Konu: İman Azalıp Fazlalaşırmı ?

Hem zâhir-i şeriate muhalif düşen ve hattâ bazı imamlar nazarında küfür derecesinde tesir eden kelimat ve harekât eksik olmuyor. Onun için, her vakit, her saat, hergün tecdid-i imana bir ihtiyaç vardır.


barla Allah razı olsun baki bir paylaşım oldu

Halbuki Allah ı bilmek, bütün kainata ihata eden rububiyetine ve zerrelerden yıldızlara kadar cüz i ve külli herşey Onun kabza-i tasarrufunda ve kudret ve iradesiyle olduğuna kat i İmân etmek; ve mülkünde hiçbir şeriki olmadığına ve kelime-i kudsiyesine, hakikatlerine İmân etmek, kalben tasdik etmekle olur. Yoksa, "Bir Allah var" deyip, bütün mülkünü esbaba ve tabiata taksim etmek ve onlara isnat etmek (hâşâ) hadsiz şerikleri hükmünde esbabı merci tanımak ve herşeyin yanında hazır irade ve ilmini bilmemek ve şiddetli emirlerini tanımamak ve sıfatlarını ve gönderdiği elçilerini, peygamberlerini bilmemek, elbette hiçbir cihette Allah a İmân hakikati onda yoktur. Belki küfr-ü mutlaktaki manevi Cehennemin dünyevi tazibinden kendini bir derece teselliye almak için o sözleri söyler.
Evet, inkar etmemek başkadır, İmân etmek bütün bütün başkadır.
Evet, kainatta hiçbir zişuur, kainatın bütün eczası kadar şahidleri bulunan Halik-ı Zülcelal i inkar edemez... Etse, bütün kainat onu tekzib edeceği için susar, lakayd kalır.
Fakat Ona İmân etmek, Kur'ân-ı Azimüşşanın ders verdiği gibi, O Halıkı, sıfatlarıyla, isimleriyle, umum kainatın şehadetine istinaden kalben tasdik etmek; ve elçileriyle gönderdiği emirleri tanımak; ve günah ve emre muhalefet ettiği vakit, kalben tevbe ve nedamet etmek iledir. Yoksa, büyük günahları serbest işleyip istiğfar etmemek ve aldırmamak, o imandan hissesi olmadığına delildir.

Hakkani ağabey imanın kemalatı azalır veyahut artabilir diyiyor,burayı da göz önünde bulundurmak lazımdır.Onun dedigi 4'üne inanırsa zerre imanı yoktur cinsindendir..

İmanın mertebelerine ait bir örnek :

"Şu Otuz Üç Pencereli olan Otuz Üçüncü Mektub, imânı olmayanı inşaallah imâna getirir, imânı zayıf olanın imânını kuvvetleştirir, imânı kavî ve taklidî olanın imânını tahkikî yapar, imânı tahkikî olanın imânını genişlendirir, imânı geniş olana bütün kemâlât-ı hakikiyenin medârı ve esası olan mârifetullâhta terakkiyât verir, daha nurânî, daha parlak manzaraları açar."

alanyali Nickli Üyeden Alıntı

İmanın mertebelerine ait bir örnek :

"Şu Otuz Üç Pencereli olan Otuz Üçüncü Mektub, imânı olmayanı inşaallah imâna getirir, imânı zayıf olanın imânını kuvvetleştirir, imânı kavî ve taklidî olanın imânını tahkikî yapar, imânı tahkikî olanın imânını genişlendirir, imânı geniş olana bütün kemâlât-ı hakikiyenin medârı ve esası olan mârifetullâhta terakkiyât verir, daha nurânî, daha parlak manzaraları açar."

Allah hakkıyla ilmeden,ilmiyle tahkiki imana yükselen
imanın gereklerine serfüru eden ve sonunda ihsan şuuruna erişenlerden eylesin cümle inananları (hasseten nur kardeşlerimi )AMİN

asude yaren Nickli Üyeden Alıntı

Allah hakkıyla ilmeden,ilmiyle tahkiki imana yükselen
imanın gereklerine serfüru eden ve sonunda ihsan şuuruna erişenlerden eylesin cümle inananları (hasseten nur kardeşlerimi )AMİN

Amin ecmain..

İmanın şartı 6'dır.Artmaz ve azalmaz...Amenna...
Fakat imanın kuvveti artar ve azalır..
Ve ortaya tahkiki taklidi iman kavramları çıkar...
Tahkiki denincede
1-ilmelyakin
2-aynelyakin
3-hakkalyakin

Ehli tahkik olmak lazım...

