Konu: Öğretmenlik Hatıralarım...Anılarım...

Bu başlık altında rabbim izin verirse..unutmaz isem...yaşadıkça ve aklıma geldikçe öğretmenlik hayatında hatıra denilebilecek durumlar siz kardeşlerimle paylaşmaya çalışacağım... olumlu ya da olumsuz bir çok şey yaşamış olabiliriz...hakkınızı şimdiden helal ediniz...

ilk hatırıma gelen hatıram ve beni tuhaf eden bir hal...

bir hafta kadar önce bir ders çıkışında koridordan öğretmenler odasına yürürken, bir öğrencimin yanıma gelip. hocam size bir şey diyebilir miyim:

-buyur zeyneb,
- bir şey söylemek istiyorum...
-seni dinliyorum...
-hocam, babam olmanızı isterdim... , eğer seçme hakkım olsaydı sizin benim babam olmanızı isterdim...

-niçin böyle düşünüyorsun...
- hocam seçme hakkı olsaydı ne kadar güzel olurdu değil mi...
- zeyneb, eğer böyle bir hak olsaydı bir çok evladım olurdu sanırım deyip tebessüm ettim

sonra... rabbim bunu kısmet ve takdir etmiş. hangi anne babadan doğacağımıza o karar vermiş ve bize rıza gösterip anne babamızın hakkları muhafaza etmek, onları incitmememiz lazım. eğer tekrar doğsam ve bana sorulsa aynı anne babadan doğmak istermiydin diye, hiç düşünmeden evet derdim dedim...

- teşekkür edip ayrıldım fakat gözlerim doldu. yaşlı değildim.... genç denecek bir yaşta idim ve bir öğrencim hocam babam olmanızı isterdim deyip belki de ailesinde bulamadığı şefkati bekliyordu... bir yandan mutlu idim...diğer yanım ise üzüntülü...ne yapabilirdim ki...

yine bir gün yukarıdaki hadiseye benzer bir hadise;

bir öğrencim;

- hocam size bir şey itiraf edebilir miyim,
-buyur...
- siz annemden, babamdan, abilerimden ve ailemde tanıdığım tüm insanlardan, ailemden daha şefkatli bir insansınız...

bu türden cümleler çoğaldıkça ailelerin çocuklarına gereken şefkati veremediğini düşünüp kendi kendime dövünüp üzülüyorum... hem de çok...

geçen çarşamba günü idi.

okulda bir kaç işim sebebiyle geç çıkıyordum. okul çıkışında 12. sınıf iki öğrenci bir kaç evrak getirmişlerdi bana vermeleri gereken. alıp çantama koydum beni gideceğim yere kadar arabalarıyla(babasının) bırakacaktı.

-hocam benzin alacağız önce.
-tamam...
-çok yorgunum ve 17:00-17:30 gibi kaldığım yerde olmam gerek. yürüyerek 10 dakika. arabayla 2 dk.

daha sonra benzin almaya gittik. benzinci benzini doldurdu. bizim öğrenci kontağı çevirdi araba çalışmıyor.

çevirdi tekrar çalışmıyor.

işte ayvayı yedin mum dedim

dedi hocam aküde sorun vardı. dedim tayfun tam zamanını buldu. 2 senedir ilk defa böyle bir arabaya bindim ilkinde bununlar karşılaştım. sonra diğer öğrencimle yola çıktık başladık arabayı itmeye...

ittiğimiz halde çalışmadı bir türlü...

epey gittik. yolda izde kimse de yok.

sonra sanayi bölgesine kadar arabayı ittik beraber...

-hocam size de ayıb oldu ya, götürecektik araba taşıtıyoruz şimdi dediler...
- her zaman siz mi bizim yükümüzü taşıyacaksınız tayfun...biraz da biz yüklenelim yükünüzü dedim...

sonra saniyi de çalıştırdık. tabi okulda bu hadiseyi dillendirdiler.

birbirimizi görünce;
- itilecek araba var mı, varsa gidelim diye gülüşüyoruz

hep gülecek miyiz... biraz da düşünüp ağlayalım...

bir gün son sınıflara dersimde tahtada ders anlatırken, bir tablo çizmem gerekiyordu...

sırtımı dönüp tablo çizerken, arkamdaki fısıltıları duyuyordum...
-gençlerin seslerini, ne konuştuklarını...
-tahta ile uğraşırken duyduklarımla gözlerimin dolması bir olmuştu...gençler "affınıza sığınarak yazıyorum porno muhabbeti yapıyorlardı" tahtada yazarken sırtım onlara dönük vaziyette gözlerim doluverdi üzüntüden...yıkılacak gibi oldum... dönüp kızıp bağırmaya, bu sebeble bu şey dillendirmeye utandım...arkamı dönemedim... üzüldüm gençlerin haline düşecek gibi oldum...ve susarlar diye bilerek tahtada ki işimi uzattım...ama susmadılar...bir süre sonra sustular...

