Konu: Ve Allah Anneyi Yarattı

...Ve Allah Anneyi Yaratt?

Ümit Şimşek

ALLAH BUYURDU: “Rahmetim herşeyi kuşats?n.”
Ve bardaktan boşan?rcas?na yağd? rahmet yeryüzüne.
Ezelî ve s?n?rs?z rahmetin bir par?lt?s?, dağlar? ve denizleri kuşatt?.
Annelerin ve babalar?n yüreğine akt?, sinelerinden f?şk?rd?.
Yavru kuşlar ve yavru balinalar beraberce beslendiler o p?nardan. Okyanuslar ve karalar o rahmetin neş’esiyle şenlendi. Yumurtalar o neş’eyle çatlad?, memeler o neş’eyle dolup dolup boşald?.
Anne ay? ve baba penguen, o neş’eyle yemek yemeyi unuttu. Üç ay boyunca biri yumurtay? beklerken, diğeri yavrusunu emzirdi. Baba bal?k, ağz?ndaki yumurtalar?n baş?na birşey gelmesin diye 80 gün boyunca aç dolaşt?.
Hepsi de yaln?z rahmetle beslendiler.
Yumurtas?n?n kabuğunu k?r?p bilmediği bir dünyaya gözünü açan kuş, rahmeti başucunda kanat ç?rparken buldu. Kanguru yavrusunun elinde harita vard?; o da t?rman?p anneciğinin kesesinde rahmetin s?cakl?ğ?yla kucaklaşt?. Yavru fil çay?r?n üzerine düştüğü zaman anne ve teyzeler şeklinde tecessüm etmiş bir rahmet halkas?yla karş?laşt?. Yavru balina ağz?n? açt?ğ?nda, mikroskopik planktonlar? günde 700 kilo süte çeviren rahmetin denizalt?nda bir şelâle gibi coştuğunu gördü.
Milyonlarca türden say?s?z yavrular?n o rahmeti alk?şlayan ç?ğl?klar?, gökyüzünden yüz milyar kere yüz milyar gözlerle dünyay? seyreden âlemlerde yank?land?.
Y?ld?zlar bir Cennete bakt?, bir yeryüzüne. Ve bir cilvesinden bir Cennet ç?kan rahmetin, bu minik gezegenin dağlar?ndan, ormanlar?ndan, çöllerinden, çal?l?klar?ndan, ?rmaklar?ndan ve denizlerinden rengârenk çağlay?ş?n? seyretti.
DÜNYAYI anlamak istiyorsan?z eğer, hayata bak?n. Hayat? anlamak istiyorsan?z, annelere ve babalara bak?n. Çünkü bir canl? ekseriyetle ya anne olmak için doğar, ya da baba olmak için.
Dünyan?n niçin göklere denk bir k?ymet ald?ğ?n? ancak o zaman anlars?n?z. Kendisini say?s?z aynalarda birden seyretmek isteyen bir güzelliğin merhamet ve şefkat suretine büründüğünü gözünüzle görürsünüz. Bir par?lt?s?yla canl?lar dünyas?n? birbirine bağlayan bir muhabbet deryas?nda yaşad?ğ?n?z? bilirsiniz.
Ve bu minik gezegene gözlerini dikmiş milyarlarca y?ld?zla beraber, dünyan?n simas?nda “Rahmetim herşeyi kuşatm?şt?r” âyetini okursunuz.
Fakat bir yavruda bütün yavrular?, bir annede bütün anneleri görmek şart?yla. Yoksa tek bir annenin yüreği, kâinat? kuşatan bir rahmeti size nas?l anlats?n?

B?R SEL?M?YE, o muhteşem zarafetinin lisan?yla, “Benim mimar?m ancak Süleymaniye’nin mimar? olabilir” der. Çünkü ikisinde de ayn? sanatkâr?n fiili görünür.
Kanatlar?n?n alt?ndaki yavrular?yla birlikte poz veren anne kuşun bak?ş?nda da ayn? ifade vard?r: “Bütün annelerin ve bütün yavrular?n Rabbinden başkas? bize rab olamaz.”
Çünkü annelerde ve yavrularda hükmeden fiiller dünyan?n her yerinde birdir. Öyleyse bütün bunlar?n tek bir faili olabilir. ?şte:

