özNur Nickli Üyeden Alıntı
...... şimdilerde sevmek tarifim şu: "Bu şehrin en tenha yeri kalbimdir şimdi…" (Ac?yla söylenmedi bu söz; sevgiyle, coşkuyla, meserretle söylendi.) Tenhâlar halvet yerleridir. S?rt s?rta verip y?ld?zlara bakarak "Allah"tan bahsedersiniz. Bir sahilin tenhal?ğ?nda, bir kayan?n üzerinde; dalgalar koşup gelir kulak misafiri olmaya… Tenhâl?k güzeldir. Iss?zl?k öyle değil. Çünkü "?s" sahip demektir eski Türkçe'mizde, ?ss?zl?k sahipsizliği çağr?şt?r?r bu yüzden. Virâne evler ?ss?z, boş sokaklar tenhâd?r. Bakarsan bağ, bakmazsan dağ olur, böyle bir şey. Iss?zsa bir yürek, kimsesiz kalm?ş demektir. Tenhâysa muhabbete medar olur. Kesretten vahdete ermek, tek ü tenhâ kalmak… Herkes terk etmeden kendi ihtiyar?m?zla yaln?zl?ğa geçmek. Tecerrüd etmek varl?ğ?m?zdan, tenhâlaşmak… Kalabal?ğ?n tam ortas?ndaki ?ss?zl?klar?m?z? verip bir özge tenhâl?k almak ki, oray? "Vedûd" doldurur, "Velî" doldurur; kalbimizdir o küçük boşluk, yaln?z O'nunla dolar işte! Azamet ve celâldeki güzellik, kalbi titreyerek bakmak yüzüne, bak?nca korkmak, bakmay?nca özlemek, görünce çekinmek… Azametin cemâli… Belimi bükerken fânî sevgilerimin ağ?rl?ğ?, Sen ne hoş bir sevgiyle içime eğiliyorsun Rabbim!
Sübhâne Rabbiyel azim, sübhane Rabbiyel azim, sübhane Rabbiyel azim…
Sevmek, ölene dek, çeşitli vecheleriyle almaya devam edeceğimiz bir derstir.