Konu: Namaz, ne kadar kıymetdar ve mühim, hem ne kadar ucuz ..

ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢِ
ﺍَﻟﺼَّﻠَﻮﺓُ ﻋِﻤَﺎﺩُ ﺍﻟﺪِّﻳﻦِ
Namaz, ne kadar kıymetdar ve mühim, hem ne kadar ucuz ve az bir masraf ile kazanılır, hem namazsız adam ne kadar divane ve zararlı olduğunu, iki kerre iki dört eder derecesinde kat'î anlamak istersen; şu temsilî hikâyeciğe bak, gör:

Bir zaman bir büyük hâkim, iki hizmetkârını, -herbirisine yirmidört altun verip- iki ay uzaklıkta has ve güzel bir çiftliğine ikamet etmek için gönderiyor. Ve onlara emreder ki:

"Şu para ile yol ve bilet masrafı yapınız. Hem oradaki meskeninize lâzım bazı şeyleri mübayaa ediniz. Bir günlük mesafede bir istasyon vardır. Hem araba, hem gemi, hem şimendifer, hem tayyare bulunur. Sermayeye göre binilir."

İki hizmetkâr, ders aldıktan sonra giderler. Birisi bahtiyar idi ki, istasyona kadar bir parça para masraf eder. Fakat o masraf içinde efendisinin hoşuna gidecek öyle güzel bir ticaret elde eder ki; sermayesi birden bine çıkar. Öteki hizmetkâr bedbaht, serseri olduğundan; istasyona kadar yirmiüç altununu sarfeder. Kumara-mumara verip zayi' eder, bir tek altunu kalır. Arkadaşı ona der:

"Yahu, şu liranı bir bilete ver. Tâ, bu uzun yolda yayan ve aç kalmayasın. Hem bizim efendimiz kerimdir; belki merhamet eder, ettiğin kusuru afveder. Seni de tayyareye bindirirler. Bir günde mahall-i ikametimize gideriz. Yoksa iki aylık bir çölde aç, yayan, yalnız gitmeye mecbur olursun."

Acaba şu adam inad edip, o tek lirasını bir define anahtarı hükmünde olan bir bilete vermeyip, muvakkat bir lezzet için sefahete sarfetse; gayet akılsız, zararlı, bedbaht olduğunu, en akılsız adam dahi anlamaz mı?

İşte ey namazsız adam ve ey namazdan hoşlanmayan nefsim!

O hâkim ise; Rabbimiz, Hâlıkımızdır.

O iki hizmetkâr yolcu ise; biri mütedeyyin, namazını şevk ile kılar. Diğeri gafil, namazsız insanlardır.

O yirmidört altun ise, yirmidört saat her gündeki ömürdür.

O has çiftlik ise, Cennet'tir.

O istasyon ise, kabirdir.

O seyahat ise kabre, haşre, ebede gidecek beşer yolculuğudur. Amele göre, takva kuvvetine göre, o uzun yolu mütefavit derecede kat'ederler. Bir kısım ehl-i takva, berk gibi bin senelik yolu, bir günde keser. Bir kısmı da, hayal gibi ellibin senelik bir mesafeyi bir günde kat'eder. Kur'an-ı Azîmüşşan, şu hakikate iki âyetiyle işaret eder.

O bilet ise, namazdır. Bir tek saat, beş vakit namaza abdestle kâfi gelir. Acaba yirmiüç saatini şu kısacık hayat-ı dünyeviyeye sarfeden ve o uzun hayat-ı ebediyeye bir tek saatini sarfetmeyen; ne kadar zarar eder, ne kadar nefsine zulmeder, ne kadar hilaf-ı akıl hareket eder. Zira bin adamın iştirak ettiği bir piyango kumarına yarı malını vermek, akıl kabul ederse; halbuki kazanç ihtimali binde birdir. Sonra yirmidörtten bir malını, yüzde doksandokuz ihtimal ile kazancı musaddak bir hazine-i ebediyeye vermemek; ne kadar hilaf-ı akıl ve hikmet hareket ettiğini, ne kadar akıldan uzak düştüğünü, kendini âkıl zanneden adam anlamaz mı?

Halbuki namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır. Hem cisme de o kadar ağır bir iş değildir. Hem namaz kılanın diğer mubah dünyevî amelleri, güzel bir niyet ile ibadet hükmünü alır. Bu surette bütün sermaye-i ömrünü, âhirete mal edebilir. Fâni ömrünü, bir cihette ibka eder.

Said Nursi

İslâmiyet'te imandan sonra en yüksek hakikat namazdır. - Tarihçe

Bir tek saat, beş vakit namaza abdestle kâfi gelir. - Sözler

24 Saattan yalnız bir saatı, beş namaz için Hâlık Teâlâ bizden istedi. - Tarihçe

Acaba hergün hergün ekmek yersin, su içersin, havayı teneffüs edersin; sana onlar usanç veriyor mu? - Sözler

Namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır. Hem cisme de o kadar ağır bir iş değildir. - Sözler

UBÛDİYET: Bendelik, kulluk, kölelik. Kul olduğunu bilip Allaha itaat etmek. Allaha teslim olup, Kur'ân ve Peygamber (A.S.M.) ile verilen emirleri aynen icrâ ve tatbîka çalışmak. (İnsanlar kendileri için değil Allaha ubûdiyet için yaratılmışlardır). (Ubûdiyet, emr-i İlâhîye ve rızâ-i İlâhîye bakar, ubûdiyetin dâisi, emr-i İlâhî ve neticesi rızâ-i Haktır. Semerâtı ve fevâidi uhreviyedir. Öyle ise; ey kardeşlerim.! Siz de size âid olmayan vazifeye harekâtınızı binâ etmekle karışmayınız ve Hâlıkınıza karşı tecrübe vaziyetini almayınız. (M.N). (Bak: Rubûbiyet.)

SALÂT: Namaz, Tebrik, tezkiye. Muayyen vakitlerde Kur'anda emredildiği tarzda ve Hz. Peygamberimiz Aleyhisselâma yapılan dua. İstiğfar, Rahmet. (Bak: Namaz.)

DUÂ: Allaha (C.C.) karşı rağbet, niyâz, yalvarış, tazarrû. Salât, namaz. Cenâb-ı Haktan hayır ve rahmet dilemek. Allahın rızâsını, hidâyet ve istikamete muvaffakiyyeti dilemek, yalvarmak * Peygamber (A.S.M.)'a salâvât getirmek * Birisini çağırmak * Birisini bir şeye sevketmek * Bir kimseyi bir isimle tesmiye etmek (... duâ ubûdiyyetin ruhudur ve hâlis bir imânın neticesidir. Çünkü, duâ eden adam duâsı ile gösteriyor ki: Bütün kâinata hükmeden birisi var ki, en küçük işlerine ıttılâı var ve bilir; en uzak maksadlarımı yapabilir; benim her halimi görür, sesimi işitir. Öyle ise, bütün mevcûdâtın bütün seslerini işitiyor ki, benim sesimi de işitiyor, bütün o şeyleri O yapıyor ki, en küçük işlerimi de Ondan bekliyorum. Ondan istiyorum.. duânın en güzel, en lâtif, en leziz, en hazır meyvesi, neticesi şudur ki: "duâ eden adam bilir ki, birisi var ki, onun sesini dinler; derdine derman yetiştirir, ona merhamet eder; Onun kudret eli her şeye yetişir. Bu büyük dünyâ hanında o yalnız değil, bir Kerim zât var; ona bakar, ünsiyet verir...) (Mek).