Konu: Kimse Kızmasın;Sadece Kendimi Yazdım....

Kalbimi bir güvercin kalbinin frekansında buluşturmaya çalışmanın son derece zor ve müşgül bir meşgale-meşguliyet olduğunu çok iyi bir şekilde anladığım şu demlerde tahlilini yapamadığım hislerimle başbaşa kalmanın tasavvur ve tehayyülününü kendime saklıyorum...Yıllar öncesinde nadasa bekletilmiş ve kıvama gelmeye müsaitleştirilmiş kalbime ekilen ukba endeksli tohumlara ben sadık kalmak için hem nefsimle hem de irademle mücadele etmeye çalıştım ama bu konuda başarılı olabildiğim söylenemez...

Çok yüce değerler etrafında örgülemeye çalıştığım hayatımı arzuladığım manada kıvama getiremeyeşimden ve kemale erdiremeyeşimden ötürü gerçekten çok üzgünüm...Bu üzüntümü -mübalağasız- hiçbir kelime ifade edemez..Eteklerime cevher mahiyetinde saçılıveren ilahi kaynaklı fırsatları resmen ve göz göre göre tepmiş olmamın acısı halen yüreğimde ama son pişmanlığın faydası maalesef olamıyor...

Dudaklarıma şekerleme bazında sürülen balların devam etmesinin kişisel iradi gayret ve sarfıma bağlı olduğunu çok sonra anladım ama bu idrakımın o çok sonraları bana bir faydası olmadı...

Kalbimde çoşku seli hüviyetine bürünen ilham esintilerini gözyaşlarımla teskin etmeye ve sükunete erdirmeye çalıştığım demlerde yanımda kendisine içimi açabileceğim birisinin varlığını çok aradım ama böyle birisini bulamamış olmaktan kaynaklanan üzüntüm de diğerine eklenince üzüntüm ve acım çığlık olup beynimi kemirmeye başlamıştı...

O demlerde düşüncelerimi kelimelere dökmede çok zorlandım,duygularımı ifade etmeye çalışırken acaba hangi kelime ya da kelimeler duygularımı tam olarak yansıtır sorusunun cevabını bulmak için çok araştırma yapmak zorunda kaldım...Bir müddet sonra da kelime dağarcığım dibe vurunca o anlatamadığım,kelimere dökemediğim hisler bir müddet sonra kor olup içimi yakmaya başladı..


Niçin ağlamak istediğimi bilmediğim anlarda bir munis esintinin kalbimi yoklamaya başladığını da hisseder olmuştum..Gözyaşlarımla birlikte gelen bu ferahlık ve adeta tekrar kez tekrar ağlamaya sevk ediyordu..Artık gözyaşlarım rehberim ve pişdarım olmuştu..Onlarla kalkar onlarla yatar olmuştum..Geceleri yorganımın altında onları yastığıma yuttururdum...Gündüzleri tenha yerlerde onlarla buluşurdum...

Ağlamak istiyordum,doyasıya ve dolasıya ağlamak..O zamanlarda beni kimse anlayamamıştı,hislerime tercüman olabilecek birisini de bulamamıştım ki bunun acısını halen yaşıyorum...

Niçin ağlamak istediğimi bilmediğim anlarda bir munis esintinin kalbimi yoklamaya başladığını da hisseder olmuştum..Gözyaşlarımla birlikte gelen bu ferahlık beni tekrar kez tekrar ağlamaya sevk ediyordu..Artık gözyaşlarım rehberim ve pişdarım olmuştu..Onlarla kalkar onlarla yatar olmuştum..Geceleri yorganımın altında onları yastığıma yuttururdum...Gündüzleri tenha yerlerde onlarla buluşurdum...

Ağlamak istiyordum,doyasıya ve dolasıya ağlamak..O zamanlarda beni kimse anlayamamıştı,hislerime tercüman olabilecek birisini de bulamamıştım ki bunun acısını halen yaşıyorum...


Ruhuma ve kalbime tasvirini yapmadığım bir güneş doğmaya başlamıştı ki bu açıkçası tamamen bir murad-ı ilahi ve lütf-u ilahiydi...

