Ölecek miyim anne,tam da söyleyecek çağımda,söylenmemiş o kadar çok sözüm var ki; tüm o sözlerin hasreti kaldı dudağımda..Yazılmamış yazıların özlemi kaldı kalbimde..Koşturulmamış yolların hayalleri kaldı zihnimde..Çalınmamış kapıların acısı kaldı yüreğimde..Sahi anne ölecek miyim;hayatımın en güzide ve en verimli anında..? Yarım kalmış gözyaşlarımı kabrime mi akıtmak zorunda kalacağım yoksa..? Şu kutsi ve ulvi yolda arkadaşlarımdan-abilerimden arkada mı kalacağım..? Söyler misin anne;hani bu nurlu halkaya dahil edecektik pak sineli abileri-ablaları..? Hani sen de bana; git oğlum git,git ki; ALLAH'a aç gönülleri ALLAH'la buluştur..Onların hasretlerini dindir diyecektin..Ne oldu bana anne..? Ne oldu bize anne..?Hani basit engeller durduramazdı-durdur(a)mayacaktı beni..Yoksa,hayatımın 26'sında başım toprağa mı değecek anne..? Ben şu halimle Rabbime hangi amelimle gideyim ki..?
Amelim yok ki O'nun huzuruna çıkmaya dair cesaretim ve ümidim olsun..Amelim yok ki vuslatla atan kalbim olsun da ölmek isteyeyim.. Evimizin her bir odasını sohbet meclisi yapacaktık oysa...Apak sineleri davet edip de evimizin sakinlerini melekler yapacaktık.. Ne oldu bize anne..? Ne oldu...? Kaderimde bu da varmış demek ki.. Yüzüm yok Rabbimin huzuruna çıkmaya..Amelim yok anne..amelim yok... Ben Rabbime hakkıyla kulluk edemedim.. Korkuyorum,hem de çok korkuyorum..Kabirde ağlatacaklarmış..Mahşerde ağlatacaklarmış..Cehennemde ağlatacaklarmış..Ben ağlamak istemiyorum anne,ağlamak istemiyorum...Orada değil burada ağlamak istiyorum..Ne olur bana dua et ki anne, burada ağlayabileceğim hayırlı ve upzun ömrüm olsun... Ne olur geceli-gündüzlü dua et ki tekamüle ermeye dair fırsatlarım olsun..Vuslat arzusuyla dolup-taşmaya dair iradi güç sarfında bulunabileceğim ömrüm olsun.. Niye arayan-soran yok anne..?
Hani nerede bu yola birlikte çıktığım arkadaşlarım..? Hani nerede üniversitede aynı evi,aynı odayı paylaştığım arkadaşlarım..? Hani nerede vefadan bahisler açanlar,dostluktan-arkadaşlıktan demler vuranlar..? Niye beni hiç bilmediğim ve daha öncesinden hiç görmedeğim insanların huzurunda içimi şerh etmek mecburiyetinde bırakıyorlar..? Niye verdiğim sözlerimi yerine getirememe neden olup duruyorlar..? Onlar yanımda olsaydı anlaşılmayacağımı,halimin dillere sakız yapılma ihtimalinin olduğu yerlerde halimi arz etme-içimi olduğu gibi dışarıya dökme seviyesizliğine düşer miydim anne..? Onlar yanımda olsaydı ben duygularımı-düşüncelerimi onlarla paylaşırdım,onlara açardım içimi.Nerede avukat arkadaşlarım,savcı-hakim arkadaşlarım,doktor-mühendis arkadaşlarım,öğretmen-öğrenci arkadaşlarım..? Nerede anne..? Peki, varsın gelmesinler yanıma,varsın aramasınlar beni,ölüme tek
başıma da giderim, merak etme anne..Varsın olmasın başucumda kimse,varsın doğmasın güneş odama...Biliyorsun ki; ben artık varlıktan sıyrılıp varlıkta yok olmanın koridorlarına girmeye çalışıyorum..Biliyorsun ki ben artık herkesten ve herşeyden sıyrılıp Rabbime vasıl olmanın-olabilmenin yollarında dolaşmaya çalışıyorum..Bunu yaparken yanımda kimse olmamış ne ehemmiyeti var bunun..?Bunu yaparken arkadaşlarım arayıp-sormuyorlarmış ne önemi var bütün bunların..? Dut et ki; artık kalbim vuslata dönmeye başlasın..Dua et ki; artık kalbim ilahi aşkın otağı haline gelmeye başlasın..Dua et anne,dua et ki; başucumdaki melekler rahmet melekleri olsun..Dua et ki; ruhumu kabzeden melekler ruhumu rahmet meleklerine teslim etsinler ve onlar da misk kokularıyla,amber kokularıyla donatsınlar, o halimle de Rabbimin huzurna çıkartılayım...Dua et anne..dua et... Kimseden dua talebinde
bulunmuyorum-bulanamıyorum ama sen ve Hocam müstesna...