Konu: "Risale-i Nur'un Fidanlığı" Mesnevi Nuriye'den...

?'lem eyyühe'l-azîz!

Dört şey için dünyay? kesben değil, kalben terk etmek lâz?md?r.

1. Dünyan?n ömrü k?sa olup sür'atle zeval ve guruba gider. Zevalin elemiyle visalin lezzeti zeval buluyor.

2. Dünyan?n lezâizi zehirli bala benzer. Lezzeti nisbetinde elemi de vard?r.

3. Seni intizar etmekte ve senin de sür'atle ona doğru gitmekte olduğun kabir dünyan?n zinetli, lezzetli şeylerini hediye olarak kabul etmez. Çünkü dünya ehlince güzel addedilen şey orada çirkindir.

4. Düşmanlar ve haşerât-? muz?rra aras?nda bir saat durmakla dost ve büyükler meclisinde senelerce durmak aras?ndaki muvazene, kabir ile dünya aras?ndaki ayn? muvazenedir. Maahâzâ, Cenab-? Hak da bir saatlik lezzeti terk etmeye davet ediyor ki, senelerce dostlar?nla beraber rahat edesin. Öyle ise kay?tl? ve kelepçeli olarak sevk edilmezden evvel Allah'?n dâvetine icabet et.

Mesnevî-i Nuriye, s. 106, 107

?’lem eyyühe’l-aziz!

Kur’ân-? Kerim okunurken, istimâ?nda bulunduğun zaman muhtelif şekillerde dinleyebilirsin.

1. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, nübüvvet kürsüsüne ç?k?p nev-i beşere hitaben Kur’ân’?n âyetlerini tebliğ ederken, k?raatini kalben ve hayalen dinlemek için kulağ?n? o zamana gönder. O fem-i mübarekinden ç?kar gibi dinlemiş olursun.

2. Veya Cebrâil (a.s.) Hazret-i Muhammed’e (a.s.m.) tebliğ ederken, her iki hazretin aras?nda yap?lan tebliğ-tebellüğ vaziyetini dinler gibi ol.

3. Veya Kab-? Kavseyn makam?nda, yetmiş bin perde arkas?nda Mütekellim-i Ezelînin Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma olan tekellümünü dinler gibi hayalî bir vaziyete gir.

Mesnevî-i Nuriye, s. 119

Remiz
Arkadaş! Dünyan?n üç vechi vard?r:

Birisi: Âhirete bakar. Çünkü onun mezraas?d?r.

?kincisi: Esmâ-i Hüsnâya bakar. Çünkü onlar?n mektep ve tezgâhlar?d?r.

Üçüncüsü: Kasten ve bizzat kendi kendine bakar. Bu vecihle insanlar?n hevesat?na, keyiflerine ve bu fâni hayat?n tekâlifine medar olur.
Nur-u imanla dünyan?n evvelki iki vechine bakmak, mânevî bir cennet gibi olur. Üçüncü vecih ise, dünyan?n fena yüzüdür ki zatî ve ehemmiyetli bir k?ymeti yoktur.




Mesnevî Nuriye. s.69

bu bölümün takipçisi olacagım devamını bekleriz inşallah

?’lem eyyühe’l-aziz!
Kur’ân-? Mucizü’l-Beyân?n i’câz ve belâgatine dair Lemeat nâm?ndaki eserimde izah edilen baz? lem’alar? dinleyeceksin:

1. Kur’ân’?n okunuşunda yüksek bir selâset vard?r ki, lisanlara ağ?r gelmez.

2. Büyük bir selâmet vard?r ki, lâfzan ve mânen hatâdan sâlimdir.

3. Âyetler aras?nda büyük bir tesanüt vard?r ki, kârgir binalar gibi, âyetleri birbirine dayanarak bünye-i Kur’âniyeyi sars?lmaktan vikaye ediyor.

4. Büyük bir tenâsüp, tecâvüp, teâvün vard?r ki, âyetleri birbirine ecnebî olmad?ğ? gibi, birbirinin vuzuhuna yard?m, istizah?na cevap veriyor.

5. Parça parça, ayr? ayr? zamanlarda nâzil olduğu halde, şiddet-i tenâsüpten sanki bir defada nâzil olmuştur.

6. Esbab-? nüzul ayr? ayr? ve mütebâyin olduğu halde, şiddet-i tesânütten, sanki sebep birdir.

7. Mükerrer, mütefavit suallere cevap olduğu halde şiddet-i imtizaç ve ittihaddan sanki sual birdir.

8. Müteaddit, mütegayir hâdisâta beyan olduğu halde, kemâl-i intizamdan, sanki hâdise birdir ve bir hâdiseye cevapt?r.

9. "Tenezzülât-? ?lâhiye" ile tâbir edilen, muhataplar?n fehimlerine yak?n ve münasip üslûplar üzerine nâzil olmuştur.

