Konu: İnsanlar Zalimi Görüp de Onu Zulümden Uzaklaştırmazlarsa.

Hz. Ebu Bekr (Radiyallahu Anh) dedi ki:

– Ey insanlar! Siz "Ey iman edenler! Siz kendinize bakın! Doğru yolda iseniz sapıtan kimse size zarar veremez." (Mâide, 105) âyetini okuyor, fakat yanlış yorumluyorsunuz.

Çünkü biz Allah Resûlü’nün şöyle buyurduğunu duyduk:

"İnsanlar zalimi görüp de onu zulümden uzaklaştırmazlarsa, Allah’ın, cezasının kapsamına onları da alması pek yakın olur."

(Ebû Dâvud ve Tirmizî)

---

Zulüm ve haksızlıkla mücadele, mü’minin şiarıdır. Zulmü ve günahı hoşgörmek ve benimsemek imanla bağdaşmayan bir haldir.

Resulullah.org

Bu mesele benim kafami cok kurcaliyor...Bu yüzden gecmis günlerde BENZERI konular acmistim.Katilimlarinizi beklerim.Allah razi olsun.

http://www.risaleforum.com/vb/showthread.php?t=19663

http://www.risaleforum.com/vb/showthread.php?t=18941

Bi zulme seyirci kalan, o zulmü işlemiş gibidir!

ZULMÜ ALKIŞLAYAMAM

Zulmü alkışlayamam, zâlimi asla sevemem;
Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
Biri ecdâdıma saldırdı mı, hattâ boğarım!..
- Boğamazsın ki!
- Hiç olmazsa yanımdan koğarım.
Üç buçuk soysuzun ardında zağarlık yapamam;
Hele hak nâmına haksızlığa ölsem tapamam.
Doğduğumdan beridir âşıkım istiklâle,
Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lâle!
Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
Kanayan bir yara gördüm mü yanar tâ ciğerim,
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
Adam aldırma da geç git, diyemem aldırırım.
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!
Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...
İrticâın şu sizin lehçede ma'nâsı bu mu?
Mehmed Akif ERSOY

Allah bizleri zulüm ve haksızlığa karşı sessiz kalmayan, dilsiz şeytan olmayan kullarından eylesin ve zulmü alkışlayanları da ıslah etsin.Allah razı olsun.

Bizim vazifemiz müsbet hareket etmektir. Menfî hareket değildir. R?za-y? ?lâhîye göre s?rf hizmet-i imaniyeyi yapmakt?r, vazife-i ?lâhiyeye kar?şmamakt?r. Bizler âsâyişi muhafazay? netice veren müsbet ?mân hizmeti içinde herbir s?k?nt?ya karş? sab?rla, şükürle mükellefiz.
Meselâ, kendimi misal alarak derim: Ben eskiden beri tahakküme ve terzile karş? boyun eğmemişim. Hayat?mda tahakkümü kald?rmad?ğ?m, birçok hadiselerle sabit olmuş. Meselâ, Rusya'da kumandana ayağa kalkmamak, Divan-? Harb-i Örfîde idam tehdidine karş? mahkemedeki paşalar?n suallerine beş para ehemmiyet vermediğim gibi, dört kumandanlara karş? bu tavr?m, tahakkümlere boyun eğmediğimi gösteriyor. Fakat bu otuz senedir müsbet hareket etmek, menfî hareket etmemek ve vazife-i ?lâhiyeye kar?şmamak hakikati için, bana karş? yap?lan muamelelere sab?rla, r?za ile mukabele ettim. Cercis Aleyhisselâm gibi ve Bedir, Uhud muharebelerinde çok cefa çekenler gibi, sab?r ve r?za ile karş?lad?m. Evet, meselâ seksen bir hatâs?n? mahkemede ispat ettiğim bir müdde-i umumînin yanl?ş iddialar? ile aleyhimizdeki karar?na karş?, beddua dahi etmedim. Çünkü as?l mesele bu zaman?n cihad-? mânevîsidir. Mânevî tahribat?na karş? sed çekmektir. Bununla dahilî âsâyişe bütün kuvvetimizle yard?m etmektir.
Evet, mesleğimizde kuvvet var. Fakat bu kuvvet, âsâyişi muhafaza etmek içindir. düsturu ile-ki "Bir câni yüzünden onun kardeşi, hanedan?, çoluk-çocuğu mesul olamaz"-işte bunun içindir ki, bütün hayat?mda bütün kuvvetimle âsâyişi muhafazaya çal?şm?ş?m. Bu kuvvet dahile karş? değil, ancak hâricî tecavüze karş? istimal edilebilir. Mezkûr âyetin düsturuyla vazifemiz, dahildeki âsâyişe bütün kuvvetimizle yard?m etmektir. Onun içindir ki, âlem-i ?slâmda âsâyişi ihlâl edici dahilî muharebat ancak binde bir olmuştur. O da aradaki bir içtihad fark?ndan ileri gelmiştir. Ve cihad-? mâneviyenin en büyük şart? da vazife-i ?lâhiyeye kar?şmamakt?r ki, "Bizim vazifemiz hizmettir; netice Cenab-? Hakka âittir. Biz vazifemizi yapmakla mecbur ve mükellefiz."
Hiçbir günahkar başkas?n?n günah?n? yüklenemez. (En'am Sûresi: 164

