Konu: Risale-i Nurlar'a Karşı Ülfete Nasıl Mani Oluruz?

Kimimiz belki yeni muhatap oluyoruzdur nurlarla.Büyük bir aşkla şevkle mütalaa ediyoruzdur.Belkide külliyatı defalarca hatmetmişizdir.Bir müddet sonra ülfet edebiliyoruz.

Ülfet hakikatlerin idrakine bir perde ise buna nasıl mani oluruz?Heran taze bir şevkle merakla Nurları okumanın yolları nelerdir?

Değerli paylaşımlarınızı ve katılımlarınızı bekliyorum.Zira buna çok ihtiyacım var.

İnsanları fikren dalâlete atan sebeplerden biri, ülfeti ilim telâkki etmeleridir. Yani melûfları olan şeyleri kendilerince mâlum bilirler. Hattâ, ülfet dolayısıyla âdiyâta teemmül edip ehemmiyet vermezler. Halbuki, ülfetlerinden dolayı malûm zannettikleri o âdi şeyler, birer harika ve birer mucize-i kudret oldukları halde, ülfet sâikasıyla onları teemmüle, dikkate almıyorlar; ta onların fevkinde olan tecelliyat-ı seyyâleye im'ân-ı nazar edebilsinler. Bunların meseli, deniz kenarında durup, denizin içerisindeki hayvanata ve sair garip hâlâtına bakmayarak, yalnız rüzgârla husule gelen dalgalara ve şemsin şuââtından peydâ olan parıltısına dikkat etmekle Mâlikü'l-Bihar olan Allah'ın azametine delil getiren adamın meseli gibidir.

İnsanların arza âit malûmat ve müsellemât-ı bedihiyatları, ülfete mebnîdir. Ülfet ise, cehl-i mürekkep üstüne serilmiş bir perdedir. Hakikate bakılırsa, zannettikleri ilim, cehildir. Bu sırra binaendir ki, Kur'ân, âyetleriyle insanların nazarını melûfatları olan şeylere çeviriyor. Âyetler, necimler gibi ülfet perdesini deler, atar. İnsanın kulağından tutar, başını eğdirir. O ülfetin altındaki havâriku'l-âdât mucizeleri o âdiyat içerisinde gösterir.(Mesnevî-i Nuriye - Şemme )

Evet, şimdi Siracü'n-Nur başındaki münâcâtı okudum. Ülfet ve âdet ve yeknesaklık perdeleri altında çok harika hakikatler gizleniyor gördüm. Bilhassa ehl-i gaflet ve ehl-i tabiat ve felsefenin dinsiz kısmı bu âdetullah kanunlarının perdesi altında çok mucizât-ı kudret-i İlâhiyeyi görmeyip, dağ gibi bir hakikati, zerre gibi bir âdi esbaba isnad eder, yükletir. Kadîr-i Mutlakın her şeydeki mârifet yolunu seddeder. Ondaki nimetleri kör olup görmeyerek, şükür ve hamd kapısını kapıyorlar.(Emirdağ Lâhikası (2) - Mektup No: 84 )

İşte, Kur'ân-ı Mu'cizü'l-Beyânın, bütün kâinattaki âdiyat namıyla yad olunan, harikulâde ve birer mucize-i kudret olan mevcudat üstündeki âdet ve ülfet perdesini keskin beyanatıyla yırtıp, o hakaik-ı acibeyi zîşuura açıp, nazar-ı ibretlerini celb edip, ukule tükenmez bir hazine-i ulûm açar.(On Üçüncü Söz)

