Konu: Nefsim!

NEFS?M!!!

Y?llard?r beni uyuttun. Hep yar?na b?raka b?raka koca bir ömür heder
oldu. Gecelerim teheccütsüz, heyecans?z, gündüzlerim semeresiz başar?s?z
geçti. Acaba "yar?n, yar?n" diye uyuttuğun yar?nlar?m?, meçhul bir yar?nda
nas?l doldurabileceksin...

Ne zaman beni çevreleyen basitliklerle bağ?ml?l?klara, civciv misali
küçük bir darbe vurup hür dünyaya aç?lmak istesem, granitten dağlar gibi
karş?ma dikildin. Olmad?k desiselerle beni kand?rd?n. Bitmeyen isteklerle
beni aldatt?n. Y?llard?r taam (yemek), kelam (konuşma) menam (uyku)
hapisanesinde, inim inim inlettin, ?zd?raplar?m?, bana ney gibi
dinlettin. ?rademi, rehavet, meskenet zincirleriyle s?ms?k? sard?n.
Bana sunulan saat alt?nlar?n? değerlendiremedin. Hepsini bâd-? heva
zâyi ettin. Kimbilir, içinde ne hediyeler saklayan günlerin ve aylar?n
zarf?n? açamama bile müsaade etmedin. Hepsi boşa gitti. ?çlerinde neler
saklad?ğ?n? anlayamadan.

Söyler misin; ALLAH aşk?na, senin yaşayan bir cenazeden ne fark?n var?

?nsan sûresini ağlaya ağlaya okudun. Ama o muhteşem saray?n
kap?lar?n? bir türlü aralayamad?n. Kendini, kendi çevreni tan?d?ğ?n kadar
tan?yamad?n. Kendi içinde kendine yabanc? kald?n. Kendi kendine hapishane
yapt?n.

Fetih süresini okudun, b?rak d?şar?y?, içinde bir tek fetih bile
yapamad?n. Konuşma, yemek, uyku esaretinden kurtulamad?n. ?radeni feth
edemedin. Namazla cenneti takas etmeye çal?şt?n, ayetleri bir teyp gibi
ezberledin ama uygulad?klar?n hep adetlerin oldu.

Peygamberimizin (a.s) saçlar?n? ağartan Hud süresiyle karanl?k gecelerin bir
türlü ayd?nlatamad?n. Gayreti hep birilerinden bekledin. Senin de
birileri olduğunu hep unuttun.

Bir fikir uğruna hayat? hakir gören peygamberlerin hayat?n?, uzun k?ş
gecelerinde k?ssa niyetiyle okudun. Fakat hayat?ndaki k?şlar?, bir türlü
baharlara çeviremedin. Çünkü onlar? anlayamad?n.

Yusuf u düşündün mü hiç? Kuyu diplerini sultanl?ğa s?çrama
rampas? yapt?ğ?n?, hapisaneleri nas?l medreseye çevirdiğini anlayabildin
mi? Dünya ve içindeki her şey ayaklar?n?n ucundayken hayat? istihkar edip
ölümü özlemesini anlayabildin mi? Anlayamad?n evet anlayamad?n... onun
içindir ki Yusuf ta boğulan dünyada, boğulmak üzere ölüm ç?ğl?klar?
at?yorsun.
Ateşler içindeki ?brahim in ateşleri bir baharistana
çevirdiğini, b?çak alt?ndaki ?smail in yeniden doğduğunu, Sefine-i
Nuh'u bat?rmak isteyen tufanlar?n ancak sahil-i selametle ç?kmas?na
hizmet ettiğini, suikastlar içinde ?sa n?n denizler ortas?nda,
Musa n?n nas?l vuslata erdiğini anlayabildin mi?

Anlayamad?n ...

Ya çelikten duvarlara çarpm?ş gibi bir örümcek ağ? karş?s?nda
beyinleri dumura uğrayan müşriklerin düştüğü perişan halde yatan gizli
hikmeti çözebildin mi?

