Bazen insan kendini,yapayalnız terkedilmiş hissediyor...tutacak bir dal arıyor..Biliyor aslında Rabbi hep onunla ama yinede bir eksiklikler var yüreğinde...böyle bir durumdan nasıl kurtulabiliriz diye sorduğum güzel bir insan "Ağlayınız" demişti...Ağlamak, hayatın keşmekeşinde unuttuğumuz,ertelediğimiz bir nimet....Siz en son ne zaman ve niçin ağladınız?? Ağlamak hayatımıza ne kadar yakın? Acziyetimizi ilan ettik mi hiç?hıçkıra hıçkıra ağladık mı gecenin bir yarısında???
Sahi ağlamak hayatımıza ne kadar yakın??????