Konu: İçimden Geldiği Gibi ..

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı sadece.
Çok yorgunum.

İnsan belli bir zamandan sonra boş muhabbeti, ortam bozulmasın diye sevmediği insanlara tahammül etmeyi gerçekten kaldıramıyor. Bu yüzden çevremi küçülttüm ve çok insan çıkardım hayatımdan. Keşke daha önce yapsaydım.

Her şeye rağmen sabırla ve içimde kötülük barındırmadan savaşıyorum. Hatalarım oluyor ama yapılan yanlışa bile yanlış gitmemek için duruyorum. Sonu istediğim gibi olmasa bile kafamı yastığa koyduğumda hesabını veremediğim hiçbir şey kalsın istemiyorum çünkü. Bu da bana yeter.

Haklı olduğumuz konuda tepki verirken bile “acaba çok mu üstüne gittim” diye düşünüp yumuşayan kerizler olarak bizi daha çok üzerler.

Hiç olurken duyduğum yüksek acı beni iyileştiriyor...


Cahit Zarifoğlu.

Her şey iyi olsun diye, bu sefer olur diye yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim. Her şey güzel olabilirdi ama olmadı. Herkes seçimini yaptığı ihtimallerde mutlu olsun.

İçimden sadece ölülerin suskunluğu gibi susmak geçiyor...

Eski tüfeklerden birisi derdi ki;

Şimdi biri geliyor açım diyor buyur bilader diyoruz soframızı paylaşıyoruz “ustam lahmacunlar dört oldu” filan, bizi kenardan seyreden birinin gözleri doluyor.
dedelerimiz görse gözü dolana hayret ederdi buna göz mü dolar diye, öyle tuhaf bir zamandayız.

Elhamdulillah ... , ...

Öyle büyük hareketlere gerek yok. Seni beş dakika görebilir miyim diye gelinmesi, sesini duyabilir miyim mesajı, hatırlanan ufacık bir detay. Sevginin ufak tefek mutluluklar getiren şovsuz halini seviyorum ben.