Bir Heybe Altına Karşılık Bediüzzaman'ın İktisadı

Bir heybe altın bitince...
Gelirken yanında bir heybe altın getirmişti. Aşiret ağasıydı. Sürgün olarak geldikleri Burdur’da, yol arkadaşı Bediüzzaman’a bu altınlardan bir miktarını vermek istiyordu.
– Hocam, bunu paramın zekâtı olarak kabul edin.
Bediüzzaman:
– Kardeşim sağol, ben ne zekât, ne de hediye kabul ederim. Onu siz başkalarına verin.
Silvanlı Ali Ağa ısrar etti:
– Hocam helaldir. Hem buraya sürgün olarak geldik. Kazancınız da yok. Nasıl geçineceksiniz?
Bediüzzaman:
– Doğrusun, gerçi param azdır, ama iktisada ve kanaate alışmışım, dedi. Bu âdetimle ben sizden daha zenginim. Hem bu altınlar size ileride lazım olacak.
Ali Ağa:
– Bu para bana uzun yıllar yeter. Sonra da af çıkar, memleketime dönerim.
Bediüzzaman, Ali Ağaya şu tavsiyede bulundu:
– Paranızı iktisatlı kullanın. İktisat etmezseniz zillete ve dilenciliğe düşersiniz. İsraf edilecek para çok pahalıdır.
Ali Ağa, ne ettiyse kabul ettiremedi bu altınları Bediüzzaman’a...
Aradan iki yıl geçti.
Bediüzzaman’a zekât vermek isteyen Ali Ağa, altınlarını harcadı bitirdi. Zekâta muhtaç hâle geldi.
Bediüzzaman ise, iktisat ve kanaatkârlığıyla uzun yıllar yanındaki az parayla idare etti. Kimseye muhtaç olmadı.
Ömer Faruk Paksu'nun yazısı:
(Bediüzzaman'la Yaşayan Öyküler kitabından)

ha bismillah açtım forumu ... maşallah kardeşim ne hoş bilmediğim konuları paylaşıyorsun rabbim razı olsunnn...evet bu vesile ile minik bir çağrım olsun .... izninle kardeşim eyyy!! mübarek kıymetli kız kardeşlerim elinizdekiler ile yetinmeyi ve idaree etmeyii, yetinmeyiii bilirsek şayet inşallah bizden daha çokkk para kazanını yokkk inanın ...

sağolasın hüvelim:smiley31:

Namazın hukuku
Gerçekte hiçbir suçları olmadığı halde, sırf iman ve Kur’an’a dair eserleri okudukları ve yazdıkları için tutuklanmış, Afyon Cezaevine konmuşlardı.
54 kişiydiler. Mahkemeleri de tutuklu olarak devam ediyordu. Oturumlar saatlerce sürüyordu.
Mahkeme sırasında Bediüzzaman ve talebeleri şahane savunmalar yapıyorlardı. Mahkemeyi Nur dershanesine çevirmişlerdi. Savunma olarak Risale-i Nur’dan bölümler okuyorlardı.
Son oturumlardan biri yine çok uzun sürmüştü. Akşam namazı vakti girmişti.
Hâkimin ara verme gibi bir düşüncesi yoktu.
Bediüzzaman oturduğu yerden kalktı ve:
– Müsaade ederseniz ben namaz kılacağım, dedi.
Savcıyla hâkim göz göze geldiler. Savcı homurdandı:
– Olmaz efendim, usule aykırıdır, dedi.
Hâkim de savcıyla aynı fikirdeydi:
– Sonra kaza edersiniz, şimdi mahkemeye ara veremeyiz, dedi.
Bediüzzaman’ın gözleri şimşek gibi çaktı, alnındaki damarlar kabardı. Celalli bir şekilde:
– Kaza olmaz, ben namaz kılacağım, dedi. Biz namazın hukukunu müdafaa için burada bulunuyoruz ve bizim bundan başka da suçumuz yoktur.
Yürüdü, gitti. Belinden seccadesini çıkarıp koridora serdi, namazını kıldı. Mahkemeye de mecburen ara verildi.

Ömer Faruk Paksu'nun yazısı:
(Bediüzzaman'la Yaşayan Öyküler kitabından)

Allah razı olsun. Rabbim ona layık talebe tsin bizleri inşallah...

Alıntı:

---

Dürre Nickli Üyeden Alıntı

ha bismillah açtım forumu ... maşallah kardeşim ne hoş bilmediğim konuları paylaşıyorsun rabbim razı olsunnn...evet bu vesile ile minik bir çağrım olsun .... izninle kardeşim eyyy!! mübarek kıymetli kız kardeşlerim elinizdekiler ile yetinmeyi ve idaree etmeyii, yetinmeyiii bilirsek şayet inşallah bizden daha çokkk para kazanını yokkk inanın ...

---

Alıntı:

---

YıldızMisal Nickli Üyeden Alıntı

sağolasın hüvelim:smiley31:

---

Alıntı:

---

HüZnÜ HaZan Nickli Üyeden Alıntı

Namazın hukuku
Gerçekte hiçbir suçları olmadığı halde, sırf iman ve Kur’an’a dair eserleri okudukları ve yazdıkları için tutuklanmış, Afyon Cezaevine konmuşlardı.
54 kişiydiler. Mahkemeleri de tutuklu olarak devam ediyordu. Oturumlar saatlerce sürüyordu.
Mahkeme sırasında Bediüzzaman ve talebeleri şahane savunmalar yapıyorlardı. Mahkemeyi Nur dershanesine çevirmişlerdi. Savunma olarak Risale-i Nur’dan bölümler okuyorlardı.
Son oturumlardan biri yine çok uzun sürmüştü. Akşam namazı vakti girmişti.
Hâkimin ara verme gibi bir düşüncesi yoktu.
Bediüzzaman oturduğu yerden kalktı ve:
– Müsaade ederseniz ben namaz kılacağım, dedi.
Savcıyla hâkim göz göze geldiler. Savcı homurdandı:
– Olmaz efendim, usule aykırıdır, dedi.
Hâkim de savcıyla aynı fikirdeydi:
– Sonra kaza edersiniz, şimdi mahkemeye ara veremeyiz, dedi.
Bediüzzaman’ın gözleri şimşek gibi çaktı, alnındaki damarlar kabardı. Celalli bir şekilde:
– Kaza olmaz, ben namaz kılacağım, dedi. Biz namazın hukukunu müdafaa için burada bulunuyoruz ve bizim bundan başka da suçumuz yoktur.
Yürüdü, gitti. Belinden seccadesini çıkarıp koridora serdi, namazını kıldı. Mahkemeye de mecburen ara verildi.

Ömer Faruk Paksu'nun yazısı:
(Bediüzzaman'la Yaşayan Öyküler kitabından)

---

Alıntı:

---

_Zülfikar_ Nickli Üyeden Alıntı

Allah razı olsun. Rabbim ona layık talebe tsin bizleri inşallah...

---

Amin cümlemizden Rabbim razı olsun...