"Gerçekten mü'minler ancak o mü'minlerdir ki Allah anıldığı zaman yürekleri ürperir, karşılarında âyetleri okunduğu zaman iymanlarını artırır ve rablarına tevekkül ederler."(Enfal-2)

Bir vakıt da İbrahim: «yarabbi göster bana ölüleri nasıl diriltirsin?» demişti, «inanmadın mı ki? buyurdu, «inandım velâkin kalbimin tatmin olması için» dedi, öyle ise, buyurdu: Kuşlardan dördünü tut da onları kendine çevir, iyice tanıdıktan sonra her dağ başına onlardan birer parça dağıt sonra da çağır onları sana koşa koşa gelsinler; ve bil ki Allah hakikaten azîzdir, hakîmdir.(Bakara-260)

Onlar öyle kimselerdir ki, halk kendilerine, “İnsanlar size karşı ordu toplamışlar, onlardan korkun” dediklerinde, bu söz onların imanını artırdı ve “Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!” dediler.(Al-i İmran-173)

Bir sûre indirildiğinde, içlerinden kimisi, «bu sûre hanginizin imânını artırdı ?» diyerek (ilâhî vahyi küçümserler), imân edenlerin ise imânını artırmıştır ve onlar (bununla) sevinip müjdelenirler.(Tevbe-124)

O, mü'minlerin imanlarını kat kat artırmaları için kalplerine sekine indirendir. Göklerin ve yerin orduları Allah’ındır. Allah, hakkıyla Alim/bilendir, Hakim/hüküm ve hikmet sahibidir.(Fetih-4)

Bu ayet-i kerimelerin izahını veciz bir şekilde şöyle açıklar İ.Rabbani(r.h.)

"Îmanın artmasında ve eksilmesinde, âlimlerimiz başka başka söyledi. İmâm-ı a'zam Ebû Hanîfe , îman, artmaz ve azalmaz buyurdu. İmâm-ı Şâfi'î , artar ve azalır, dedi. Îman, kalbin tasdîk ve yakîni olduğundan azalması, çoğalması olmaz. Azalıp çoğalan bir inanış, îman olmaz. Buna, (Zan) denir. İbâdetleri, Allahü teâlânın sevdiği şeyleri yapmakla, îman cilâlanır, nûrlanır, parlar. Haram işleyince, bulanır.

O hâlde, çoğalmak ve azalmak, amelden, işlerden dolayı, îmanın cilâsındadır.
Kendisinde değildir. Bazıları cilâlı, parlak îmana, çok dedi ve parlak olmıyan îmandan, daha çoktur, dedi. Bunlar, sanki, cilâlı olmıyan îmandan bazısını, îman bilmedi. Cilâlılardan bazısını da, îman bilip, fakat az dedi. Îman, parlaklıkları başka başka olan, karşılıklı iki ayna gibi oluyor. Cilâsı fazla olup, karşısındaki cismi parlak gösteren ayna, az parlak gösteren aynadan, daha çoktur demeğe benzer. Başka birisi de, iki ayna müsâvîdir. Yalnız, cilâları ve karşılarındakileri göstermeleri, yâni hâssaları, sıfatları başka başkadır demesi gibidir. Bu iki adamdan ikincisinin görüşü, daha keskin ve doğrudur. Birincisi görünüşe bakmış, öze, içe girmemiştir. Anlatması bu fakire nasip olan bu misâl, îmanın azalıp çoğalmadığına inanmıyanların, sözlerini ortadan kaldırmış oldu ve her müminin îmanı, her bakımdan, Peygamberlerin, îmanlarına benzemedi. Çünki, onların îmanı, çok nûrlu ve çok parlak olduğundan, ümmetlerinin karanlık ve bulanık îmanlarından katkat daha çok meyveler ve kazançlar hâsıl edecektir. Bir hadis-i şerifde, (Ebû Bekr-i Sıddîkın îmanı, bu ümmetin hepsinin îmanlarının toplamından daha ağırdır) buyuruldu. Bu da, îmanın nûru, parlaklığı bakımındandır. Fazlalık, aslda, özde değil, sıfatlardadır. Nitekim, Peygamberler de, herkes gibi insandır. İnsanlık bakımından, arada fark yoktur. Fark, kâmil, üstün sıfatlardan ileri gelmektedir. Üstün sıfatları olmıyan, sanki olanlardan ayrıdır. Bununla berâber, insan olmakta hepsi birdir. Aralarında azlık, çokluk yoktur. İnsanlık, azalır, çoğalır denilemez. Bazıları îmanı anlatırken, (Dil ile tasdîk, dil ile söylemektir) demişlerdir ki, bu vakt, inanmak da, zannetmek de, îman oluyor ve îman, azalıp çoğalabiliyor. Fakat, îmanın doğrusu, kalbin tasdîk, iz'ân etmesi, yâni inanmasıdır. Zan ve şübheye, îman denmez.

