14,09,2006

[NurTalebesi]

ÂYET-? KER?ME MEÂL?



O Kur'ân, kudreti her şeye galip olan ve rahmeti her şeyi kuşatan Allah kat?ndan indirilmiştir.


Yâsin Sûresi: 5


14.09.2006




HAD?S-? ŞER?F MEÂL?



Bir zimmîyi veya can güvenliği verilmiş bir kâfiri öldüren kimse Cennetin kokusunu duyamaz. Oysa Cennetin kokusu k?rk y?ll?k mesafeden duyulur.


Câmi'ü's-Sağîr, c: 3, 3719


14.09.2006




Kur’ân’?n laf?zlar? cesedin cildi gibidir



Sekizinci Mesele

(Yirmi Yedinci Sözün, içtihada mâni esbab?n Beşinci Sebebinin Üçüncü Noktas?n?n üçüncü misâlinin hâşiyesidir.)

Mühim bir suâl: Baz? ehl-i tahkik derler ki: “Elfâz-? Kur’âniye ve zikriye ve sair tesbihlerin herbiri müteaddit cihetlerle insan?n letâif-i mâneviyesini tenvir eder, mânevî g?da verir. Mânâlar? bilinmezse, yaln?z lâf?z ifade etmiyor, kâfi gelmiyor. Lâf?z bir libast?r; değiştirilse, her taife kendi lisan?yla o mânâlara elfaz giydirse, daha nâfi olmaz m??”

Elcevap: Elfâz-? Kur’âniye ve tesbihât-? Nebeviyenin lâf?zlar? câmid libas değil, cesedin hayattar cildi gibidir; belki mürur-u zamanla cilt olmuştur. Libas değiştirilir; fakat cilt değişse vücuda zarard?r. Belki namazda ve ezandaki gibi elfâz-? mübarekeler, mânâ-y? örfîlerine alem ve nâm olmuşlar. Alem ve isim ise değiştirilmez.

Ben kendi nefsimde tecrübe ettiğim bir hâleti çok defa tetkik ettim, gördüm ki, o hâlet hakikattir. O hâlet şudur ki:

Sûre-i ?hlâs? Arefe gününde yüzer defa tekrar edip okuyordum. Gördüm ki, bendeki mânevî duygular?n bir k?sm?, birkaç defada g?das?n? al?r, vazgeçer, durur. Ve kuvve-i müfekkire gibi bir k?s?m dahi, bir zaman mânâ taraf?na müteveccih olur, hissesini al?r, o da durur. Ve kalb gibi bir k?s?m, mânevî bir zevke medar baz? mefhumlar cihetinde hissesini al?r, o da sükût eder.

Ve hâkezâ, git gide, o tekrarda yaln?z bir k?s?m letâif kal?r ki, pek geç usan?yor; devam eder, daha mânâya ve tetkikata hiç ihtiyaç b?rakm?yor. Gaflet kuvve-i müfekkireye zarar verdiği gibi ona zarar vermiyor. Lâf?z ve lâfz-? müşebbi’ olduğu bir meâl-i icmâlî ile ve isim ve alem bulunduklar? mânâ-y? örfî onlara kâfi geliyor. Eğer mânây? o vakit düşünse, zararl? bir usanç verir.

Ve o devam eden lâtifeler, taallüme ve tefehhüme muhtaç değiller; belki tahattura, teveccühe ve teşvike ihtiyaç gösterirler. Ve o cilt hükmündeki lâf?zlar? onlara kâfi geliyor ve mânâ vazifesini görüyorlar. Ve bilhassa o Arabî lâf?zlar ile, kelâmullah ve tekellüm-i ?lâhî olduğunu tahattur etmekle, daimî bir feyze medard?r.

?şte, kendim tecrübe ettiğim şu hâlet gösteriyor ki, ezan gibi ve namaz?n tesbihât? gibi ve her vakit tekrar edilen Fâtiha ve Sûre-i ?hlâs gibi hakaikleri başka lisanla ifade etmek çok zararl?d?r. Çünkü, menba-? daimî olan elfâz-? ?lâhiye ve Nebeviye kaybolduktan sonra, o daimî letâifin daimî hisseleri de kaybolur. Hem her harfin lâakal on sevab? zayi olmas?; ve huzur-u daimî bütün namazda herkes için devam etmediğinden, gaflet içinde, tercüme vas?tas?yla insanlar?n tabirât? ruha zulmet vermesi gibi zararlar olur.

Mektubat, s. 326-27


—Devam edecek—


Lügatçe:


elfâz-? Kur’âniye: Kur’ân’?n laf?zlar?, orijinal metni.

letâif-i mâneviye: Mânevî latifeler, duygular.

libas: Elbise.

nâfi: Faydal?.

tesbihât-? Nebeviye: Peygamberimizin tesbihleri, zikirleri.

câmid: Cans?z.

mürur-u zaman: Zaman?n geçmesi.

mânâ-y? örfî: Örfe ait mânâ; bir şeyin halk aras?nda kullan?lan mânâs?, halk aras?nda yayg?n br şekilde ifade edilen mânâ.

alem: Sembol, nişan, işaret.

kuvve-i müfekkire: Düşünme, fikretme duygusu.

lâfz-? müşebbi’: Doyurucu, tatmin edici söz.

tefehhüm: Anlama.

tahattur: Hat?rlama.


14.09.2006

[Meyvenin Zeyli]

Bundan on iki sene evvel işittim ki, en dehşetli ve muannid bir z?nd?k, Kur’ân’a karş? suikast?n?, tercümesiyle yapmaya başlam?ş ve demiş ki: "Kur’ân tercüme edilsin, tâ ne mal olduğu bilinsin." Yani, lüzumsuz tekrarat? herkes görsün ve tercümesi onun yerinde okunsun diye dehşetli bir plân çevirmiş.

Fakat Risale-i Nur’un cerh edilmez hüccetleri kat’î ispat etmiş ki, Kur’ân’?n hakikî tercümesi kabil değil, ve lisan-? nahvî olan lisan-? Arabî yerinde Kur’ân’?n meziyetlerini ve nüktelerini başka lisan muhafaza edemez ve herbir harfi, on adetten bine kadar sevap veren kelimât-? Kur’âniyenin mucizâne ve cemiyetli tabirlerinin yerini, beşerin âdi ve cüz’î tercümeleri tutamaz, onun yerinde camilerde okunmaz diye, Risale-i Nur her tarafta intişar?yla o dehşetli plân? akîm b?rakt?. Fakat o z?nd?ktan ders alan münaf?klar, yine şeytan hesab?na Kur’ân güneşini üflemekle söndürmeye ahmak çocuklar gibi ahmakane ve divanecesine çal?şmalar? sebebiyle, bana gayet s?k? ve s?k?c? ve s?k?nt?l? bir hâlette bu Onuncu Mesele yazd?r?ld? tahmin ediyorum..

Şualar, s. 227