10. Bütün zaman ve mekânlarda gelip geçen insanlara tevcih-i kelâm ettiği halde, suhulet-i beyandan dolay? sanki muhatap birdir.

11. ?rşad?n gayelerine isal için tekrarlar?, tahkik ve takriri ifade eder. Maahaza, tekrarlar? halel vermez. ?adesi, zevki izale etmez. Tekerrür ettikçe misk gibi kokar.

12. Kur’ân kalblere kuvvet ve g?dad?r, ruhlara şifâd?r. G?dan?n tekrar?, kuvveti artt?r?r. Tekrar etmekle daha melûf ve menus olduğundan lezzeti artar.

13 . ?nsan maddî hayat?nda, her anda havaya, her vakit suya, her zaman ve hergün g?daya, her hafta ziyaya muhtaçt?r. Bunlar?n tekerrürü haddizat?nda tekerrür olmay?p, ihtiyaçlar?n tekerrürü içindir. Kezâlik, insan, hayat-? ruhiyesi cihetiyle Kur’ân’da zikredilen bütün nevilere muhtaçt?r. Baz? nevilere her anda muhtaçt?r: Hüvallah gibi. Çünkü ruh bununla nefes al?yor. Baz? nevilere her vakit, baz?lar?na her zaman muhtaçt?r. ?şte, hayat-? kalbiyenin ihtiyaçlar?na binaen, Kur’ân tekrarlar yap?yor. Meselâ, Bismillâh, hava-i nesîmî gibi kalbi ve ruhu tatmin ettiğinden, kesret-i ihtiyaca binaen Kur’ân’da çok tekrar edilmiştir.

14. K?ssa-i Mûsâ gibi baz? hâdisât-? cüz’iyenin tekrar?, o hâdisenin büyük bir düsturu tazammun ettiğine işarettir.

Hülâsa: Kur’ân hem zikirdir, hem fikirdir, hem hikmettir, hem ilimdir, hem hakikattir, hem şeriatt?r, hem sad?rlara şifa, mü’minlere hüdâ ve rahmettir.

Mesnevi Nuriye, s. 108-109

ALLAH RAZI OLSUN

?’lem eyyühe’l-aziz!

Akl? baş?nda olan insan, ne dünya umurundan kazand?ğ?na mesrur ve ne de kaybettiği şeye mahzun olmaz. Zira dünya durmuyor, gidiyor. ?nsan da beraber gidiyor. Sen de yolcusun. Bak, ihtiyarl?k şafağ?, kulaklar?n üstünde tulû etmiştir. Baş?n?n yar?s?ndan fazlas? beyaz kefene sar?lm?ş. Vücudunda tavattun etmeye niyet eden hastal?klar, ölümün keşif kollar?d?r. Maahaza, ebedî ömrün önündedir. O ömr-ü bâkide göreceğin rahat ve lezzet, ancak bu fâni ömürde sa’y ve çal?şmalar?na bağl?d?r. Senin o ömr-ü bâkiden hiç haberin yok. Ölüm sekerat? uyand?rmadan evvel uyan!
Mesnevi Nuriye, s. 111

?’lem eyyühe’l-aziz!

?nsan ne kadar cahil ve gafildir! Ne kadar yolunu şaş?rm?ş, nefsine zarar veriyor! Dokuz vecihle menfaati muhakkak, yaln?z bir vecihle zarar? mevhum olan büyük bir hayr-? azîmi terk, dalâleti irtikâp eder. Evet, Sofestaînin bir şüphesi için, binlerce menfaat delilleri olan hidayeti terk ediyor.

Halbuki insan çok vehham, ihtiyatl? olduğuna nazaran, dünyevî bir işte onda bir zarar ihtimali varsa içtinap eder. Âhiret işi olursa, onda dokuz zarar ihtimali olduğu halde, içtinap etmez. ?şte cehalet bu kadar olur!

Mesnevi Nuriye, s. 124

çok güzel

ALLAH raz? olsun...

?’lem eyyühe’l-aziz!

Hayat-? insaniyenin vezaifinden biri de, kendi cüz’i s?fatlar?n?, şuünat?n?, Hal?k?n külli s?fatlar?n?, şuünat?n? fehmetmek için bir mikyas yapmakt?r. Amma, alem-i ahirette, haşirdeki şuünat-? azimesini ve k?yamette emvat?n ihyas?yla ahval-i umumiyesini fehmetmek için, ancak güz mevsiminin k?yametiyle baharlar?n haşri, haşir ve k?yamet-i kübrada Hal?k?n şuünat?na mikyas olabilir.
Mesnevî Nuriye, s. 185