?NSAN YARATILDIM
Lûtf-u ?lâhîyle, toprak kalmad?m
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Nebâtat olmad?m, hayvan olmad?m
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Ne hâssalar verdi yaradan bana,
Düşünse, kâfir de gelir îmâna.
Şükür gerekmez mi bunca ihsâna?
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Sual soruldukta cevap verecek,
Hesab?n sonunda cennet görecek,
‘Esmâ’y? rûhunda aksettirecek
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Semâya eş olan dünya mekân?m;
O mekânda mahlûkata sultan?m!
Halife-yi arz?m, abd-i Deyyân?m.
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Zahirden bât?na cümle duygular
?hsan edildi; en büyüğe kadar
Habîbullah gibi bir şefîim var!
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
En câmî nîmetler bana verildi;
?ki cihan ayağ?ma serildi.
Ölen zerrelerim tekrar dirildi!
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Bir bahçeye müştâk olan hislerim
Doymak bilmez; cenneti de isterim!
Hâlâ nazd?r en birinci hünerim.
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Dünyaya meylettim hüsnüne kand?m,
Nefse zulmetmeyi marifet sand?m.
Şükür en sonunda Hakk’a bağland?m,
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Her mahlûkat çekti; bitmez naz?m?.
Yetinmedim; arşa diktim gözümü!
Duyurdum taa Arşullah’a sözümü!
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
“Kimsin?” sualini bildim; büyüdüm!
“Esmâ”ya âyine oldum; büyüdüm!
Tevhîd deryas?na dald?m; büyüdüm!
?nsan yarat?ld?m; daha ne olsun?
Cemil Ar?kan (Osmanoğlu)