Ey bütün çiçeklerin,bütün bitkilerin,yerin göklerin,ve alemlerin rabbi...
Ben senin yaratığın tohumlardan cansz bir tohumdum bir zamanlar,
Sen bana can verdin.
Dualarımı kabul ettin,beni bir çiçek yaptın.
Bana kendi dilediğin gibi bir şekil verdin,renklerle,desenlerle,süsledin
yüzümü,
Bana bir koku sürdün,koklayanı mest eden
Güzellerden bir güzel yaptın görenlere gösterdin,
Senin verdiğin cazibeyle kuşları böcekleri çağırdım kucağıma....
Dayanamadılar koştular...
Onlara senin rahmet çeşmelerinden şerbetler sundum,
Senin izninle
Birbirimize güldük,birbirimize sarıldık,el ele kucak kucağa sana
şükrettik,seni zikr ettik günler boyunca nice kuşlar nice böceklerle tanıştım
böylece...
Hepsiyle mutlu beraberliklerim oldu.
Nihayet birgün...
Beni bir mümin kulun gördü,
Yanımdan geçiyordu
beni fark etti,durdu,geri döndü,eğildi
Yüzüme baktı uzun uzun önce gözleriyle,sonra elleriyle okşadı kokladı
kokladı...
''Ne güzel yaratılmış! '' dedi sesizce.
işte o an niçin var olduğumu anladım.
Melekler sardı etrafımızı ansızın,
imrenerek seyrettiler olup biteni...
Görmediği Rabbine görmüş gibi inanan bir insanın yücelişini gördüler.
Ve her şeyi en ince ayrıntısıyla kaydettiler...
Çekilen resimlerde ben de vardım...
Ey dualara cevap veren Rabbim,
Ben cansız bir tohumdum...
Dualarımı kabul ettin güzel bir çiçek oldum.
Senin kudretinle canlandım,
Senin sanatınla süslendim,
Senin lütfunla güldüm...
Şimdi bir duam daha kaldı mahşere sakladığım;

''BENİ GÖREN GÖZLERİ ATEŞTE YAKMA,YA RABB! ''


ÜMİT ŞİMŞEK