S.a kardeşler bu sabah 10. sözden üstad Allah insana bu kadar nimetler verirde onu yerin altında rahat yatırırmı, tekrar diriltmezmi ifadelerini anlatan güzel sözlerini okurken aklıma bu hadis geldi
Peygamberimiz “Kendini bilen Rabbini bilir” buyurmuştur.
dedimki kendimce biz bir bahçe yetiştirsek ona o kadar emek verdikten sonra ondan hiç birşey almadan öylece meyveleriyle güzelliğiyle bırakıp gidermiyiz? nasıl bizde dahi yaptığımız sanat eserlerine sahip çıkma onları gösterme meyli var, nasıl Allah kendisindeki Basir ismiyle bize kısmi ,cüz'i bir görüş,göz vermiş bunun gibi sanki kendisine ait özellik olan, yani yarattıktan sonra yarattıklarından sorması bizim yaptığımız şeylere sahip çıkmamıza benziyor O'da bizlere sanki cennetiyle sahib çıkıyor yani cüz-i,kısmi olarak bu özelliğini almamız bana bu hadis-i şerifi hatırlattı insan kendini tanıdıkça demekki RABBİNİ de tanır.Böyle bir acizane tefekkür düştü bana peki sizce bu fikrimde haklımıyım yoksa başka şeylerde ifade edermi bu hadis-i şerif?