Bu güneş tüm ruhumu sarmaya ve beni farklı buutlara götürmeye başlamıştı..Bunun hazıı doyumsuz zevkini ben anlatamam...Eşya ötesi alemlerin o tatlı mı tatlı havalarını teneffüs etmeye başlamıştım..Rüyalarım çizgi ötesi alemlere ilişkindi ve sanırım her biri bana hayatımın özetini sunuyorlardı

Ben bu güneşin sıcaklığını tam dört yıl boyunca ruhumda ve kalbimde hissettim...Lise 2.sınıfın başından itibaren başlayan bu süreç üniversite 2.sınıfımın sonuna kadar devam etti...En yoğun olduğu dönem de hiç şüphesiz ki lise 3. sınıfım oldu..Bambaşka anlar bambaşka duygular vardı o zamanlar...Anlatılamaz sadece yaşanması,bizzat hissedilmesi lazım..O dönemlerde muhitimce anlaşılayamaşımın sebebi de aynı duyguları diğerlerinin tatmamasıydı...

Halinden anlaşılmayan,garip,sessiz,içine dönük birisi olmuştum..Arkadaşlarımın konuştuğu konular bana,hislerime,kalbime ve ruhuma hitap etmedikleri için onlarla aynı ortamda çok fazla bulunmazdım...Oldukça ciddi ve vakur bir görüntü çizmeye başlamıştım ki bunun sebebi de tamamen o nereden geldiğini ve nereden doğduğunu bil(e)mediğim ama ilahi kaynaklı olduğunu düşündüğüm o güneşti....

Düşüncelerim istikamet kazanmaya başlamıştı,kalbimdeki imanı baskın bir şekilde hissetmeye başlamıştım..O güneşin gelmesiyle birlikte kalbimde vuslat arzusu oluşmaya başladı..Bu vuslat arzusu öyle bir hal aldı ki Azrail aleyhisselama ruhumu kabzetmek suretiyle beni ALLAHımla buluşturmada geç davrandığı için kızar olmuştum..Ne zaman geleceksin diye serzenişte bulunmuştum...

Sanırım ben o zamanlar kemale erme yoluna girmiştim ama bunun farkında değilmişim....Sanırım ben o zamanlar imanımı yakine doğru götürüyor muşum ama bunu farkına varamamışım..Bu süreç içinde dünyevi kıstaslarla ölçülebilmekten uzak birtakım esrarengiz ve gizemli hadiseler yaşadım...Ben bunları anlatmak istemiyorum.Bunlar bende saklı kalsın....

ALLAHıma kendimi çok yakın hissettiğim anlardı o demler..Rüyalarım çok lahuti ve namütenahi idi...Dualarım tam isabet yerine gelirdi...Sanki ALLAH gören gözüm işiten kulağım yürüyen ayağım ve konuşan dilim olmuştu da ben de billurdan elmaslar sunuyordum herkese...

İman nuruyla hadiselere bakmaya ve hadiselerin özüne inmeye başlamıştım..Eşya ötesi alemlere gidip-gelmeye başlamıştım..Çizgi ötesi alanlara girebilmek için elime ruhsat verilmişti...

Çıplak gözle şahit olduklarım bana bir nurlu yola girdiğimi ima ve ifade ediyorlardı...Ama bu yolda bir rehber bulamadım..Aynı yoldan daha öncesinden geçmiş birisini bulamadığım için o zamanlarda kendi kendime kıvama gelmeye çalıştım ki bu da olmadı işte....

Bambaşka zamanlar,bambaşka anlardı...Tariften azade anlardı....


Lütfen kimse kızmasın sadece ve sadece kınadığım ve kızdığım nefsimi yazdım...Başkasını değil...

Niye kızalım kardeşim..Allah Allah...

Çıplak gözle şahit olduklarım bana bir nurlu yola girdiğimi ima ve ifade ediyorlardı...Ama bu yolda bir rehber bulamadım..Aynı yoldan daha öncesinden geçmiş birisini bulamadığım için o zamanlarda kendi kendime kıvama gelmeye çalıştım ki bu da olmadı işte....

NURLU YOLDA REHBER İSTERSEN RABBİM SANA YETER.İNSANLARI KENDİNE REHBER YAPARASAN REHBERSİZ KALIRSIN

Elhamdülillah de kardeşim elhamdülillah..Derdinin eteklerine saçtığı nimetleri temaşa edip büyüksün Allahım diyerek secdelere git kardeşim;secdelere git ! Ki ben eminim ki bu yaşadıkların sonrası gözyaşları içinde alnını secdelere götürmüşsündür...