Ben de Celâleddin Harzemşah gibi, "Benim vazifem hizmet-i imaniyedir; muvaffak etmek veya etmemek Cenab-ı Hakkın vazifesidir" deyip ihlâs ile hareket etmeyi Kur'ân'dan ders almışım.
Haricî tecavüze karşı kuvvetle mukabele edilir. Çünkü düşmanın malı, çoluk çocuğu ganimet hükmüne geçer. Dahilde ise öyle değildir. Dâhildeki hareket, müsbet bir şekilde mânevî tahribata karşı mânevî, ihlâs sırrıyla hareket etmektir. Hariçteki cihad başka, dahildeki cihad başkadır. Şimdi milyonlar hakikî talebeleri Cenab-ı Hak bana vermiş. Biz bütün kuvvetimizle dahilde ancak âsâyişi muhafaza için müsbet hareket edeceğiz. Bu zamanda dahil ve hariçteki cihad-ı mâneviyedeki fark pek azîmdir.

Ben tek başımla daha evvel aleyhimdeki o kadar muarızlara karşı dayandığım, zerre kadar fütur getirmediğim, o hizmet-i imaniyede muvaffak olduğum halde, şimdi milyonlar Nur talebesi olduğu halde, yine müsbet hareket etmekle onların bütün tahkiratlarına, zulümlerine tahammül ediyorum.

Hattâ bir mahkemede yanlış muhbirlerin ve casusların evhamlarıyla bizi, yetmiş kişiyi mahkûm etmek için su-i fehmiyle, dikkatsizliğiyle Risale-i Nur'un bazı kısımlarına yanlış mânâ vererek seksen yanlışla beni mahkûm etmeye çalıştığı halde, mahkemelerde ispat edildiği gibi, en ziyade hücuma mâruz bir kardeşiniz, mahpus iken pencereden o müdde-i umumînin üç yaşındaki çocuğunu gördü, sordu. Dediler: "Bu müdde-i umumînin kızıdır." O mâsumun hâtırı için o müddeîye beddua etmedi (bu müdde-i umumi üsdadın idamını istiyordu)

Bir de arap çölünde bedeviyim, bişey bilmiyorum deyip mütevazilik yapars?n?z.
Daha ne diyeyim Sizinde ellerinize sağl?k abi.Allah raz? olsun.AEO

NiLüFeR_HaTuN44 Nickli Üyeden Alıntı

Bir de arap çölünde bedeviyim, bişey bilmiyorum deyip mütevazilik yapars?n?z.
Daha ne diyeyim Sizinde ellerinize sağl?k abi.Allah raz? olsun.

bazen tevazu, küfrân-? nimeti istilzam ediyor; belki küfrân-? nimet olur. bazen da tahdis-i nimet, iftihar olur. ?kisi de zarard?r. Bunun çare-i yegânesi-ki ne küfrân-? nimet ç?ks?n, ne de iftihar olsun-meziyet ve kemâlâtlar? ikrar edip, fakat temellük etmeyerek, Mün'im-i Hakikînin eser-i in'âm? olarak göstermektir.
Meselâ, nas?l ki murassâ ve müzeyyen bir elbise-i fâhireyi biri sana giydirse ve onunla çok güzelleşsen, hâlk sana dese, "Maşaallah, çok güzelsin, çok güzelleştin." Eğer sen tevazukârâne desen, "Hâşâ, ben neyim? Hiç! Bu nedir, nerede güzellik?" O vakit küfrân-? nimet olur ve hulleyi sana giydiren mahir san'atkâra karş? hürmetsizlik olur.
Eğer müftehirâne desen, "Evet, ben çok güzelim. Benim gibi güzel nerede var? Benim gibi birini gösteriniz." O vakit, mağrurâne bir fahirdir.
?şte, fahirden, küfrandan kurtulmak için demeli ki: "Evet, ben güzelleştim. Fakat güzellik libas?nd?r ve dolay?s?yla libas? bana giydirenindir; benim değildir."
?şte, bunun gibi, ben de, sesim yetişse bütün küre-i arza bağ?rarak derim ki:
Sözler güzeldirler, hakikattirler. Fakat benim değildirler; Kur'ân-? Kerîmin hakaikinden telemmu' etmiş şualard?r.


-1-

düsturuyla derim ki:
,

Yani, "Kur'ân'?n hakaik-i i'câz?n? ben güzelleştiremedim, güzel gösteremedim. Belki Kur'ân'?n güzel hakikatleri benim tabiratlar?m? da güzelleştirdi, ulvîleştirdi."
Madem böyledir; hakaik-i Kur'ân'?n güzelliği nam?na, Sözler nam?ndaki aynalar?n?n güzelliklerini ve o aynadarl?ğa terettüp eden inâyât-? ?lâhiyeyi izhar etmek, makbul bir tahdis-i nimettir.