Yağmura bıraktım kendimi.

Sokakları dolandım seni düşünmemek için.

Her adımımda sana gittiğini düşünmeden adımların; saatlerce yürüdüm.
Zindan yüreklim üç ay geçmiş yokluğunu sarıp sarmayalı yüreğimi.
Üç ay.
Sensiz dakikalarda nefes alamayan ben şimdi görüyorum ki üç ayı devirmişim kirpiklerimde.
Geceler uzun zindan yüreklim çok uzun.
Gündüzler teselli cümlelerine açık biraz yorsam da etrafımdaki bakışları gündüz suskun içimdeki haykırışlar.
İşte yine gece kapımı çalıyor.
Herkes kalabalığında insanların.
Kimisi ailesiyle sohbet ediyor kimisi dostlarıyla kimisi kalabalıkta yürüyor.
Ben hep odamdayım.
Odamdan başka bir yer yok sanki kalmak istediğim.
Yağmura atıyorum bazen kendimi teselli olamayacağını bile bile yürüyorum yağmurda.
O yağıyor ben yağıyorum.
Kimseler görmesin istiyorum gözlerimi.
Bıktılar benden zindan yüreklim.

Teselli anlamaz yüreğimden bıktılar.



İstemiyorum çıkmasa karşıma her adımda hayaletin.

Olmuyor işte illa çıkıyorsun bir köşeden.

Kızmak bağırmak gözlerinin içine bakarak ağlamak istiyorum.
Bende ki enkazı göremezsin sen zindan yüreklim.
Ne kadar acılarını anlıyorum dersen de bilemezsin enkazdaki yüreğimi.
Sevmemişsin hiç.
İnsan koskoca iki senenin yalanlardan oluştuğunu öğrenmeye dayanamıyor.
Ne kadar yalanmış desem içimde bir ses hayır sevdi diyor.
Ah hala yalanlarına ortak içimde bıraktıkların.
Keşke nefret edebilsem senden.
Nefret edebilsem ve bitse sancıları içimin.
Artık yağmurda senin için yağmasa gözlerim.
Zindan yüreklim en zoru ne biliyor musun sevilmediğini bilmek değil; başkasını beni sevdiğini söylerken sevdiğini bilmek.
En zoru bu.
Her şeye inanırdım senin için söylenen her şeye inanırdım da zindan yüreklim beni sevdiğini söylerken başka bir yüreği de sevdiğine inanamazdım.
Ama gerçekmiş işte.
Hayat tüm gerçekleri vurdu yüzüme.
Şimdi kim ne derse desin inanamıyorum.
İnanmalarımı aldın zindan yüreklim.
Bütün olduğumu düşündüğüm yarımı benden habersiz çektin aldın.
Gittin habersiz küçük bahaneler buldun önce sonra sessizce gittin ötelere.
Ben ulaşmaya çabaladıkça sorguladıkça sen kaçtın.
Pes etmedim yinede biliyor musun?
Hep dedi ki içimde ki ses sen elinden geleni yap.
Pes etme.
Elimden gelenlerin bilemedim bir yalancı için çaba sarf ettirdiğini.
Şimdi acılarını ektiğin yüreğime hangi teselliyi yerleştirebilirsin.
Şimdi sen diye diye hayata küsen kelimelerime hangi hayatı verebilirsin.
Acıma bana zindan yüreklim.
Acıdığın o yürek çoktan öldü ve gömüldü.
Şu gördüğün yağmurda ıslanan, yağmurla caddelere yağan onun sadece gölgesi.
Acıma bana?
ahımı susturuyorum ben sustursam da ahlarım dolup taşıyor kelimelerimde.
Sessizce izliyorum içimden taşanları.
Söyleneler de sözüm yok.
Hükmüm yok.
Ne yazmışsam ne anlatmışsam benden habersiz yazılmıştır bil.
İçimi alıntılayamıyorum artık.
İçimde ne varsa ölü ne varsa hasta.
Ne diyebilirim ki zindan yüreklim.

Hesaplar öbür tarafta