Yüregimi Bir Gül Çizdi...
Gülün dikeni batti dün parmagima ve hala gülümseyerek bakiyorum parmagimdaki küçük siyriga...
Kizamadim... Çünkü gülün dikeni batmadan önce sükretmistim;
" Ya Rabbi, ne kadar güzel yaratmissin " demistim.
Kizamadim, çünkü bir dakika önce güzel kokusunu sineme çekmistim , bakmaya kiyamamis kokusuna hayran kalmistim, çünkü batmadan önce yüregime koymus onu sevmistim...
Dikenini unutmus muydum?
Unutmustum dikenini...
Unutmustum iste....
Acitmayayim diye dokunmaya çekindigim gül, ince ve derin bir yara açmisti parmagima... Gülümsedim yaraya da...
Süzülen iki damla kana da...
Çünkü o yarayi açan bakmaya kiyamadigim o güldü...
.... .... ....
Sevdiklerimizin yüregimizde açtiklari yaralar da aslinda o gülün açtigi yara gibi degilmiydi...
Ince ve derin bir yara... Aslinda çok önemsiz gibi görünsede her kimildadiginizda yüreginizi inceden sizlatan bir yara...
Ama sevdikleriniz o yarayi açmadan önce siz muhabbet dolu kokularini sineye çekmistiniz, zamani, mekani ve kalbinizi paylasmistiniz...
Yarayi açmadan önce siz onlari kalbinize koymustunuz...
Kizabilir miydiniz... Kizamazdiniz elbet...
Sevdiklerimizin açtiklari yaralar da o gülün açtigi yara gibi ince ve derin...
Ama yârimiz o yarayi açmadan önce biz sükretmistik, kokusunu sinemize çekmis, bakmaya kiyamamistik...
Dikenini unutmusmuyduk...
Unutmustuk tabi... Ama biz gülümsemeliyiz yaraya...
Belki süzülen iki damla kana da...
Gülümsemeliyiz iste....
Çünkü o yarayi açmadan önce biz onu kalbimize koymustuk ve sevmistik..
318178_10151312207857638_1216434229_n.jpg