Dost istersen Allah Yeter
Dost istersen Allah Yeter
Günlerim en karanlık anlarım
Zaman, mekan gözetmeksizin
Sıkıntılar içinde bocaladığım
Bir melce, bir sığınak, bir dayanak aradığım.
Boşlukta yüzüyorum o karanlık anlarda
Neden derim; bu ağır yükler neden?
Hayatı yaşamak çok zor geliyor bana
Büyük bir imtihanla karşı karşıyayım.
Simâlar değişik suratlar asık
Hızla geçen zamanla herkes yarışık
Durduramadığım saatler beni beklemez artık,
Ben koştukça o benden önde gidiyor.
Bu koşturmaca ne zamana dek sürecek...
Asılacaksam,suçluysam darağacı nerde?..
Bilmiyordum ki o an zamanın bittiği yerde.
İmtihan içinde imtihandayım
Boşa geçti günlerim, haftalarım,aylarım...
Suçluyum, suçluyuz,belki günahkârız biz
Fakat bizler hiç bir zaman başıboş değiliz!..
Bunu düşünmek, bunu anlamak yetiyor,
Bir tek bu cümleyi hatıra getirmek..
Aramak sormak lâzım lâkin kime, nereye?
Bana bir sor bakalım bu doğru yer nerede..
Ben de bilmiyordum sordum öğrendim.
Çok zor sanıyordum ben bu adresi..
Düşündüm, taşındım ve aklıma danıştım..
Ve bu yerin benim içimde,kalbimde olduğunun farkına vardım..
Ne kadar yakın değil mi bana benden,
Bana bahşettiklerini kullanayım derken...
Yolum sonunda yine O'nun kapısına çıktı.
Demek ondan başka yok bir sığınak,
Bir dayanak, bir melce, bir dost..
O yoksa senin küçük dünyanda herşey bir hiç.
Yaşamak anlamsız, hayat lüzumsuz ve boş...
Kâinattaki herşey zannedersin başıboş.
O yüzleri güldürecek, o simaları değiştirecek
O çehreleri sevindirecek, o karanlıkları aydınlatacak,
Bir ümit, bir tılsım vermeli sana hayatın...
Sen ne olsanda yine sensin..
Bir insan, bir arkadaş, belki bir dost...
En önemlisi bir kulsun!...
Bunun farkına vardı mı?Bunun tadını aldın mı?..
Her şey sana dost, yeter ki istemeyi bil..
Kapısına git, kıyamında dur tıpkı bir elif gibi..
Ellerini aç, en içten sevgilerinle.
Ona muhtaç olduğunu hisset yalnızlığında,
Samimiyetinle, kulluğunla yalnızca O'na boyun eğ, ondan iste.
Yalnız ama yalnız O'ndan,
Karşılığı sonsuz sevgisinin ona duyulan!...
Müellif
