?k bir şömine, bir köşesinde

Hayk?r?şlar ki şiddetinden duyulmayan...

Yorgunum...

Bu ayr?l?ktan çok beklemenin, sabr?n imtihan?...

Yorgunum...

Murat BAŞARAN

[BiKeS_]

Bu ayrılıktan çok beklemenin, sabrın imtihanı...

Yorgunum...

öyle sanırım Allah razı olsun...çok güzel..

[Garip_Maznun]

Yorgunum,

Gide gide bitmedi yollarım.Sırtımda heybesi geçmişin, yakamda izi günahların…
Ne dağlar görmedim , ne ovalar engebesiz…
Sanki sonsuza uzanan bir mavi karanlıktayım.

Bir aydınlık, bir karanlık, bir mavi…Renkler bile dönüp duran dünyaya döndü günlerimde…
Varlıkla yokluk arası, mutsuzlukla umudu arayış masalı benim yolum….

Yorgunum,

Uzaktan seyrettim denizlerin dalgayla kavuşmasını.Gruba karşı mavinin kızıla dönüşünü…

Yağmurun toprağa basışını izledim, yürürken hiç ıslanmadan…Kışın baharı kucaklamasını sevince dönüşen hüzünleri gördüm…

Gülümseyen gözyaşlarını içtim sabahların…Yürüdüm hiç usanmadan, yarınlara kanmadan, geçmişe ağlamadan….Yürüsem, yürüsem dedim hiç durmadan…

Yürümekle aşınmaz ki yollarım…

Yorgunum,

Gitmekten değil yorgunluğum, ne mevsimden, ne havadan, ne gökten…
En masum görünen insanların yalancılığından yoruldum.
Yoruldum benciliği yaşamdan sayanlardan.
Işığa karanlık bakanlardan…
Kendimi onlarda bulmaktan yoruldum, savaşa yenik başlamaktan.
Belki de savaşın içinde kaybolmaktan korkuyorum , yürürken kaybolmaktan…

Yorgunum,

Bir bıçak sırtında yaşamaktan…
Göğsümde tıkanmış bir öksürük gibi, güneşe özlemle bakarken ,üşümekten…
İyimser bir gökyüzünde günler ve gecelerce sarhoş olamamaktan…

Yarınlara umutsuz, sorumluluğu yüzünde taşıyan , analı babalı kimsesiz çocuklarda eridim yürürken…
İnadına yaşayan analarla büyüdüm, sessizliğe mahkum haykıran babalarda yitirdim çocukluğumu…

Yorgunum,

Belirsiz bir hüzne sarılmaktan…
Hep alan, vermeyi kayıp sanan hüzünlerdi parmak uçlarımla nefes nefese koştuğum.
Hiç varamadığım menzillerdi yakalayamadığım…
Bulduğum mahzun kır çiçekleriyle oyaladım kendimi bir zaman…
Çiçeklerin ömrü kelebekler kadar kısadır yollarda…
Kopardığın an, bir bakarsın, soluvermiş…Kandırmış seni,eski canlılığıyla kalacağım diye.
Cansız,solgun çiçeğe benzer, fersiz gözlerden, yoruldum…

Yorgunum,

Beyaz, temiz bir çarşafta uyumak istiyorum…
Umudu yaşatan cümlelerle örtünmek istiyorum.
Gözlerinde çığlık çığlığa mutluluk fışkırtsın istiyorum sevdiklerim.
Çağlayanlar gibi…
Dalıp gideyim seslerinde,yüzlerinde bulayım nefesimi.
Neredeyse, hangi geçtiğim yolda kalmışsa, geri dönmeye razıyım, yeniden yürümek pahasına…
Yorgunluğumu unutmak pahasına…Mutluluğu onlar bulsun da…

Yorgunum,

Gitsem, gitsem, bitmeyecek masalım…Gökten hiç düşmeyecek elmalarım…

Yorgunum…..

Ben tükensem, bitmeyecek yollarım…

ALINTI...

SELAM VE DUA İLE...

[Garip_Maznun]

İçimde yeni bir sevda
Nereye gitsem bilemem
Aklım dağınık bulanık
Açılsam sana derdimi döksem..."

Nasıl bunca yıl sustuğumu
İçimde söndürdüğüm ateşimi
Şimdi okyanuslar yetmez
Söndürmeye alevini

Vursalar beni susamam
Öldürseler beni duramam
Sen yazıldın yüreğime
İstesemde atamam

Yanmışım tutuşmuşum
Bunca yıl nasıl susmuşum
Taş basmışım yüreğime
Susamam artık yorgunum

Tamer Karan

SELAM VE DUA İLE...

[Garip_Maznun]

Vakti geldi,ayrılığın ne yapsak boş,
Kurtulamaz bu sevda bu amansız rüzgardan.
Yüreğimde saklı kalan anılarda,
Gidiyorum bu şehirden sevgilim hoşçakal.

Gözlerindeki yaşı sil canım benim,
Burada bırak git.
Gereksiz artık,anlamı yok sözlerin,
Bu aşk gömülmeli.

