Sözsüz konusabilmek güzel sey olsa gerek..SUSMAK VE ANLATMAK...susarak anlatmak güzel sey.Kelimeler elbette konusabilmemiz için var,ama sükutun bir ihtisami bir güzelligi yokmu sizcede?...
Hani iki talabesi bir ALLAH dostunu ziyarete giderler,ahir zamanda biz bir sohbet eder,bir nasihat eder ümidiyle.Otururlar saatlerce ne bir tek söz,ne bir sohbet..Cani sikilir iki arkadasin müsade isteyip kalkarlar.Kapiya geldiklerinde aralarinda konusurlar,üstadimiz niye sohbet etmedi diye..Fisildasmayi duyan evin hanimi seslenir arkalarindan;
___YAZIK SİZE HİÇ BIRSEY DUYMADINIZ ÖYLEMI?..OYSA O NELER ANLATTI SİZLERE..
Susarak anlatmak zor sey galiba,susanlari anlamakda zor kimi zaman.HZ.MEVLANA,sohbet ederken Allahi taniyan susar buyurdu.Talebelerden birisi o günden sonra hiç konusmaz oldu.Günlerce sükut edip otutur kendi halinde.Bu durumu farkeden mevlana niye sustugunu sorar genç adama,
__Efendim siz dedinizki Allahi taniyan susar ben onun için sustum.Mevlana gülerek derki;
___Öyle degil der,Allahi taniyan Allahtan gayrisina susar,onun konustugu Allah olur artik,ondan konusan Allah olur.
Denirki asik susarsa,arif konusursa helak olur...Ve birde söyle anlamli bir söz vardir;Bilen söylemez,söyleyen bilmez nede güzel degilmi sizcede?..
Susmak zor is büyük olasilikla,ama alemlerin efendisi demiyormu ''SUSAN KURTULUR'' diye..Haydi diyelim dilimizi susturmayi basardik ya kalbin susmasi??...o nasil olucak?...Asil marifet kalbi susturmakda degilmi?...Peki o nasil olucak kalbe sizin iradeniz disinda tek bir hissin girmemesi?....Nefis isi buda..Nefsi dizginlemekte asil mesele...Hem dili susturmali,hem kalbi her türlü harama kapatmali..