1.Bütün annelerin hizmeti, yavrunun mutlak ihtiyaç içinde bulunduğu bir s?rada, tam zaman?nda gelir. Herşeyden âciz bir şekilde, hiç bilmediği bir dünyaya gözünü açt?ğ? dakikada bir yavrunun başucunda bir anne görmesi ve sadece kendisi için özel olarak haz?rlanm?ş r?zk?n? ya onun gagas?nda, ya da sinesinde bulmas?, bütün canl?lar dünyas?n? kuşatan tek bir fiildir. Bu fiilin faili hem vard?r, hem birdir, hem de bütün yavrular? kuşatan bir rahmet ve şefkatin yegâne sahibidir.
2. Denize aç?lan bir kanalizasyon borusunun ortas?ndan bembeyaz bir süt f?şk?rd?ğ?n? görsek bile inanmay?z. Bir de anne vücudunda, sütün üretildiği yere bak?n: kan ve f?şk?n?n tam ortas?! Bu iki pisliğin içinden özel ar?tma tesisleriyle süzülen, inceden inceye elenerek ölçülüp biçilen ve sadece o yavrunun ihtiyaçlar?na göre terkip edilerek proteini, kremas?, tuzu, şekeri en hassas terazilerle tart?lan tertemiz bir g?dan?n, yüz binlerce memeli türüne mensup say?s?z annelerde birden ayn? özenle üretilerek bulanmadan ve kirlenmeden yavrunun ağz?na ak?t?labileceğine kim ihtimal verebilir? Halbuki bu fiil vard?r ve denizin dibinden dağ?n baş?na kadar dünyan?n her yerinde birdir. Öyleyse bu fiilin faili de birdir; üstelik bütün yavrular?n bütün ihtiyaçlar?n? en ince ayr?nt?lar?na kadar bilen bir ilmin ve bu ihtiyaçlar? en umulmad?k bir yerden, hiç akla gelmeyen bir tarzda ve en mükemmel şekilde gönderen bir hikmet ve rahmetin sahibidir.

3. Bir annenin veya baban?n bütün gayreti, yavrunun yarat?l?ş?ndaki en mükemmel noktaya ulaşmas?na hizmet etmekten ibarettir. Herşeyden âciz bir şekilde dünyaya gelen yavru, kendisinin her ihtiyac?n? karş?lamak için ç?rp?nan, kendisini besleyen ve büyüten bir anne ile baba sayesinde yetişir, olgunlaş?r ve kendisinden beklenen fonksiyonlar? yerine getirecek mükemmel bir seviyeye ulaş?r. Bütün yavrular?n birden bu şekilde merhametle ve ihtimamla yetiştirilmelerine bakt?ğ?n?z zaman, bütün canl?lar dünyas?na hükmeden bir “terbiye” fiili de bütün parlakl?ğ?yla karş?n?zda beliriverir. Madem ki bu fiil vard?r ve birdir; öyleyse herşeyi kuşatan bir rubûbiyetin eseridir.

4. Bir annenin fedâkârl?ğ? s?n?r tan?maz. Yavrusunu korumak için eğer kendisini fedâ etmek gerekiyorsa eder. Bu öyle bir s?rd?r ki, en canavar bir hayvan? kendi yavrusu karş?s?nda uysallaşt?r?rken, en uysal ve çekingen bir hayvandan da yavrusunu savunma ân?nda bütün dünyay? karş?s?na alabilecek kahraman bir muharip ç?kar?r. Tehlikeyi sezdiği anda yavrular?n? çal?l?ğ?n ard?na saklay?p düşman? kendi peşine takarak oradan uzaklaşan anne keklik, bu davran?ş?yla, “Ne pahas?na olursa olsun yavrular korunacak” emrine hayat? pahas?na uyan anneler ordusundan bir fert olduğunu gösterir. Ayn? anda, her yerde, bütün yavrular üzerinde cereyan eden bu “koruma” fiili ise, bütün yavrular? kuşatan bir rahmet ve hafîziyetin ve bütün anneleri birden emri alt?nda tutan bir irade ve kudretin habercisidir.

5. Anne ile yavru doğum ân?nda tan?ş?rlar. Daha evvel yumurtas?n?n veya karn?n?n içindekini hiçbir anne bilemez. Fakat tan?şt?klar? anda, bir dakika evvel mevcut olmayan yavru ile anne aras?nda âdetâ “hiçten” ortaya ç?kan bağ, dünyada hiçbir şeyin koparamayacağ? kuvvettedir. Her an yeryüzünde böyle nice bağlar kurulur. Yumurtalardan ve rahimlerden ç?kan milyonlarca yavru ilk defa gördüğü annesine, milyonlarca anne de ilk defa gördüğü yavrusuna, sanki ezelden gelen bir beraberlikleri varm?ş gibi bağlan?r. Hiçbir saniye yoktur ki, dünyan?n karalar? ve denizleri, böyle say?s?z kucaklaşmalara şahit olmas?n. Her yerde, her an görülen bu fiil de madem ki vard?r ve tektir; öyleyse rahimlerde olan? bilen ve yeryüzünü mütemadiyen muhabbet ve şefkatle çalkalay?p yoğuran bir Fâil de vard?r.