Oysa senle çok zamanlar paylaşırdık,
Acıları,umutları,hiç usanmadan.
Yüreğimde saklı kalan anılarda,
Gidiyorum bu şehirden sevgilim hoşçakal.

Nurettin Rençber

SELAM VE DUA İLE...

[Garip_Maznun]

Ben değilim bunu yazan
Sorumlu değil sevgim
Hislerim bugün biraz doğaya tercüman
Hem çok sert,hemde kırılgan
Özenirken gözlerim yağmura
Yüreğimde bir volkan
Nasıl mı?
Gel oturda dinle,hem dinle
Hem soluklan...

Rüzgârın dem vurduğu havaları bilirsin değil mi
Kır çiçeklerinin yâr saçları gibi dağıldığını
Ruhunun kafesinden çıktığı anlardır o anlar
Uçar rüzgârın ensesine konana kadar
Gözlerinde,düşen yaprağın hüznü belirir birden
İşte o lahza dersin "Ah eskiden,Ah eskiden..."
Duygular eskimezdi ki,eskiyen beden...

Yüreğimin ilk konak yeriydi gözlerin
Hatırlar mısın bakma demiştim öyle
Susup kalırdın çoğu kez,izlemek en büyük sanatındı
Bense kendimi yerdim.-Ne olur bir şeyler söyle
Lütfen deyişinse en güzel inatındı
Sonra kıpırdardı dudakların ve derdin
-Karıştırma bülbülü gülle!...
Ayırt edilemezdi ki bülbül gülle...

Çocuksu yanım hayat bulurdu güldüğünde
Saat en büyük düşmanımdı yanındayken
Tarif gerek değildi birlikteyken sevgiye
Sen ve Ben...
Aynı harfi yazan iki kalem...
Hasret zordu,zordu yazmak elem...

Gün doğardı sen düşerdin pencereme
Gece olurdu gülümserdin gökyüzünde
Nerde bir ışık görsem "Sen" derdim
Bırakmadı beni işte
Adım adım izlerdin beni gözümü kapattığım an
Geceye bıraktığın gözlerinle bulurdum seni
İncitmekten en çok sen korkardın beni
Görmezdim sanırdın avuçladığın dikeni
Ağlardın habersizim
Kanardın habersizim...
Seven habersiz kalmaz ki her yerimde bir izin...
Ve bir gün gittin...

Aynı vedaya hiç el sallamadık senle
Böylesine vedaya ise hiç...
Ayrılmayacaktık ölsek bile...
Sen cennetim...
Nasılda bıraktın gittin...
Ardında bıraktığın ateş büyüdü
Kıvılcımlarımla doğdum
Artık bir cehennemim...
Yakmak için bütün gidenleri
Hüznümü ezel kıldın,sevgimi har
Lâkin hala seviyorum
Seni yakmaya kıyamayacak kadar...
Yakamazdım seni ki seven kendini yakar...

Ben değilim bunu yazan
Sorumlu değil sevgim
Hislerim bugün biraz doğaya tercüman
Hem çok sert,hemde kırılgan
Özenirken gözlerim yağmura
Yüreğimde bir volkan
Anladın mı?
Gel oturda göz gezdir bir yüreğime
Hem soluklan...
Hep kalsan?

Halil Atik

SELAM VE DUA İLE...

[.rüzgar.]

Bak Sabır taşı…

Hiç!!
Bilmediğimin ötesine savruldum
………………….. gecenin ‘bir’inde
Tozluydu üstüm başım,
…………………yaralı diz kapaklarım
Ne canibde kaybolmuştum ..
Yârân payina düşmedik de
Düşman gözü hiç görmedik
Geşt ü gûzar ettiğim yerler nerdeydi ??
Kayboluşumu hatırımdan kim sildi…?

Kendime hüsn-i ülfetten yoksun hallerdeyim..
Kibâr-i evliyâ ziyaretindeyim …
Ruhum harcirâh olmuş …
Değil kimse derdim de ..
Değilim kimsenin derdinde…
Sözlendim siyahla müdâvemet edip,
Sıkıntının dilsizi yolunu bulup dökülürken
-geri ………………..doğurdu yeni bir bebeği…
Kurtuluş ebedi sûkutta …

Hicran hafi olup inince inme gönlüme,
Nazarımla baktım tutuşturdu ….
Sıyrıldı yüreğim garip korkaklıktan,
Alımlı bir sanatla döndü etekler
Ateş kasırgasına....
Yolların çıplaklığı kaçtı bu yangından
Mesâviden kıvrılan yılanları uyandırırcasına..

Suçluydular ...!
Manda derisini attıranlar, kırk odalarda hilkatimi zorlayanlar,
Safderunluğun aksi mi bu aklım , yoksa mecnun ‘Ahı’ mı
Köşeleri tutanlar , yarasa haykırışıyla bir gecede beyandalar...
Rızâ lokmana kanâ’at eyledik ..ötelerden kulağımızı kendimiz çektik..

Yürü!! akıbetim hayr ola, el ve fâtiha…..