Günah ve azap…
Ruhum sıkılıyor dayanamıyorum! Günahımı düşündükçe cehennemin zakkumunu hissediyorum içimde… Yıkıyor ruhumu adeta çürütüyor bedenimi Vicdan azabı…
Dayanamıyorum… Gelecek olsun istiyorum projelerim hayat geçsin… Durmadan okuyup yazayım ve hizmet hizmet hizmet olsun her anım…
Geleceği şimdiye neden almıyorum ki?
Her saatimin geri gelmeyeceğini bilmiyor muyum? Biliyorum sanırım ve yahut ta bilmiyorum cehli mürekkepteyim… Cehaletin en koysu karanlığındayken kendimi ilmin en üst katlarında farz ediyorum belki…
Bu beden bu ruha dar geliyor bazen çıkmak istiyor bu bedenden tayı mekân etmek istiyor ahiret âlemine… Bazende bu ruh bedenden çıkıyor coşuyor adeta cennet lezaizini hissediyor hizmet anında… Ve bazende gene ruh çıkıyor bedenden kendini azab içinde hissediyor ve cehennem alemine adeta tayeran ediyor….Ah!Hizmet dolu anlara olan hasret ve va esefa!Deyişler o an başlıyor…Ruhum nurdan uzak kaldıkça bedenim günah daldıkça biliyorum bu ruh azaba katlanacak!Biliyorum bu iş böyle olmaycak!Ya her anım nurla dolacak !Yada her anım nursuz halde manevi narla dolacak!