(266.Mektub)

Ene-Zerre Nickli Üyeden Alıntı

"Gerçekten mü'minler ancak o mü'minlerdir ki Allah anıldığı zaman yürekleri ürperir, karşılarında âyetleri okunduğu zaman iymanlarını artırır ve rablarına tevekkül ederler."(Enfal-2)

Bir vakıt da İbrahim: «yarabbi göster bana ölüleri nasıl diriltirsin?» demişti, «inanmadın mı ki? buyurdu, «inandım velâkin kalbimin tatmin olması için» dedi, öyle ise, buyurdu: Kuşlardan dördünü tut da onları kendine çevir, iyice tanıdıktan sonra her dağ başına onlardan birer parça dağıt sonra da çağır onları sana koşa koşa gelsinler; ve bil ki Allah hakikaten azîzdir, hakîmdir.(Bakara-260)

Onlar öyle kimselerdir ki, halk kendilerine, “İnsanlar size karşı ordu toplamışlar, onlardan korkun” dediklerinde, bu söz onların imanını artırdı ve “Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!” dediler.(Al-i İmran-173)

Bir sûre indirildiğinde, içlerinden kimisi, «bu sûre hanginizin imânını artırdı ?» diyerek (ilâhî vahyi küçümserler), imân edenlerin ise imânını artırmıştır ve onlar (bununla) sevinip müjdelenirler.(Tevbe-124)

O, mü'minlerin imanlarını kat kat artırmaları için kalplerine sekine indirendir. Göklerin ve yerin orduları Allah’ındır. Allah, hakkıyla Alim/bilendir, Hakim/hüküm ve hikmet sahibidir.(Fetih-4)

Bu ayet-i kerimelerin izahını veciz bir şekilde şöyle açıklar İ.Rabbani(r.h.)

"Îmanın artmasında ve eksilmesinde, âlimlerimiz başka başka söyledi. İmâm-ı a'zam Ebû Hanîfe , îman, artmaz ve azalmaz buyurdu. İmâm-ı Şâfi'î , artar ve azalır, dedi. Îman, kalbin tasdîk ve yakîni olduğundan azalması, çoğalması olmaz. Azalıp çoğalan bir inanış, îman olmaz. Buna, (Zan) denir. İbâdetleri, Allahü teâlânın sevdiği şeyleri yapmakla, îman cilâlanır, nûrlanır, parlar. Haram işleyince, bulanır.

O hâlde, çoğalmak ve azalmak, amelden, işlerden dolayı, îmanın cilâsındadır.
Kendisinde değildir. Bazıları cilâlı, parlak îmana, çok dedi ve parlak olmıyan îmandan, daha çoktur, dedi. Bunlar, sanki, cilâlı olmıyan îmandan bazısını, îman bilmedi. Cilâlılardan bazısını da, îman bilip, fakat az dedi. Îman, parlaklıkları başka başka olan, karşılıklı iki ayna gibi oluyor. Cilâsı fazla olup, karşısındaki cismi parlak gösteren ayna, az parlak gösteren aynadan, daha çoktur demeğe benzer. Başka birisi de, iki ayna müsâvîdir. Yalnız, cilâları ve karşılarındakileri göstermeleri, yâni hâssaları, sıfatları başka başkadır demesi gibidir. Bu iki adamdan ikincisinin görüşü, daha keskin ve doğrudur. Birincisi görünüşe bakmış, öze, içe girmemiştir. Anlatması bu fakire nasip olan bu misâl, îmanın azalıp çoğalmadığına inanmıyanların, sözlerini ortadan kaldırmış oldu ve her müminin îmanı, her bakımdan, Peygamberlerin, îmanlarına benzemedi. Çünki, onların îmanı, çok nûrlu ve çok parlak olduğundan, ümmetlerinin karanlık ve bulanık îmanlarından katkat daha çok meyveler ve kazançlar hâsıl edecektir. Bir hadis-i şerifde, (Ebû Bekr-i Sıddîkın îmanı, bu ümmetin hepsinin îmanlarının toplamından daha ağırdır) buyuruldu. Bu da, îmanın nûru, parlaklığı bakımındandır. Fazlalık, aslda, özde değil, sıfatlardadır. Nitekim, Peygamberler de, herkes gibi insandır. İnsanlık bakımından, arada fark yoktur. Fark, kâmil, üstün sıfatlardan ileri gelmektedir. Üstün sıfatları olmıyan, sanki olanlardan ayrıdır. Bununla berâber, insan olmakta hepsi birdir. Aralarında azlık, çokluk yoktur. İnsanlık, azalır, çoğalır denilemez. Bazıları îmanı anlatırken, (Dil ile tasdîk, dil ile söylemektir) demişlerdir ki, bu vakt, inanmak da, zannetmek de, îman oluyor ve îman, azalıp çoğalabiliyor. Fakat, îmanın doğrusu, kalbin tasdîk, iz'ân etmesi, yâni inanmasıdır. Zan ve şübheye, îman denmez.

(266.Mektub)

İman, Allaha, Meleklerine, tüm Peygamberlerine, tüm Kitaplarına, Ahiret Gününe ve Kadere inanmak neticesinde Allahın kaplte yaktığı bir Nurdur. Bunlardan birini inkar edende bu nur yakılmaz.