-yazın dediğim yerleri yazmamışlardı ve karşı bir cevap geldi bir öğrenciden... o sıra önceki halin yıpranmışlığı ve siniri üzerimdeydi...

yeter artık diye çıkıştım... üzerine doğru yürüdüm 12. sınıf koskocaman genç...sinirle iki yakasını tuttum yeter dedim edebsizler...utanmazlar...çok bunalmıştım gerçekten...aylardır nasihatlerimiz, uyarılarımız...tam şiddetle vuracaktım ki kendimi tuttum. biliyordum bir şey yapsam daha sonra üzüntüden hastalanıp malum bildiğiniz hastalığım olacak ve düşeceğim... sinirimi alamadım fakat kendimden çıkardım sinirimi...kendime vurdum...kendi yumruğumla masaya vurdum... kendi canımı yaktım... bu şiddedim biliyordum gençleri o sefih halde, başı boş halde görmenin beni yerle bir etmesinden ve şiddet-i şefkatimden ileri geliyordu...

umurlarımda olmasa bir kısım insanlar gibi... "hoca boşver dersini anlat çık, alan alır, hiç muhatap olma" der giderdim...

ama ne çare yapamıyorum...yapamıyorum....

birgün tamamı kız öğrencilerden oluşan 11. sınıfa bir dersim var.engellilerin eğitimiyle ilgili özel eğitim dersi...

bir konuda cümle yazdırırken yüzüm kızarmış söylediğim sözden dolayı(halbu ki yüz kızartılacak bir söz, cümle değil ama insan biraz utanıveriyor)...

tabi öğrencilk hali...öğrenci milleti..bu hal yüzüme sirayet edince, daha da utandırmak için bir iki öğrenci hep bir ağızdan "hocam yüzünüz kızardı, hocam yüzünüz kızardı" dediler...tabi malumunuz durumu toparlayamadan daha çok kızardı...

- sonrasında bu bir fırsattı, bir kaç cümle söyleyiverdim cesaretle,
-kızarmayan, hayasız yüzden Allaha sığınırım...eğer kızarmasaydım yanlış olurdu. hepiniz benim gözümde yetişkin kocaman insanlarsınız evet...büyüksünüz...ben sizleri büyük görüyor ve öyle muhatab alıyor e öyle biliyorum... bir erkek olarak kızarmamı maruz görünüz dedim... ama kızarmaktan da kurtulamadık maalesef...

bir ders sırası,

ders anlatırken dudaklarım kurumuştu. susadım. su istedim... getirdi bir öğrenci koşup.

bazı öğrenciler vardır..haylazdır...ama çok tatlıdır...haylazlığına kızamazsınız bu haletinden dolayı...suyu yavaş içiyordum...erkek öğrencilerin şivesine alışkındım ama bir bayan öğrencinin oranın şivesine alışkın değildim...

hocam hocam...öyle içmeyin... yavaş yavaş... bi dııııgışşşştaaaa dıkınacaksınız...dııııkııııııınnnöyle içilmez dıkkkıııııınnn

bir yirmidokuz ekimdi sanıyorum... branşı olduğum bölümün öğrencileri haylazlıklarından ve vukuatlarından dolayı pek sevilmezler...sorunlu kişilerdir, öğrencilerdir çoğu...

yirmidokuz ekimde okullar arası bayrak yarışı koşusu var... bayrak koşusundaki öğrenciler benim bölümümün branşımın öğrencileriydi okulu temsilen... içlerinde tembelleri vs vukuatlıları...

bayrak yarışında birinci oldular... okul adına... gözlerim doldu statta...

evet okul dersleri belki iyi değildi, ama onlara fırsat verilince başarılı olacakları çok alanlar vardı...

herkes için basit bir koşu idi...sıradan...her sene yapılan...ama onlar için değildi...

bir deniz yıldızı hikayesi... şimdi hemen aklınıza gelmiştir hikayecik...hani o deniz yıldızları karaya vurmuş ölmek üzere sahilde... bir adam onları tutup tekrar denize, atıp hayatlarını kurtarmaya çalışıyor...

bunu öğrencilerime anlatıyordum... hani onlar şimdi okuyanlar gibi biliyoruz bu hikayeyi..anlatmaya, yazmaya gerek yok diyemiyorlar...çok okumadıklarından bilmiyorlar bu hikayeyi rast gelmemişler...

anlatmaya başladım...

deniz yıldızları karaya sahile vurmuştur... bir adam koşup sahil boyunca eline gelen deniz yıldızlarını tekrar denize atmaktadır...koymaktadır... tüm gücüyle...

ama yanındaki arkadaşı... boşuna uğraşma...hiç bir şeyi değiştiremeyeceksin... der... ölecek çoğu...

sonra adam tekrar eline alıp bir yıldızı daha denize atar... "bak der, O'nun için çok şey değişti" dedim..

ve öğrencilerime dönüp...

"evet sizler birer yıldızsınız... hayat denizinde çoğunuz kıyılardasınız, elimden geldiğince sizi tekrar hayat denizine tutup atmaya koymaya çalışuyorum, ama elimle tutabileceğim yıldız sayısı en fazla iki tane..." biliyorum tüm yıldızları kurtaramayacağım...çoğu kıyıda kalacaklar...çoğu ölecekler...ama içinizden bir tanesini dahi tutup hayatın içine koyabilsem Onun için çok şey değişecek... evet ben aynı anda doktor olamam...mühendis olamam...avukat olamam... ama siz 26 kişiden avukat çıkabilir...doktor çıkabilir...öğretmen..mühendis çıkabilir vatanına hizmet eden...milletini...kardeşini seven...

sizler benim deniz yıldızımsınız dedim...

sizler benim deniz yıldızımsınız...

sonra...

bir kaç gün geçti...

bir kağıda yazılmış...

"sevgili hocam deniz yıldızınız olacağım"....

MuM Nickli Üyeden Alıntı

"sevgili hocam deniz yıldızınız olacağım"....

maşaallah...siz yazın biz okuyalım mum ağabey...belki biz de o deniz yıldızlarından oluruz...

hakikaten abim
hem keyifli hem üzücü her hissiyatı yaşatan hikayeler
devamını bekliyoruz