Bir gergef gibi ömrünün her an?n çile yumağ?yla dokuyan Hz. Muhammed
(S.A.V) "Ümmetim" derken sen nefsim dedin. O davam derken sen
hevam dedin. O davas?n? yüceltirken sen hevanda cüceleştin. Onun çağlar?
peşinden sürükleyen davas?ndan ne yaz?k ki kala kala sar?ğ?, sakal?,
tesbihi, umresi, namaz? kald?. Ne yaz?k ki; onlar? da bir türlü
anlayamad?n.

Kokularla süslediğin sakal?n ruhunu, ruhunla mecz edemedin.
Dolay?s?yla sakall? çocuk olmaktan kurtulamad?n!

Baş?ndaki sar?k beyaz kefenin iken, yast?ğ?n?n alt?ndaki ölümü çok
uzaklarda zannettin. Dünyan?n oyuncaklar?yla evcilik oynarken, dünyan?n
elinde, oyuncaklaşt?ğ?n?n fark?nda bile olamad?n.

Bir adet halinde getirdiğin beş vakit namaz?n ayn? safta omuz omuza
namaz k?ld?ğ?n kardeşini g?ybet etmekten seni kurtaramad?. Kalbine gözüne
kulaklar?na el ve ayaklar?na tutturamad?ğ?n oruçlar?n sadece midene
münhas?r kald?. Oruç tuttuğunu zannettin amma, aç kald?ğ?n? anlayamad?n.
Baş?na taç ettiğin başörtüsü sadece baş?n? örtebildi. Baş?n?n
alt?ndakiler ne yaz?k ki başörtüsünden nasibini alamad?. Çünkü
başörtüsünü takva örtüsüyle birlikte örtmedin. Gözlerin, kalbin ve
duygular?n ç?plak kald?. Kendini fark ettirebilmek için aynan?n
karş?s?nda çeşit çeşit k?l?klara girdin. Yapmac?k gülüşlerle, h?rs?zlama
bak?şlarla başkalar?n?n duygular?n? çalmaktan utanmad?n. Ruhunun
ç?ğl?klar?na bedel sen gülüyordun. Düştüğünü ve düşürdüklerini
anlayamad?n.

Burnunun dibindeki farzlar? görmezden gelip, sünnet diye diye
defalarca umreye gittin. Kabe yi tavaf ettin. Yeryüzündeki iki
milyar Müslüman ?n sadece kemmiyet olduğunu, bir keyfiyet
olmad?ğ?n? hiç düşündün mü? Düşündün mü binlerce birilerimiz varken nas?l
ayr? kald?ğ?m?z? nas?l
parçaland?ğ?m?z?.

Ayn? camii de birlikte namaz k?ld?ğ?n kardeşinin fakr-u zaruretini
görmezden geldin. Onu ihtiyaçlar? pençesinde k?vran?rken, zevkle
seyrettin. O kuşlar?n dondurucu soğuklar?n? kemiklerinde işitirken, sen
buğulu camlar?n arkas?nda tesbih çekiyordun. Dünya cennet kevserlerine
denk bir lezzeti, kardeşinin ac?lar?n? dindirme lezzetini tadamad?n. O
lezzeti falan duay? şu kadar okuyarak alacağ?n? zannettin. Aldand?n.
Elindeki elmaslar? birkaç şekerlemeye değişen ahmak çocuklar? gibi
aldand?n.

Hani hepimiz mü'mindik, hani birimizin ?zd?rab? hepimizin ?zd?rab?yd?.
Hani şarkta bir müminin ayağ?na diken batsa, garptaki mümin rahats?z
olacakt?. Hani bir mümin öldüğü zaman, sema ve arz onun ölümüne gözyaş?
dökerdi. Hani mü'min yeryüzünün zinetiydi. Hani müminler bir vücudun
azalar? gibiydi. Hani göz ağr?sa, bütün vücud o ac?y? içinde
hissedecekti.

