Konu: "Zübeyir Ağabey Üstadın Yaver-i Azamıydı

Fethullah Gülen:" Zübeyir Ağabey, Üstad’?n yaver-i âzam?yd? " “Zübeyir Ağabey’de gördüğüm en dikkat çekici özellik ondaki gayret-i diniye idi. Bildiğiniz üzere, gayret-i diniye, din uğrunda çal?ş?p-çabalama, dinin şeref ve itibar?n?n korunmas? mevzuunda hassas davranma manas?na geldiği gibi yasaklara karş? duyarl? olma ve fuhşiyâttan, münkerâttan uzak durmay? da ihtiva eder. Zübeyir Ağabey de, evvelen ve bizzat ?slam’a ve Kur’an’a, sonra da Bediüzzaman ve Risale-i Nur’a tahsis-i nazar etmiş; kalp ve ruh ufkuna yönelmiş, ahlâk-? haseneyi hayat hâline getirmişti. Nazarlar? ?slam’a, Kur’an’a, Peygamber Efendimiz’e, Bediüzzaman’a ve Nurlara çevirme hususunda k?skançl?k ölçüsünde bir duyarl?l?k gösterirdi. Yan?nda başka şeylerin konuşulmas?ndan hoşlanmaz, sürekli mesleğin esaslar?ndan bahisler açard?. Üstad Hazretleri’nden ve Nurlardan bahsederken, kendinden geçiyormuş gibi olurdu. O kadar ciddi ve yürekten bir bağl?l?ğ? vard? Üstad’a karş?. Nurlara bağl?l?ğ?ndan m? Üstad’?n zat?na yürüyordu, yoksa ona sadakatinden dolay? m? Nurlara koşuyordu, bilemeyeceğim. Fakat, Bekir Berk onun hakk?nda “Üstad’?n ‘yâver-i azam’?” derdi. Zübeyir Ağabey’in güldüğünü hiç görmedim. Abus çehreli değildi, tebessüm ettiğine de şahit oldum; fakat, tam bir ciddiyet ve vakar abidesiydi. O, ihsan ve itkan ufkunun kahraman?; azim, sebat, gayret ve teslimiyet timsali bir dava adam?yd?. Hadd-i zat?nda, ciddiyetsiz ve lâubalî bir kimsenin, dava adam? olmas? da mümkün değildir. Zübeyir Ağabey, kendisini görenlerde hemen inanm?ş bir insan? görmüş olma hissi uyar?rd?. ?ddias? yoktu, şakas? yoktu, latifesi yoktu; ama muhataplar?n? mutlaka inand?r?r ve ikna ederdi. Söz ve tav?rlar?yla rahats?z edici de değildi. Şahsen, bana söylediği şeylerden hiçbirine karş? içimde hiçbir tepki hissetmedim. Onun Afyon müdafaas?n? ne zaman okusam gözyaşlar?m? tutamam. Her okuyuşumda, samimi, yürekten ve söylediği her kelimeyi mürekkep yerine kan?yla yazmaya haz?r hâliyle Zübeyir Ağabey gelir gözlerimin önüne."