Konu: Hangi Ürkek Kavgada Yaralandın Yiğidim

Hangi ürkek kavgada yaralandın yiğidim

Seni bu şuh kafese hangi zâlim el koydu

Diyorsun:bir zamanlar gülşen de bir bey idim

Hayrandır bilmez misin âlem dahî bir güle

İçinde kızıl tüylü köstebekler ve günâh

Dağa çık,ovaya in,eğil de bak bir göle

Çekiyor gülsüz kalan her zavallı şimdi âh

Çiçeklerin dilini unuttuğun yetmedi

İpek nağmelerini gömdün karanlığına

Yine de,nağmelerin intizârı bitmedi

Ebedî güllerini mihmân kıldı dağına

Bir Latin çiçeğine aldandı bakışların

Akreplere sevdalı neyin varsa dumanlı

Nerede o her yanı gül kokan nakışların

Nasıl bir âfet ki bu,feryâdın bile kanlı

Sana küskün,o uçsuz bucaksız soylu vatan

Batırdın hiç batmayan güneşi toprağında

Oysa bir gül aşkıdır yine kalbinde yatan

Yollara düş,bul O'nu yitirdiğin bağında

Savur kirpiklerini

Kurtulup ayağı yılanlı her kuş

Gül bıraksın Cem'in avuçlarına

Cemşîd'i Cemgül diye çağıran efsaneler

Bir gül görüp canevinden vurulun

Karanlığı aydınlansın kulların

Çünkü ışık mehtâbıdır güllerin

Gül,yağmurun bir sonraki adıdır

Gülün mecûnudur bütün çiçekler

Sonsuzluk gül, sensizlik gül,gül pusat

Gül cemresi,gül yağmuru,gül hasat

Gülü sevenlerin yoktur karası

Kurşundan beterdir gülün yarası .

Anaların gül rahminden derdiği

Dervişlerin erguvanda gördüğü

Cübbesini gül ipiyle dokuyup

Sarığını gül şeklinde ördüğü

Lâlede dertli sarhoş

Nergiste baygın gurûr

Karanfilde damar damar tâze kan

Dikende isyana mührünü vurur

Çiğdemle seyyahtır,zambakla silah

Sabır denizinde tahammül kuşu

Miğferine gül ışığı bulaşan

Gülün kanadında çıkar yokuşu

Şehzâde gül, prenses gül, kral gül

Doğuda gül,batıda gül,maral gül

Sevdalılar gül alıp gül satarlar

Gül olanlar, gül tahtında yatarlar

Mesâfeler gül alırken gönülden

Neden böyle uzaksın ki sen gülden

Boşalt sadağından dikenlerini

Düşün binlerce yıl dağarcığında

Bu derdi kahırla çekenlerini

Düş yollara ,iki gözün aksa da

Kavuş güle, gül seni bıraksa da

Hasbahçesinde ömrün yakın olmaz bana gül

Bîzarım ümîdime kurulan her tuzaktan

Tutuştu o lâcivert hayâle düşen kâkül

Bakanlar baktı sana;ben uzaktan uzaktan

Yandı birden korkuyla gözlerine uçan kuş

Bulutlar aynalara seni sordu ıraktan

Deniz sanki isyânkâr bir rüyada boğulmuş

Nehirler aktı sana ;ben uzaktan uzaktan

Peşimde her âşığın gölgesini taşırım

Alırım esrârını her devin bir dudaktan

Dağda haramilerle, kurtlarla ağlaşırım

Gökler sıcaktı sana;ben uzaktan uzaktan

Nerede bu çileyi çekenlerin tarihi

Kalbimin enkazına kan akıyor duvaktan

Çölde kalan ruhların bile döndü talihi

Türküler yaktı sana;ben uzaktan uzaktan

En kavî diken dahî murâd alır bağında

Bırakıp derde beni,kurtulursun firâktan

Gece-gündüz esridin bir kaktüs yaprağında

Gelmem yasaktı sana;ben uzaktan uzaktan

Simsiyah bir kıyâmet tohumu filizlenir

Mezarıma isminle atacağın topraktan

Acılar sanki neden bu sevdada gizlenir

İçim tutsakdı sana;ben uzaktan uzaktan

Zembilcide büyüyen,dal üstünde uyuyan

Gülmek sende gül olur,gül bende diken diken

Elmas beşik içinde kundağını öptüğüm

Sevmek tende gül olur,ten bende diken diken

İnci döker gözlerin asil kirpiklerinden

Umut kanda gül olur,kan bende diken diken

Kezzap akıtsan bile filizlenir yüreğim

Ölüm canda gül olur,can bende diken diken

Mâverayı bulunca kapında süvariler

Kılıç kında gül olur ,kın bende diken diken

Kafdağından öteye gidenler bir gün döner

Hasret handa gül olur,han bende diken diken

Hasadı diriliştir tarlasında sevginin

Buğday unda gül olur,un bende diken diken

Acıların birikir birikirde içimde

Her şey bende gül olur ,ben bende diken diken

Gül sesleri geliyor;her yer duâ ve niyâz

Açtı gök kapısını yerde çiğ taneleri

Adımları parıltı,alınları bembeyaz

Dağılıyor evrene gülün mestâneleri

Sen ki,en büyük GÜL'sün ,en çok gülü seversin

Söyle bahçıvanına,bir gül de bana versin

Ulu Tanrı adıyla aldığım her nefes

Senin için gül açar,kuş olup göğe uçar

Sen ey bahar elçisi,sen ey kutlu güldeste

Senin için cansızlar bile canından geçer

Gölgeler şehrinde gül,kimseye kalmayacak

Öteler şehrinde gül, bir daha solmayacak

Nurullah Genç