Sakın Tenkit Kapısını Açmayınız

[ademyakup]

Aziz, s?dd?k, sad?k, çal?şkan kardeşim, hizmet-i Kur'ân'da arkadaş?m Refet Bey,
Senin gördüğün vazife-i Kur'âniyenin hepsi mübarektir. Cenab-? Hak sizi muvaffak etsin, fütur vermesin, şevkinizi art?rs?n.
Senin vazifen yaz?dan daha mühimdir. Yaln?z, yaz?y? terk etmeyiniz.
Uhuvvet için bir düsturu beyan edeceğim ki, o düsturu cidden nazara almal?s?n?z:

Hayat, vahdet ve ittihad?n neticesidir. ?mtizaçkârâne ittihad gittiği vakit, mânevî hayat da gider. işâret ettiği gibi, tesanüd bozulsa cemaatin tad? kaçar. Bilirsiniz ki, üç elif ayr? ayr? yaz?lsa k?ymeti üçtür. Tesanüd-ü adedîyle içtima etse, yüz on bir k?ymetinde olduğu gibi, sizin gibi üç-dört hâdim-i Hak, ayr? ayr? ve taksimü'l-a'mâl olmamak cihetiyle hareket etseler, kuvvetleri üç-dört adam kadard?r. Eğer hakikî bir uhuvvetle, birbirinin faziletleriyle iftihar edecek bir tesanüdle, birbirinin ayn? olmak derecede bir tefâni s?rr?yla hareket etseler, o dört adam, dört yüz adam kuvvetinin k?ymetindedirler.

Sizler koca Isparta'y? değil, belki büyük bir memleketi tenvir edecek elektriklerin makinistleri hükmündesiniz. Makinan?n çarklar? birbirine muavenete mecburdur. Hem birbirini k?skanmak değil, belki bilâkis birbirinin fazla kuvvetinden memnun olurlar. Şuurlu farz ettiğimiz bir çark, daha kuvvetli bir çark? görse memnun olur. Çünkü vazifesini tahfif ediyor. Hak ve hakikatin, Kur'ân ve iman?n hizmeti olan büyük bir hazine-i âliyeyi omuzlar?nda taş?yan zatlar, kuvvetli omuzlar alt?na girdikçe iftihar eder, minnettar olur, şükreder.
Sak?n birbirinize tenkit kap?s?n? açmay?n?z. Tenkit edilecek şeyler kardeşlerinizden hariç dairelerde çok var. Ben nas?l sizin meziyetinizle iftihar ediyorum, o meziyetlerden ben mahrum kald?kça, sizde bulunduğundan memnun oluyorum, kendimindir telâkkî ediyorum. Siz de Üstad?n?z?n nazar?yla birbirinize bakmal?s?n?z. Adeta, herbiriniz ötekinin faziletlerine naşir olunuz. Kardeşlerimizden ?slâm Köylü Hâf?z Ali Efendi, kendine rakip olacak diğer bir kardeşimiz hakk?nda gösterdiği hiss-i uhuvveti, çok k?ymettar gördüğüm için size beyan ediyorum:

O zat yan?ma geldi; ötekinin hatt?, kendisinin hatt?ndan iyi olduğunu söyledim. "O daha çok hizmet eder" dedim. Bakt?m ki, Hâf?z Ali kemal-i samimiyet ve ihlâsla, onun tefevvukuyla iftihar etti, telezzüz eyledi. Hem Üstad?n?n nazar-? muhabbetini celb ettiği için memnun oldu. Onun kalbine dikkat ettim, gösteriş değil, samimî olduğunu hissettim. Cenab-? Allah'a şükrettim ki, kardeşlerim içinde bu âli hissi taş?yanlar var. ?nşaallah bu his büyük hizmet görecek. Elhamdü lillâh, yavaş yavaş o his bu civar?m?zdaki kardeşlere sirayet ediyor.
http://www.risaleara.com/oku.asp?id=3108&a=hayat%20vahdet&t=2&b=2&k=8&sp=&e p=&s=10&l=2

[muhammedyahya]

