Konu: Ceylan Ağabeyin Babasının Aktardığı Bir Hatıra

ABDÜLKAD?R CEYLAN ÇALIŞKAN AB?: l929 y?l?nda Emirdağ'da dünyaya gelmişti.

Babas? Mehmed Çal?şkan, annesi ise Ayşe Çal?şkan'd?.

Küçük yaşta annesini kaybeden Ceylân Çal?şkan annesiz, öksüz olarak büyüyordu.

l944'ün yaz sonlar?nda Emirdağ'a gelen Üstada bütün Çal?şkan ailesi yard?ma ve hizmete koşmuştu.

Mehmed Çal?şkan, oğlu Ceylân'la birlikte Üstada nas?l gittiğini şöyle anlatmaktad?r:

"Bir gün Ceylân'la beraber Üstad? ziyarete gitmiştim. Üstad:

"Oğlun mu?'

"Evet.'

"F?rsat düşmüşken çocuğun mektep işini dan?şay?m dedim:

"Efendim, çocuk çal?şkan ve zeki, onu yüksek mekteplere vermek istiyorum, ne buyurursunuz?"

"?yi! Zeki ve çal?şkan olduğu için evvelâ benden iman dersi als?n, sonra yüksek mektebe devam etsin' diye buyurdu.

"Böyle bir cevap beklememekle beraber, hemen raz? oldum. Zaten Üstad?n her emrini yerine getirmeye çal?ş?rd?k. Ev işlerimizi olduğu gibi, hususî meselelerimizi dahi hep kendisine dan?ş?rd?k.

"Ceylân'a verdiği ilk ders: S?dk!

"Buyurdu ki:

"Daima doğru olacaks?n. Hiç yalan söylemeyeceksin. Sana bir milyon lira verirler, sen bana ihanet edebilirsin, fakat ismin ebediyyen kötü an?l?r.'

"Ceylân'?n vazifesi, Üstad?n söyleyip kendisinin yazd?ğ? mektuplar?, sonra eve gelerek daktilo etmektir.

"Üstad, 'Bu usûl zor' demişti. 'Sana on beş günde ?slâm yaz?s?n? öğreteceğim.' Ve hakikaten öğretti. Nas?l öğretti, hangi usûlü takip etti, bilmiyorum.

"l948 senesinde tevkif edildiğimiz zaman sadece bizim Çal?şkan ailesinden alt? kişi vard?. Ceylân o zaman l9 yaşlar?ndayd?. Yani Ceylân genç ve körpe yaş?nda zindanlara at?lm?şt?.

"Ceylân'?n askerlik çağ? geldiğinde, Üstad onun biraz geç asker olmas?n? istemişti. Müracaatlar?m?z? yapamad?k ve Ceylân asker oldu.

"Üstad?na 'Allaha ?smarlad?k' diye veda ederken, hakikaten maddi-manevî hastal?klar?m?z?n derin ilmiyle ve derya gibi olan şefkatiyle tedavi eden Nur'lar?n Müellifi yavruma şu nasihat? vermişti:

'Sen Risale-i Nur'un esaslar?n? hareketlerinle yaşa!"

"Sonra bir not verdi. Bu notlarda, 'Benim şarktaki dostlar?ma ve talebelerime selâm olsun!' diye yazm?şt?.

"Ceylân Urfa'ya gidince bunu bir Nakşî şeyhine verince, şeyh kağ?d? cebine koymuş. 'Bunu benim için yazm?ş' demiş.

"Aradan epeyce zaman geçti. Ceylân, usta asker oldu. izin s?ras? gelince iznini alm?ş, fakat zekâ ve çal?şkanl?ğ?ndan dolay?, mükâfat izniyle beraber iki ay! Durumu bana bildirdi, 'Baba, ne yapay?m?' diye soruyordu. Tabiî, biz de Üstada sorduk.

"Tamam tamam kardaş?m, Ceylân Urfa medresesinde kals?n' diyerek cevap vermişti.

"Biz biraz üzüldük. Aylar sonra çocuğu görecektik, o da olmad?. Tabiî emir Üstad?m?z?nd?. Ceylân Urfa medresesinde kalm?şt?.

"Bir ara o medreseye polisler gelip Ceylân'?n ifadesini alm?şlarsa da neticede birşey ç?kmad?.

"Nihayet askerliğini bitirdi ve geldi. Bir gece evde kald?ktan sonra ertesi gün, Üstad.

"Bak kardaş?m, senin çok evlâd?n var; bunu da bana ver' dedi.

"Üstad?m, biz Ceylân'? daha evvel size vermiştik' dedim.

"Böylece, Ceylân yatağ?n? evden toplay?p, Üstad?n yan?na gitti."

?şte bundan sonra, Ceylân Çal?şkan, zekâs?yla, dehas?yla, eşsiz kabiliyetleriyle, asr?n sultan?na, dâhi-i âzam Üstada talebe, hizmetkâr ve manevî bir evlât olmuştu-t?pk? kardeşlerinin evlâtlar? Abdurrahman ve Fuad gibi..