Fudayl bin İyaz, kendisine:
“Falanca senin haysiyetinle oynuyor,” denildiği zaman:
“Vallahi, ben, bunu ona emreden şeytana kızıyorum,” der ve sonra ilâve edermiş: “Allahım, eğer o kulun doğru söylüyorsa, beni affet; yalan söylüyorsa onu affet.”