Konu: Anneler Bir Mekteptir

Anneler Bir Mekteptir

Cenâb-ı Hak buyuruyor: “(Ey Rasûlüm!) Sen yüzünü hanîf olarak dîne, Allâh in*sanları hangi fıtrat üzere yaratmış ise ona çevir! Allâh’ın ya*ratışında değişme yoktur! İşte dosdoğru din budur; fakat in*sanların çoğu bilmezler.” (Rûm, 30)

Rasûlullah (sav) buyurdular: “Her do*ğan ço*cuk, İs*lâm fıt*ra*tı üze*re (temiz ve günahsız olarak, tevhîde meyilli bir şekilde) do*ğar. Da*ha son*ra ana-ba*ba*sı onu (inanç*la*rı*na gö*re) ya Hıris*ti*yan, ya Ya*hû*dî ya da Me*cû*sî… ya*par.” (Müs*lim, Ka*der, 22; Buhârî, Cenâiz, 92)

Her insanın iç âleminde müsbet ve menfî temâyüller bir arada bulunmaktayken, insanın doğuşta hayra daha fazla meyilli olması çok hikmetlidir. Bu özellik, öncelikle Allah Teâlâ’nın rahmetinin gazabını geçmesinin kulları üzerindeki bir tecellîsidir. Diğer taraftan yine bu hadîs-i şerîf, hâricî şartların ve toplumun, çocukluk çağındaki insanlara ne kadar çok tesir ettiğini göstermektedir. Öyle ki, o ilk çocukluk yıllarındaki sâfiyet, berraklık ve temizlik dikkatle korunmadığı takdirde zamanla kirlenmeye ve yok olmaya başlar. Bu sebeple çocuğun eğitimi öncelikle anne kucağında başlar. Annenin ağzından çıkan her kelime, çocuğun şahsiyetine konulan bir tuğla mesabesindedir. Anne yüreği, çocuğun eğitim gördüğü bir sınıftır. Bir Arap atasözünde dendiği gibi, “el-Ümmü medresetün: Anne bir mekteptir.” Şefkatin en büyük menbaı, analardır. Ana terbiyesinden mahrum çocukların terbiyesi güçleşir. Yüksek karakterli kişiler daha çok, sâlihâ annelerin yetiştirdiği evlatlardır. (Osman Nuri Topbaş, İnsan Denilen Muamma, Erkam Yay.)

Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri) el-Muızz: Üstün kılan, izzet ve şeref veren demektir.

Kısa Günün Kârı Çocuklarımızı yetiştirirken, İslam’a ve insanlığa hizmet eden nesiller olması için çalışıp çabalayalım. Unutulmamalıdır ki Anneler çocuklarının ilk öğretmenleridir.

Lügatçe müsbet: Açık ve sabit olan. menfî: Olumsuz. meyil: Eğim, akıntı. gazab: Kızgınlık, öfke. hâricî: Dış ile ilgili. sâfiyet: Saflık. mesabe: Derece, değer.

Dünyada sana ait çok emirler vardır. Amma ne mahiyetlerinden ve ne akıbetlerinden haberin olmuyor. Biri, ceseddir. Evet cesedin genç iken latif, zarif ve güzel gül çiçeğine benzerse de, ihtiyarlığında kuru ve uyuşmuş kış çiçeğine benzer ve tahavvül eder.
Biri de, hayat ve hayvaniyettir. Bunun da sonu ölüm ve zevaldir.
Biri de insaniyettir. Bu ise, zeval ve beka arasında mütereddiddir. Daim-i Baki'nin zikri ile muhafazası lazımdır.
(Bediüzzaman Said Nursi - Mesnevi-i Nuriye'den)