Ölüm Zorların Zoru, Yaşamak Ondan da Zor!


Evdeki hesabımız bile çarşıya uymuyorken, ahiret hesabımızın vay haline.

Seni affetmek hayatımın en büyük hatasıydı. Nerden bilebilirdimki. Katilini affedersen seni yine öldüreceğini..

Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla! Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla.Başım çığlıklı bir çocuk, onu nasıl avutsam? Ne yapsam da ölümü bir saatcik unutsam ?

Kendini dünyalar kadar değerli zannedenlere kısa bir not; Dünya beş para etmiyor..

Öyle Ucuz Değil Gül Koklamak… Gül Tutan Ele Diken Batmalı… Bir Aşka Gönül Veren O Aşkın Kapısında Yatmalı!

Kişiye göre davranacaksın, küçükle küçük olacaksın hatta; Ama seviyesizin seviyesine inecek kadar düşmeyeceksin hayatta..

Dağı Tanıyan, Nasıl Tanımaz Uçurumu? Madem ki Yükseliş Var, İniş Olmaz Olur mu?

Patiska kefen çürük teneşir isli kazan. Minarede “ölü var!” diye bir acı salâ… Er kişi niyetine saf saf namaz… Ne alâ! Böyledir de ölüme kimse inanmaz hâlâ! Ne tabutu taşıyan ne de toprağı kazan…

Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader; Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!


NECİP FAZIL KISAKÜREK