insirah Nickli Üyeden Alıntı
Ey nefis! Eğer şu dünya hayat?na müştaksan, mevtten kaçarsan, katiyen bil ki, hayat zannettiğin hâlât, yaln?z bulunduğun dakikad?r. O dakikadan evvel bütün zaman?n ve o zaman içindeki eşya-i dünyeviye, o dakikada meyyittir, ölmüştür. O dakikadan sonra bütün zaman?n ve onun mazrufu, o dakikada ademdir, hiçtir. Demek, güvendiğin hayat-? maddiye yaln?z bir dakikad?r; hattâ, bir k?s?m ehl-i tetkik, "Bir âşiredir, belki bir ân-? seyyâledir" demişler. ?şte şu s?rdand?r ki, bâz? ehl-i velâyet, dünyan?n dünya cihetiyle ademine hükmetmişler.
Mâdem böyledir; hayat-? maddiye-i nefsiyeyi b?rak, kalp ve ruh ve s?rr?n derece-i hayatlar?na ç?k, bak: Ne kadar geniş bir daire-i hayatlar? var! Senin için meyyit olan mâzi, müstakbel, onlar için hayyd?r, hayattar ve mevcuddur.
Ey nefsim! Mâdem öyledir, sen dahi kalbim gibi ağla ve bağ?r ve de ki:
"Fânîyim, fânî olan? istemem; âcizim, âciz olan? istemem.
Rûhumu Rahmân'a teslim eyledim, gayr istemem.
?sterim, fakat bir yâr-? bâkî isterim.
Zerreyim, fakat bir Şems-i Sermed isterim.
Hiç ender hiçim, fakat bu mevcudât? birden isterim."
Kader Risalesinden...