6. Annenin hizmeti karş?l?ks?zd?r. Yavrusunu besler, büyütür, yetiştirir; sonra yavrular uçar, gider. Sonra yeni yavrular gelir. Birbiri ard?nca gelip giden yavrular uğruna ç?rp?nan, zahmet çeken, tahammülü imkâns?z açl?klara katlanan, gerekirse hayat?n? fedâ eden anne, bütün bunlar? hiçbir karş?l?k beklemeden ve görmeden yapar. Bunu yapt?ran ise, aşk?n da ötesinde bir iştir; çünkü âş?k sevdiğinden karş?l?k ister. Öyleyse, bütün annelerin kalplerini birden tek bir kalp gibi kuşatan ve dolduran, saf ve kat?ks?z bir şefkat var ki, maddî sebepler, “hiçten” ortaya ç?kan bu şefkati aç?klamaktan âcizdir. Her an, her yerde, bütün annelerde birden eserini gösteren bu şefkat de dünyay? kuşatan bir rahmete sahip tek bir Fâil ister.

B?R KUŞUN yumurtas?nda proteinlerin ve tüylerin program?n? bulabilirsiniz—gerçi bunlar da bir fâil ister. Fakat anne kalbindeki şefkat, nükleik asitlerin işi değildir. Oysa aç?kça görülüyor ki, başlang?çta mevcut olmayan şey, neticede vard?r. Bir yumurta hücresi bir anne olduğu zaman tepeden t?rnağa şefkatle dolar. Peki, nereden gelir, nereden akar bu şefkat annenin yüreğine?
“Hiçbir şey yoktan var olmaz” diyenler, bütün canl?lar dünyas?n? kuşatan bir şefkati aç?klamak için, hiç yoktan bir “içgüdü” icad ettiler. Fakat dünyan?n her köşesinde her an hükmünü sürdüren fiillerdeki birliği göremediler, yahut görmek istemediler. Bu yüzden, ilmi, kudreti, iradesi, hikmeti, rubûbiyeti, hafîziyeti ve rahmeti herşeyi kuşatan tek bir Yarat?c?n?n vas?flar?n?, anneler say?s?nca içgüdülerde aramak zorunda kald?lar. Lâkin hiçbiri de bu “içgüdünün” nas?l birşey olduğunu, nas?l ortaya ç?kt?ğ?n?, kime nas?l hüküm geçirdiğini ve nas?l işlediğini aç?klayamad?. Çünkü ellerindeki malzeme, tek bir hayvana bir içgüdü yaratmaya yetmedi. Gerçekte onlar birşey icad etmediler; sadece bât?l inançlar?na bir isim takm?ş oldular. Kendilerini de herşeyi kuşatan bir rahmetten ebediyen mahrum ettiler.
Onlar böylece avunadursunlar. Bacalar?m?z?n üzerinde gagalar?n? tak?rdatarak annelerinin dönüşünü kutlayan leylek yavrular?, o bacan?n alt?ndaki insan?n gevezeliğine ald?rmadan, kendi âlemini kuşatan bir rahmeti alk?şlamaya devam ediyor. Kuş yuvalar?ndaki ç?ğl?klar?n balina şark?lar?yla, kedi m?rm?rlar?n?n kuzu melemeleriyle kar?şt?ğ? şu günlerde bahar, t?pk? çok sesli bir koro gibi, o rahmeti terennüm ediyor. Say?s?z sinelerden oluk oluk f?şk?ran sütler, tükenmez gayb hazinelerinden dünyaya her an tonlarca rahmet boşalt?yor.
Çünkü Allah, “Rahmetim herşeyi kuşats?n” buyurdu.
Ve bardaktan boşan?rcas?na yağd? rahmet yeryüzüne.
Dağlar? ve denizleri kuşatt?.
Annelerin kalbinde şefkat, yavrular?n dilinde şükür çiçekleri açt?.
Her zerresi rahmetle yoğrulan dünya, o şevkle kanat açt? ve uçtu. Iş?k saçan y?ld?zlara bedel, her zerresinden şükür ç?ğl?klar? saçt? fezaya.
Ve o ç?ğl?klar?n aras?nda, Kâinat Yolcusunun Arşta yank?lanan sesini y?ld?zlar ve kehkeşanlar birlikte dinledi:
“Bütün zîhayatlar?n hayatlar?yla gösterdikleri tesbihât-? hayatiye ve Sânilerine takdim ettikleri f?trî hediyeler, ey Rabbim, Sana mahsustur. Ben dahi bütün onlar? tasavvurumla ve iman?mla Sana takdim ediyorum.”