Konu: İmanim Yaniyor Kurtaran Yokmu!!!

Bana, 'Sen şuna buna niçin sataştın?' diyorlar. Farkında değilim. Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, imanımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de ayağım ona çarpmış; ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi? Dar düşünceler, dar görüşler!
Dünya, büyük bir mânevî buhran geçiriyor. Mânevî temelleri sarsılan garp cemiyeti içinde doğan bir hastalık, bir veba, bir tâun felâketi, gittikçe yeryüzüne dağılıyor. Bu müthiş sârî illete karşı İslâm cemiyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa İslâm cemiyetinin ter ü taze iman esaslarıyla mı? Büyük kafaları gaflet içinde görüyorum. İman kalesini, küfrün çürük direkleri tutamaz
Düşünmek tefekkür etmek insanlığın iktizasındandır .kendini geliştirmek hatalarını bulmak eleştiri yapabilmek veya kendini sorgulamak ancak düşünmekle olabilir.sıkıntılarımızı yaralarımızı düşünmekle ortaya cıkartabiliriz bende bugün düşündüm biraz halimizi konumumuzu itibarımızı toplum ve devletler içerisindeki statümüzü ve dünyada olup biten olayları gelişmeleri.bu düşünmede herhangi sakin bir ortamda gercekleşmedi .bir caminin avlusundaydı bu tefekkür .düşünmenin sonrasında ddudağımda iki kelime döküldü.ahhh diye bir ses.keşkelerle biten çümleler.
içinde bulunduğumuz ahlavin ne kadar iç acıtıcı ne kadar hüsranlarla bittiğini dünyada ne kadar tahribat yapıldığını ve insanların ne kadar görevlerini sui istimal ederk dünyayı kan revan gölüne cevirdikleri genclerimizin nelerle uğraştıklarını hislerini duygularını dinini diyanetlerini kısacık dünyevi arzular ve menfaatler karşısında nasılda sattıklarını aklıma geldikçe ahhlar dökülüverdi gene.hutbe okunuyordu .namaz vaktiydi.dışarda dolaşan bir bir şey umursamayan ve dünyaya kainata geliş gayelerinin farkında olmayan ve dünyalık derdine düşmüş kainatın yaratılmasını abesiyete bağlayan ve boşu boşuna yaratıldığını batının cazibedar süslü ve aldatıcı insanlara sadece helaket kapısını acan ve cehennem kirine bulandıran sistemlerinin içinde yuvarlanan daha taptaze gencleri ve insanları düşündüm .
bir ahh daha döküldü boğazımdan .keşke diyordum onlarda şimdi bu insanları felaha kurtuluşa davet eden ezanı dinleselerdide buraya ayak bassalardı.sadece onlar değil bu müezzinin 1400 sene önceki haykırışından kopan feryadı keşke yaşları elli atmışa gelen ve ömrünün son demlerinde kahve köşelerinden televizyon karşısından uzaklaşıpta ibadetlerini yapmaya calışacakları yerde günlerini emekliliğini boş yere harcayanlarıda düşündüm.bir ah daha.
ahlardan ve keşkelerden öteye gecmeyen szölerdi dilimden dmöküken.onlar için bir şey yapmak bir şeyler yapabilmek.bu insanları bir şey anlatabilmekti görev.kendi sorumluluklarını mükellefiyetlerini kainata gönderiş sebeplerini kainatın medarı iftarı olan alemlere rahmet olarak gönderilen hz muhammedi ve kainatın yaratıcısı olan ALLAHI tanıtmak gerekliydi.bu insanların düştüğü cukurdan içene yuvarlandıkları girdattan kurtarmak lazımdı .
batının kokuşmuş tefessüf etmiş medeniyeti sadece bedenini açmakla ünlenen duyguları sadece tatmin için hayatı yaşattıran bu kokuşmuş fikirlerini onlara göstermek gereliydi.bir gönüle hz muhammedin sevgisi yerleştirilmedi vakit yüreklere ALLAH korkusu girmediği vakit insanların nasıldda barbarlaştıklarını başkalarının hukaklarına nasıl riayet etmediklerini kan içici birer caniden bir farkı kalmadığını insanlarını sömürle planlarıyla nasıl imha ettiklerini dünyevi menfaat için ülkeleri istila edip nasılda binblerce insanı yüreğinde hiç bir acı duymadan nasılda zalimce öldürdükleri katlettiklerini anlatmak gerekti.birden aklıma bir zat geldi .karşımda müthiş bir yangın var diyen .
