Selamün aleyküm...uzun zamandır bu forumdayım ve siz gönül dostları ile birlikte muhabbet dozu alıyorum.Ssizlerle bir derdimi paylaşmak ve yardımlarınızı almak istiyorum...
Benim,rabbim uzun ömürler versin iki tane evladım var.Dört sene evvel dünyanın en güzel nimetlerinden biri olan annelik duygusunu tattım.Lafı fazla uzatmıyacağım.Ben ölümden dahası ölmekten çok korkuyorum.Üstadımın dediği gibi beka-ı aşk her insanda olduğu kadar,bendede yeterince var.
Fakat,benim ölüm korkum beka arzusundan felan değil.Esas korkum'ben ölürsem evlatlarım bensiz ,annesiz ne yaparlar'gibi düşünceler ve korkular.ben bu ruh halimi şöle örneklendirirsem daha iyi anlaşılacağımı düşünüyorum.
Kendi bünyemde iki tane zatı muhterem barındırıyorumBirirsi sadece anne olan zat,diğeri iman hakikatlerini bilen ve öğrenmeye çalışan zat.Bünyemdeki ikinci zat,ne yapsa ne etse,ne dese anne olan zatı bir türlü yersiz endişelerinden kurtaramıyor.
Kendi kendime yetersiz kaldığımı düşünüyorum ve bana bu konudayardımcı olursanız sevinirim...