Kur'ân'ı inzal etmekten maksat, cumhur-u nâsı irşad etmektir. Cumhur ise avamdır. Avâm-ı nâs, çıplak olan hakaikı göremez; ülfet peyda etmedikleri akliyat-ı mahzayı ve mücerredâtı fehimleri alamaz. Bunun için Cenab-ı Hak, lütuf ve ihsanıyla, hakikatleri onların ülfet ettikleri bir libasla, bir şiveyle göstermiştir ki, tevahhuş edip ürkmesinler. Bu bahis, müteşabihat bahsinde geçmiştir.(İşârâtü'l-İ'câz )

kendi kaantimi söyleyeyim...Mesela derse gittik veya kitabı okuyacağız 1.söz okunuyor veya 4.mesele "bunu ben zaten bililyorum nazarıyla bakmak ülfet olsa gerek... o dersi ilk kez dinliyormuş gibi dinlemek okumak
Evvelâ: Mektubunuzda Risale-i Nur'un mizanlarını her okudukça daha ziya istifade ettiğinizi yazıyorsunuz. Evet, kardeşim, o risaleler Kur'ân'dan alındığı için kut ve gıda hükmündedir.
Hergün ihtiyaç gıdaya hissedildiği gibi, her vakit bu gıdâ-yı ruhânîye ihtiyaç hissedilir. Senin gibi ruhu inkişaf edip kalbi intibaha gelen zatlar okumaktan usanmaz. Bu Kur'ânî risaleler, sair risaleler gibi tefekküh nev'inden değil ki, usanç versin. Belki tagaddîdir.

tazarru Nickli Üyeden Alıntı

Kimimiz belki yeni muhatap oluyoruzdur nurlarla.Büyük bir aşkla şevkle mütalaa ediyoruzdur.Belkide külliyatı defalarca hatmetmişizdir.Bir müddet sonra ülfet edebiliyoruz.

Ülfet hakikatlerin idrakine bir perde ise buna nasıl mani oluruz?Heran taze bir şevkle merakla Nurları okumanın yolları nelerdir?

Değerli paylaşımlarınızı ve katılımlarınızı bekliyorum.Zira buna çok ihtiyacım var.

Bende acizane yazmak isterim: söyleki Risaleinurlar olmadan yasayamayacagini hissedeceksin, onlar senin ekmegin suyun gibi olacak nasil susuz yanip tutusursan Risalelersizde ayni duyguyu hissedeceksin.Nerede olursan ol onunla düsünüp onunla konusacaksin sende meleke haline gelecek ve vazgecemez onlarsiz yapamaz olucaksin.Ben cok agladigimi hatirliyorum bu yüzden ve halada gecmis degil cevren sana ne derse desin o senin olacak anlatabildimmi benden bu kadar kardesim sana daha iyi tavsiyelerde bulunucak kardeslerinde olucaktir insallah.

Aslında herkesin bildiğini zannettiği ,yıllardır. uygulanan bir metod ki ülfeti
delen,kalbi inbisat ve ruhu inkişaf ettiren,yüz defada okusan acaba sonrakı kelime sonra harf ne gelecek diyerek taravettar tutup tefekkür ettiren, çoğunun nazarındaülfet olmuş bir hakikat..

Aslında bu hakikatı risale-i nurun büyükleri zatlar ,hangi grub veya kesimden olursa olsun ömürlerinin sonuna kadar terk etmemişler..


O hakikatta ''risale-i nuru kendini bilerek yazan''dır..

Cenab-ı hak cümlemizi kendini bilerek yazanlardan ve marufetullaha erenlerden eylesin..

tazarru Nickli Üyeden Alıntı

Kimimiz belki yeni muhatap oluyoruzdur nurlarla.Büyük bir aşkla şevkle mütalaa ediyoruzdur.Belkide külliyatı defalarca hatmetmişizdir.Bir müddet sonra ülfet edebiliyoruz.

Ülfet hakikatlerin idrakine bir perde ise buna nasıl mani oluruz?Heran taze bir şevkle merakla Nurları okumanın yolları nelerdir?

Değerli paylaşımlarınızı ve katılımlarınızı bekliyorum.Zira buna çok ihtiyacım var.