Hani Hz. Ebubekir'in teslimiyeti? Hani Hz. Ömer'in
destanlaşan adaleti? Hani Hz.Osman ?n dillerden düşmeyen hayas??
Hani Abdurrahman gibi zenginler? Hani Ebuzer gibi fakirler hani Ensar
Muhac?r gibi kardeşlikte yar?şanlar nerede, nerede hani? Anlayamad?n. Ne
yaz?k ki bunlar? anlayamad?n!

Anla art?k!... Ne olur anla!
Anla ki, cennet ucuz değil, cehennem dahi lüzumsuz değil!
Anla ki; cennete giden yol asfaltla döşenmemiş!
Anla ki; bedelini ödemediğin hiçbir şeye sahip olamazs?n!
Anla ki; dünyay? bize bizler zindan ediyoruz.. ihmallerimiz,
enaniyetimiz, samimiyetsizliğimiz ......
Anla ki; Eyüp gibi sab?r erbaini doldurmadan, Yusuf gibi kuyu
diplerinde y?llarca çile çekmeden, Yakuplar gibi gözlerini hasrete kurban
etmeden ,olmaz!

Anla ki; ?smailler gibi b?çak alt?na yatmadan, ?brahimler gibi
YA ALLAH deyip kendini ateşlere atmadan olmaz. Sefine-i Nuh gibi
tufanlar? yara yara hedeflere gitmeden olmaz!

Ve Anla ki; bir ömür boyu gözyaşlar?n? ceyhun edip al?n teriyle mecz
ederek ümmeti için an be an, dem be dem, çile çeken Hz. MUHAMMED (s.a.v.)
gibi çekmeden olmaz!
Ve Anla ki; bir ömür boyu gözyaşlar?n? ceyhun edip al?n teriyle mecz
ederek ümmeti için an be an, dem be dem, çile çeken Hz. MUHAMMED (s.a.v.)
gibi çekmeden olmaz!

Ve şunu çok iyi anla ki; başkalar?n?n hayata Aş?k olduğu kadar Ölüme
Aş?k olmadan Olmaz!!!

- al?nt?d?r-

Kardeşim, bu ne müthiş bir şey? Yaa gerçekten harika. Böyle şeyler nadiren yazılabilir Asya Nurdağ. Bu nasıl bir ruh hali ki bu kadar mükemmel bir nefis muhasebesi yaptırmış? Harika kardeşim, harika!!!

Abi ald?ğ?m yerde yazar? yazm?yordu. Yani al?nt?d?r. Benim de çok hoşuma gitti. Çok etkilendim. Hissederek ve içtenlikle yaz?lm?ş. Bu muhasebeyi kendi nefsine uygulayanlara ne mutlu. Gerçekten harika bir yaz?. Allah bir an bile nefsimizin eline b?rakmas?n.

içimi ac?tt?n,burktun,kardeş. Allah bizi ve sizi bu yaz?da methettiklerinden eylesin.

Ey Nefsim!...
Allah'a karsi gelen kavimlerin hâllerine bir bak; Onlardan bir kismi suda boguldu. Bir kismi yerin dibine batti. Bir kavim tasa tutuldu. Bir baska kavmin sûretleri maymun ve domuz sûretine döndürüldü ve helâk olup gittiler. Bugünde böyle zulüm yapanlar, dünyayi atese verenler, tarihe yüz karasi olarak gececekler.