Aziz, s?dd?k kardeşlerim,

Birden ruhuma gelmiş bir endişeyi beyan ediyorum.
Ehl-i dalâlet, Risale-i Nur'un elmas k?l?çlar?na mukabele edemedikleri için, şakirtleri içinde, derd-i maişet cihetinden ve bahar mevsimi gafletinden istifade ederek, meşrepler veya hissiyatlar? muhalefetinden zay?f damarlar? bulup, şakirtleri içindeki tesanüdü sarsmak istediklerini hissettim ve anlad?m. Sak?n, çok dikkat ediniz, içinize bir mübayenet düşmesin. ?nsan hatadan hâli olamaz; fakat tevbe kap?s? aç?kt?r.
Nefis ve şeytan, sizi, kardeşinize karş? itiraza ve hakl? olarak tenkide sevk ettiği vakit, deyiniz ki: "Biz, değil böyle cüz'î hukukumuzu, belki hayat?m?z? ve haysiyetimizi ve dünyevî saadetimizi Risale-i Nur'un en kuvvetli rab?tas? olan tesanüde feda etmeye mükellefiz. O bize kazand?rd?ğ? netice itibar?yla dünyaya, enaniyete ait herşeyi feda etmek vazifemizdir" deyip nefsinizi susturunuz. Medâr-? nizâ bir mesele varsa meşveret ediniz. Çok s?k? tutmay?n?z; herkes bir meşrepte olmaz. Müsamahayla birbirine bakmak şimdi elzemdir.
Umum kardeşlerimize birer birer selam ederiz.

Kastamonu Lahikas? 181

[ademyakup]

aLLAH RAZI OLSUN MUHAMMED KARDEŞ?M,


devam? var m??inşaallah

[elff]

Kendi kusurlar?n? gören, kardeşlerininkini örten, kendi kabahatini büyük, din ve dava kardeşinin kabahatini küçük gören, hattâ göremeyen Müslümanlar, Allah ve Resûlullah?n rahmet ve mağf?retine nail olan, yüksek ahlâkl?, yüksek seciyeli Müslümanlard?r. Ehl-i iman nişan?n? taş?yan dindarlard?r. Öyle fertlerden müteşekkil azlar çoktur, küçükler büyüktür, zay?flar kuvvetlidir.

Merhametsizlikten, münekkitlikten kurtulma yolunda ilerle, ey kardeş! Aksi halde, ya yak?nda, ya uzakta, ya dünyada, ya Haktan, ya halktan inmesin sana adem-i merhamet. Zira, "Men dakka dukka." (Eden bulur.)

Zübeyir Abiden..

[Ehl-i telvin]

said özdemir abi den
üstad hz. leri son görüşmemizde bana en son vasiyeti.....
" kardeşlerim siz aran?zdaki uhuvveti sağlamlaşt?r?n Allah hizmeti en mücrime dahi yapt?r?r"

'' Evvel ve ahir tavsiyemiz, tesanüdünüzü muhafaza; enaniyet , benlik, rekabetten tahaffüz ve itidal-i dem ve ihtiyatt?r. ''

Şualar ,s. 262


Bu zamanda hizmet-i imaniyede hazz-? nefsini b?rak?p ve mahviyet ile tesanüd ve ittihad? muhafaza eden bir halis kardeşimiz, bir veliden ziyade mevki al?yor.''
Şualar, s.266

Evet, ben nefsimle musalâha etmemişim. Çünkü terbiye etmemişim. Benim boynumda veya koynumda bir akrep bulunduğunu biri söylese veya gösterse, ondan dar?lmak değil, belki memnun olmak lâz?m gelir.

Eğer bir meselenin münazaras?nda kendi sözünün hakl? ç?kt?ğ?na taraftar olup ve kendi hakl? ç?kt?ğ?na sevinse ve hasm?n?n haks?z ve yanl?ş olduğuna memnun olsa, insafs?zd?r." Hem zarar eder. Çünkü hakl? ç?kt?ğ? vakit, o münazarada bilmediği birşeyi öğrenmiyor. Belki gurur ihtimaliyle zarar edebilir. Eğer hak hasm?n?n elinde ç?ksa, zarars?z, bilmediği bir meseleyi öğrenip menfaattar olur, nefsin gururundan kurtulur. Demek insafl? hakperest, hakk?n hat?r? için nefsin hat?r?n? k?r?yor. Hasm?n?n elinde hakk? görse, yine r?za ile kabul edip taraftar ç?kar, memnun olur.

ALLAH EBEDEN RAZI OLSUN takdire şayan

[ademyakup]

Allah hepinizden razı olsun,


daha yokmu kardeşlerim...

[elff]

Bu hizmet-i Kur'aniyede bulunan kardeşlerinizi tenkitetmemek ve onlar?n üstünde faziletfuruşluk nev'inden g?pta damar?n? tahrik etmemektir.
Çünkü nas?l insan?n bir eli diğer eline rekabet etmez, bir gözü bir gözünü tenkitetmez, dili kulağ?na itiraz etmez, kalb ruhun ay?b?n? görmez. Belki birbirinin noksan?n? ikmal eder, kusurunu örter, ihtiyac?na yard?m eder, vazifesine muavenet eder. Yoksa o vücud-u insan?n hayat? söner, ruhu kaçar, cismi de dağ?l?r.