Ey Yâkub! Sen, Beni, Yaratığıma Şikâyet mi Ediyorsun?
Ey Yâkub!Sen, Beni,Yaratığıma Şikâyet mi Ediyorsun?
Yâkub Aleyhisselâm Yusuf Aleyhiselâmdan dolayı üzüntülere düşmüştü.Zayıflamış,yaşlanmıştı.
Kaşları,gözlerinin yanaklarının yumrusu üzerine düşer,onları,bezle kaldırırdı.Bir gün,ona bir komşusu:
''Ey Yâkub!Sende gördüğüm şu başına gelen hal nedir?'' İhtiyar olmadan,ihtiyarladın!Tükendin,gittin!
Sen bu gidişle babanın,kardeşinin eriştiği yaşa bile erişemeyeceksin!'' dedi.Yâkub Aleyhisselâm:
'' Zamanın uzunluğu ve üzüntülerin çokluğu!'' dedi.Yüce Allah:
'' Ey Yâkub!Sen,beni,yaratığıma şikâyet mi ediyorsun ?! diye Vahiy edince,Yâkub Aleyhisselâm:
''Ya Rab!Ben,bir hata işledim! Onu,bana,bağışla!'' dedi.Yüce Allah:
''Bağışladım!'' buyurdu.
Bundan sonra Yâkub Aleyhisselâm,derdini soranlara:
''Ben,taşan kederimi ve üzüntümü,yalnız Allah'a şikâyet ve arz ederim!'' derdi.
"El-aman, el-aman! Ya Rahmân! Yâ Hannân! Yâ Mennân! Yâ Deyyân! Beni çirkin günahlarımın arkadaşlıklarından kurtar! Yerimi genişlettir! İlâhî, Senin rahmetin melceimdir ve Rahmeten li'l-Âlemîn olan Habibin, Senin rahmetine yetişmek için vesilemdir. Senden şekvâ değil, belki nefsimi ve halimi Sana şekvâ ediyorum.
Mesnevi-i Nuriye | Zühre | 142