Bir yili daha geride biraktik. Ya da âhirete bir yil daha yaklastik. Ticarethaneler geride kalan senenin kâr–zarar cetvellerini cikarip, hesaplarini gözden gecirecekler.
Ey nefsim! Sen de gecen senenin hesabini yaparak, kâr ve zarar bilâncosu gibi, sevap ve günahlarini gözden gecirecek misin? Yeni yila girdim diye seviniyorsun; ama geride kalan o koskoca seneyi gercekten de sevinecegin sekilde mi gecirdin yoksa telafisi mümkün olmayan hatalarla mi doldurdun?..
Ey nefsim!
Hz. Ömer Radiyu Anh: "Hesaba cekilmeden önce nefsinizi hesaba cekiniz." buyurdu. Ben de bu yeni yilin basinda seninle yüzlesmek, hatalarimi ve günahlarimi sorgulamak, hatta seninle catir catir hesaplasmak istiyorum.
Sen her yaptigin hata ve kusura bir bahane, bir mazeret buluyorsun. Âhiret konusunda da sanki pek endisen yok, üstelik garantiymi_ gibi bir tavrin var. Bu ne umursamazlik, bu ne vurdumduymazliktir. Bilmez misin; Hz. Ömer Radiyu Anh, bir keresinde Beytullah'i tavaf ederken:
"Yâ Rabbi! Eger saîdler listesindeysem, ne olur beni orada sabit kil; yok eger sakîler listesindeysem, ne olur beni oradan sil de saîdler listesine yaz." diye gözyaslariyla Allaha yalvariyordu. Koskoca Hz. Ömer böyle bir endise duyabiliyorken, sen kendini nasil garantide görebiliyorsun? Yine o Hz. Ömer, münafiklarin listesi kendisinde bulunan Hz. Huzeyfe Radiyu Anh'in etrafinda dolasir:
"Yâ Huzeyfe! Ben de listede var miyim?" diye sorardi. Hz. Ömer; Resûlullah'in ikinci halifesi ve adaletin günesi olmasina ragmen nefsini bu kadar hakir görüp, münafiklar listesinde olmaktan korkuyorken, sen hic merak etmiyor musun acaba hangi listedeyim diye?.. Düsün ey nefsim! Büyüklerin hâli böyle olunca senin hâlin nasil olmali?
Ey zavalli nefsim!
Bünyende yiginla kötü huy barindiriyorsun. Heva ve hevesin, ihtiras ve sehvetin, dünyaya olan sevgin ve meylin seni sarip sarmalamis. Dedikodu, giybet, hased sende… Riyakârlik, büyüklenmek, kibirlenmek sende… Aldatmaca, kandirmaca, yalan sende… Kin, nefret, bugz sende… Bu kötü huylardan ne zaman kurtulacak, ne zaman tezkiye olacaksin? Üstelik bunca kötü hasletlerin varken, kendi hata ve kusurlarini nedense hic görmüyorsun; ama bir baskasu bir hata yapmaya görsün, hemen elestiri bombardimanina tutuyorsun. Sen baskalarinin hatalarini arastirmayi birak da kendine bak! Halkin ayiplari ile mesgul olup, kendi ayiplarina karsi kör olma.
Ey bicare nefsim!
Gecici oldugunu bile bile dünyaya öylesine tamah ediyorsun ki! Bu dünya kime yar olmus ki, sana olsun? Gelen bir gün mutlaka gitmis ve er gec sen de gideceksin. Hele bir düsün, kimler geldi gecti?... Firavunlar, Nemrutlar, Hâmanlar, Karunlar, Seddatlar hep gittiler. Ne kudretli krallar, kayserler, kisralar dünyaya veda ettiler. Dünya onlari bir oyuncak hâline getirdi, oyalanip durdular. Seytan onlari aldatip kandirdi. Yaptiklari isyanlari, zulümleri süsledi. Onlar saglam kalelerde ve kulelerde bir yandan binbir gece eglenceleriyle zevk ederlerken, diger yandan nicelerinin haklarini yiyip zulmettiler. Oralarda nice namuslar kirletildi. Nice beller bükülüp, iskenceler edildi. Nice caresiz, fakir fukaranin, gözyaslari akitildi.
