'' SEN?N GÖZÜNE UYKU G?R?YOR MU?''
Bir karanl?k mağarada yaş?yordu Allah dostu.
Şam'?n uzak bir semtinde.
Sab?rla, kanaatle,tevekkül ile.
Ak?ll? ve yaşl? bir âbiddi.
Ahlâkça bir melekti!
Büyüklere tamah etmez,ald?rmaz!
Lakin onun eşiğine baş koyard? büyükler.
Şam'?n zalim padişah? eşiğindeydi bir gün.
Halk? ezen,merhametsiz,kalpsiz,insafs?z padişah,
S?rt?nda ahalinin beddualar?,lânet ve nefret izleri!
Hangi yüzle geliyordu Allah dostunun eşiğine bilinmez.
Ara s?ra gelir,dua talep ederdi.
Lakin asla yüz bulamazd?.
Yine öyle oldu;geldi eşiğe,yüz sürdü ve dedi ki:
''Aziz şeyhim!Beni görür görmez yüzünü ekşitme ne olur;
''Benden nefret etme!
''Seni sevdiğimi bilirsin!
''Neden bana düşman gibi davran?rs?n?
''farz etki padişah değilim!
''Bir fakirden daha m? şerefsizim?
''Beni üstün tut da demiyorum.
''Hiç olmazsa herkesle bir tut!''
Allah dostu bu sözlere öfkelendi.
Zulmü ile halka gün göstermeyen hükümdara sert ç?kt?:
''Ey hükümdar!''dedi.Beni dinle şimdi!
''Ben seni nas?l sevebilirim?
''Ahaliyi seveni severim ben!
''Sen beni sevmezsin!
''Sen benim sevdiklerime düşmans?n çünkü.
''Git;benim sevdiklerimi,sev!
''Yoksa seni Allah da sevmez!
''Derimi yüzsen de seninle dost olamam!
''Taş yürekli!Senin nas?l uyuduğuna şaşar?m ben!
Halk ?st?raptan uyuyam?yor.
''Senin gözüne uyku giriyor mu?
(Bostan'dan.)