Maddi midemiz açıktığı zaman..amaannnnnn yemeğe ülfet etmişim...yemeği ne yapacağım..yemek yemeğe ülfet ettiğim için artık yemek yemiyorum diyen var mı???
Bu dünyaya Allahın marifetini bilmek için gönderilen ve iman-ı billaha ulaşmak için yaşan şu insan manevi midesinin açlığını hissetmese, marifete ülfet olacaktır..Nurlar Rabbimizi bize bildiren marifetlerdir..Marifet olan o hakikatler ile teannuk olmasa ,o hakikatlere sarılmayıp kucaklaşmazsak...onlara karşı açlık hissedip Rabbimizn marifetine yemeğa karşı açlık hissettiğimiz gibi marifetullaha açlık hissetmezsek ülfet devam eder..ülfetin olmaması içn öncelikle hakikatlerle teanuk yani sarmaş dolaş olmak ve onlara karşı açlık hissederek her daim okumak, okumak, okumak...
Adeta onlarla yatmak onlarla kalkmak..o zaman o teanuk ve açlık muhabbete döner..muhabbet iştiyaka dönüştüğü zaman ihlas ve samimiyet cilveleri tezahur eder...muhabbetten ihlas sadır olunca, artık hasr olur..ve tüm alemimiz marifetullaha yoğunlaşır..artık gözümüz Rabbimizin marifetinden başka bir şey göremez olur..hani mecnun bir gün çölde namaz kılan birinin önünden geçmiş..namazı bitiren zat..mecnuna kızmış.."bree sen nasıl ben namaz kılarken önümden geçersin" der..der ama mecnunun cevabı hazırdır.." Ben mecnunum leylanın aşkından senin yanından geçerken seni görmez iken , sen nasıl oluyorda Seni yoktan var eden Rabbinin huzurda beni görürsün" der..gelin bizde Rabbimizi nurlarla öğrenirken böyle diyelim...diyelim mi???? Açlık, iştiyak,aşk ve marifetten mest olursak..o zaman ülfetin değil perdeleri..duvarlar paramparça olur..herkese hayırlı cumalar

yaşadığımız dünyevi musibetler, bizi sığınacak bir hakikat arattırmaya başlayınca ülfetimiz yok oluyor. o zaman anlıyoruz nurların kıymetini....

Barla Nickli Üyeden Alıntı

kendi kaantimi söyleyeyim...Mesela derse gittik veya kitabı okuyacağız 1.söz okunuyor veya 4.mesele "bunu ben zaten bililyorum nazarıyla bakmak ülfet olsa gerek... o dersi ilk kez dinliyormuş gibi dinlemek okumak
Evvelâ: Mektubunuzda Risale-i Nur'un mizanlarını her okudukça daha ziya istifade ettiğinizi yazıyorsunuz. Evet, kardeşim, o risaleler Kur'ân'dan alındığı için kut ve gıda hükmündedir.
Hergün ihtiyaç gıdaya hissedildiği gibi, her vakit bu gıdâ-yı ruhânîye ihtiyaç hissedilir. Senin gibi ruhu inkişaf edip kalbi intibaha gelen zatlar okumaktan usanmaz. Bu Kur'ânî risaleler, sair risaleler gibi tefekküh nev'inden değil ki, usanç versin. Belki tagaddîdir.

Said Nursî, bâzan bir talebesine Risâle-i Nur'dan okuyuvermek nimetini lûtfettiği zaman der ki: "Bu benim dersimdir. Ben kendim için okuyorum. Bu risâleyi şimdiye kadar belki yüz defa okumuşum. Fakat, şimdi yeni görüyorum gibi tekrar okumaya ihtiyaç ve iştiyâkım var."

aziz kardeşlerim, ülfeti kırmanın bir yolu da başka kardeşlerle mütalaa etmek, onların nazarıyla nurlara bakmaktır diye aklıma geldi... benim aklıma gelen başka bir metod da mesela 1 sözü okuyun sonra kitabı kapatıp aklınızda kalanları harfiyyen yazın, sonra açın ikisini kıyaslayın göreceksiniz ki en iyi bildigim dediğimiz yerleri bile tam bilmedigimizi ve manaları kelimelere dökmenin hiçte kolay olmadıgını, kendi ifadelerimizin nurlara karşı ne kadar sönük oldugunu, ve üstadın hakikaten tam bir üstad oldugunu ve nurlardaki üslüp ve izaha hayran kalıp ülfeti kırabiliriz... tecrübe edilmiş iki yol