Sonunda Allah'in emri geldi. Kendilerine birer emanet olarak verilen canlari geri alindi. Böbürlenerek sahip cikislari mallardan ve mülklerden de oldular. Onlarin topladiklari servetler hep dagildi gitti. O kus tüyü yataklardan kaydilar. Büyük ve gösterisli konaklarindan cikarildilar. Geriye bir sey kalmadi; ne mal, ne mülk, ne de saltanat... Simdi ise onlarin esâmesi bile okunmuyor. "Hele bir bak, onlardan yana bir bakiye görebiliyor musun?" (Hâkka, 8 ) Geriye sadece bunlarin hesabini vermek kaldi. Öyle ki, hic hesaba katmadiklari seylerden dahi hesaba cekilecekler.
Düsün ey ahmak nefsim!
Bu göcüp gidenlerin hâllerinden senin alacagin ibret dersi yok mudur? Meselâ, su Ad kavmi ne büyük ibret… Bunlarin minare gibi upuzun boylari vardi. Çok güclü kuvvetliydiler. Kayalarin icini oyup cok muhkem, kale gibi saglam evler yapiyorlar ve oralarda bariniyorlardi. Kendilerine kimsenin karsi koyamayacagini sanan bu kavim azinca, haddi hududu asinca, Mevlâ Teâlâ onlari nasil da sildi süpürdü. Sen bunlardan daha mi kuvvetlisin, Neronlardan daha mi güclüsün, (hâsâ) ben karsi koyarim mi saniyorsun? Allah'a karsi gelen kavimlerin hâllerine bir bak: Onlardan bir kismi suda boguldu. Bir kismi yerin dibine batti. Bir kavim tasa tutuldu. Bir baska kavmin sûretleri maymun ve domuz sûretine döndürüldü ve helâk olup gittiler. Bugün de böyle zulüm yapanlarin, dünyayi atese verenlerin, tarihe yüz karasi olarak gececek olan despotlarin feci akibetlerini, ömrün olursa göreceksin. "Zalimin zulmü varsa mazlumun Allah'i var." diye atalarimiz bosuna söylememisler. "Sakin, Allah'i zalimlerin yaptiklarindan habersiz zannetme!" (Ibrahim, 42)
Ordusuna güvenen Nemrud, topal bir sivrisinekle helâk oldu. Malina güvenen Karun, maliyla batti. Makam ve mevkisine güvenen niceleri, coktan toprak oldu da isimleri bile unutuldu. Peki, sen neye güveniyorsun ey nefsim? Haberin olsun ki; Allah'tan baska her neye güveniyorsan, o seyle beraber Allah seni de batirabilir. Onun icin sana bu nimetleri vereni unutma! Sana bu makami ve mevkiyi vereni, bu mali, mülkü ve serveti vereni sakin unutma!!! Hem bu dünyada bizlere ihsan edilen nimetler ne kadar cok olursa olsun, âhirete nispetle cok az bir seydir. Bunlar icin, sonsuz cennet nimetleri fedâ edilir mi? Bugün dünyanin az bir zahmetine dayanamayan, yarin cehennem azabina dayanabilir mi? Parmagini mumun alevine tutsan, ona dahi dayanamasin, öyleyse acizligini anla ve atese dayanabilecegin kadar günah isle!
Ey günahkâr nefsim!
Artik sana düsen, bugüne kadar isledigin isyanlardan dolayi pisman olup tevbe etmek, Mevlâ'nin dergâhina yüzler sürmektir. Bugüne kadar gönlünce yasadin, isyanlar ettin, günahlar isledin de ne oldu? Aldigin sehevî zevkler, tatmin ettigin o ihtiraslar ve arzular nerede? Hepsi o anlikti gecip gitti degil mi? Tabiî zevki gecti; ama hesabi duruyor. Sayet Rabbini razi edemezsen, sana verdigi bu fânî nimetleri, bâkî olana ceviremezsen isin zor, hem de cok zor ey nefsim. Allahu Teâlâ Kerîm'dir, Rahîm'dir, beni affeder deyip avunuyorsun; fakat affa mazhar olmak icin ne yapiyorsun? Evet, Allah "Kerîm ve Rahîm'dir"; ama ayni zamanda da "Sedîdü'l–ikabdir", haberin olsun!..
Tevbeyi geciktirme; cünkü ölüm her an gelebilir. Hem tevbe, geciktikce zorlasir; zira yapilan günahlar aliskanlik hâlini alir ki, aliskanliklari terk etmek cok daha zordur. Bu durum ise; dersine zamaninda calismayip, bunu imtihan gününe saklayan tembel talebenin durumuna benzer ki, badari sansi cok azdir, bilesin.

Alıntı...

SELAM VE DUA İLE...