evet alevleri göklere yükselen insanları içinde cayır cayır yakan en felaket ve korkunc işkenlecelerin yapıldığı bir ateş .ve insanların bölüm bölüm kafile kafile o taşe süreklenişlerini gören bi insan.insanlar için insanların selameti için yüreği şiddetli bir şekilde yanan bu zatın insanların imanlarını kurtarmak için onların selametini görmek için ömrünü heba eden o zat.
dünya sistemlerinin kominizimle sosyalimizle darvinizmle budizimle genc beyinlerin akıllarını nasıl başlarından aldıkları ve imanlarını caldıklarını ve cehennemdeki yerlerini hazırladıklarını gören bu zatın cabalarını inkar edemeyiz elbet.karşımda müthiş bir yandın var diyo evladım yanıyor evladım tutuşmuş imanını kaybedecek dünyasını kaybedecek ahiretinisonsuz diyarı kaybedecek belkide cennetin yemişlerini ırkamlarını köşk ve saryalarını kaybedecek .
içim yanıyor diyo.yanmasınmı bir annenin şefkatınden daha yüksek bir haslet değilmi bu.imanlar yanıyor kardeşler küfür bataklaığına yuvarlanan gencler imanlarını kaybediyor ve seyirci oluyoruz buna.bir filim izler gibi bir mac seyreder gibi bir dizi izler gibi izliyoruz bu imanlarını kaybeden gencleri beyinleri körpecik zihjinleri.hiçmi içimiz acımıyorbelkide o kadar feryad ediyorlarki gelin kurtarın bizi diye.i
çinde bulunduğumuz bataklıktan yuvarlandığımız çukurdan ve sonu hüsran olan bu zifiri karanlıktan kurtarın bizi diye bas bas bağırıyorlardır.bu genclerimizi bu canilerin bu vahşilerin eline bırakmayalım.onların aldatıcı süslü medeniyetlerini başlarına yıklaım inş.bu gencler bu beyinler bizim .
imanlarımızın evlatlarımızın bu bataklıkta boğulmalarına nasıl izin veririzki.ellerimizi uzatalım onları yanık bağırlarına su serpelim tarumar olmuş gönüllerine bir nebzede olsa derman olalım.genclik bizim gencler bizimdir onların değil.onlar kendi görevlerini baya iyi yapmaktalar ya bizler.o evladım yanıyor diyen imanım tutuşmuş yanıyor diyen zat kadar bizde bir fedakarlık yapmayacakmıyız artıkdünyanın manevi buhranlar gecirdiği genclerin yüreklerin beyinlerin kalblerin buhranlar vesveseler değprem gecirdiği ve idoolojik saplantılarla marks lenin ve maoların kucağına atılan bu genclerin imanlarına beyinlerine ne zaman sahip cıkacaz.
kendi görev ve sorumluluklarımızın ne zaman idrakinde olacaz.yanıbaşımızda misyonerlerin faailetini görüp genclerimizin imanlarını calmalarına daha ne zamana kadar izin verecez.bu yitirilen evlatlar kimi.bizim değilmi. bu vatanın bu diyarın evlatları değilmi.
kendi bemnliklerini yitirmelerine ve bir ömür boyu buhranlar gecirmelerine daha ne zamana kadar izin verecez.
bu genclerin bu kaybedilen imanların bu yanan tutuşan imanların bizim saflarımızdan uzaklaşarak dininden diyanetinden uzaklaşar başka medeniyetlerin kıskacına girdilkerinin ne zaman farkına varacaz .terbiye edilmemiş ve batının kıskacına girmiş kendi benliğini gencmişini hislerini duygularını özünü kimliğini yitirmiş bir gencliğin bir bireyin bu vatana ne gibi bir menfaati dokunabilirki.
manevi boyutunu birde siz düşünün .gitmesin gencler yürekler imanlar yanmasın ne olurç.sahip cıkalım bu insanlara .evladı ateşte yanan bir anne gibi bizimde yüreğimiz yansın bu insanlara yansınki bu insanlar bu imanlar yanmasın.yanmasın.yanmasın.


şimşek

güzel yazm?şs?n..Allah raz? olsun..

Çok güzel yaz?lm?ş.Biz bukonuşman?n orotoryosunu nevşehir'de Şaban Döğen konferans?nda yapt?k.Bu yaz?dan mütiş zevk al?yorum
:-) :-)