Dördüncü Esas:
Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm?n istikbalden haber verdiği baz? hadiseler, cüz'î birer hadise değil, belki tekerrür eden birer hadise-i külliyeyi, cüz'î bir surette haber verir. Halbuki o hadisenin müteaddit vecihleri var. Her defa bir veçhini beyan eder. Sonra râvi-i hadis o vecihleri birleştirir. Hilâf-? vaki gibi görünür.
Meselâ, Hazret-i Mehdîye dair muhtelif rivayetler var. Tafsilât ve tasvirat başka başkad?r. Halbuki, Yirmi Dördüncü Sözün bir dal?nda ispat edildiği gibi, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, vahye istinaden, herbir as?rda kuvve-i mâneviye-i ehl-i iman? muhafaza etmek için, hem dehşetli hadiselerde ye'se düşmemek için, hem âlem-i ?slâmiyetin bir silsile-i nuraniyesi olan Âl-i Beytine ehl-i iman? mânevî raptetmek için Mehdîyi haber vermiş. Âhirzamanda gelen Mehdî gibi herbir as?r, Âl-i Beytten bir nevi mehdî, belki mehdîler bulmuş. Hattâ, Âl-i Beytten mâdud olan Abbasiye hulefas?ndan, Büyük Mehdînin çok evsâf?na câmi bir mehdî bulmuş. ?şte, büyük Mehdîden evvel gelen emsalleri, numuneleri olan hulefa-i mehdiyyîn ve aktâb-? mehdiyyîn evsaflar?, as?l Mehdînin evsâf?na kar?şm?ş ve ondan rivayetler ihtilâfa düşmüş.
Beşinci Esas:
Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, "La Yaglemul Gaybe ?llalah" * s?rr?nca, kendi kendine gayb? bilmezdi. Belki Cenâb-? Hak ona bildirirdi, o da bildirirdi. Cenâb-? Hak hem Hakîmdir, hem Rahîmdir. Hikmet ve rahmeti ise, umur-u gaybiyeden çoğunun setrini iktiza ediyor, müphem kalmas?n? istiyor. Çünkü şu dünyada insan?n hoşuna gitmeyen şeyler daha çoktur; vukuundan evvel onlar? bilmek elîmdir. ?şte bu s?r içindir ki, ölüm ve ecel müphem b?rak?lm?ş ve insan?n baş?na gelecek musibetler dahi perde-i gaybda kalm?ş.
?şte, hikmet-i Rabbâniye ve rahmet-i ?lâhiye böyle iktiza ettiği için, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm?n ümmetine karş? ziyade hassas merhametini ziyade rencide etmemek ve âl ve ashab?na karş? şedit şefkatini fazla incitmemek için, vefat-? Nebevîden sonra âl ve ashab?n?n ve ümmetinin başlar?na gelen müthiş hâdisât? umumiyetle ve tafsilât?yla göstermemek, Haşiye mukteza-y? hikmet ve rahmettir.