B?R KAMBUR, BAŞKA bir kamburla alay ediyordu. Bunlar?n konuşmalar?n? sonuna kadar dinleyen bir bilge, yan?ndaki öğrencisine dönerek, şu hikâyeyi anlatt?:
“Bir gün bir deve öteki deveye:
‘S?rt?nda bir kambur var!’ diye güldü.
Gülen devenin s?rt?nda ise iki hörgüç vard?. Hiçbir deve s?rt?ndaki hörgücü görmez. ?kinci deve birinci deveye bak?p, yüzüne karş?:
‘Senin iki kamburun var’ demedi.
Deve develiğini bildi ve oradan çekilip gitti.”
Bilge adam, bu hikâyeyi anlatt?ktan sonra, öğrencisine:
“?nsanlar da böyledir işte” dedi. “Herkesin bir kamburu vard?r, fakat soylu kişi bu kamburu karş?s?ndakinin yüzüne vurmaz. Alayc? insan ise kendi eksiğini bilmez de karş?s?ndakinin eksiği ile alay etmeye kalk?ş?r. Sak?n, kendi iyiliklerine bak?p övünme, başkas?n?n ay?plar?na bak?p onlar? alaya alma.
Yoksa, s?rt?ndaki çifte hörgücü görmeyip tek hörgüçlü deveye kambur diyen öteki deveye benzersin.”
?smail Örgen