Printable View
Mustafa Sungur Agabeyin rivayetine göre, Üstad Hazretleri mealen: “Ben Hanefı mezhebinin usul ve füru'unu da tetkik ettim, Şafii mezhebinin usul-u fıkhta, Hanefı mezhebinin de Furu'at-i şeriattaki tedkikatında pek fevkalade, metin ve kuvvetli gördüm” demiştir.
Bir gece rüyasında, Şeyh Muhammed-i Küfrevî Hazretlerini görür. Şeyh, kendisine hitaben:
"Molla Said! Gel beni ziyaret et, gideceğim!" dediğini ve hemen gidip şeyhi ziyaret ettiğini, ziyaretinden sonra şeyhin uçup gittiğini görür.
Bir uyanır, bakar ki; saat (alaturka) gecenin yedisidir.
Tekrar yatar, sabahleyin uyandığında; Şeyhin hanesinden matem seslerinin yükseldiğini işitir. Oraya gider, Şeyhin geceleyin saat tam yedide vefat ettiğini söylerler.
Rahmetullahi aleyh. Amin!. diyerek kemal-i mahzuniyyet ve teessür içinde:" İşte rü'yamın te'vilidir bu'.. der, döner.
Molla Abdülmecid hatıra defterinde şöyle der:
"Kur'an-ı Kerimi onbeş gün zarfında hıfzetti. Kamus-ul Muhitten altmış satırlık bir sahifeyi bir defa okumakla ezberine alırdı. Evet bu zat, gerek medrese, gerekse mekteb ilim ve fenlerinden ezberine aldığı metinleri, kitapları unutmamak için, daima ezberinden okuyup tekrarlamaya mecburiyeti vardı. Ezberinde bulunan metinlerin mecmuu otuz Kur'an kadar idi"
Bediüzzaman'ın bir hizmetkârı ve manevî evlâdı Mustafa Sungur'un, üstadından bizzat duyduğu, bu mevzudaki hatırası ise şöyledir:
"Ben gençliğimde Van'da Vali Tahir Paşa'nın konağında kalırken, Vali bana bir oda tahsis etmişti. Ben orada kalırdım. Her gece yatmazdan önce
iki buçuk saat kadar hafızamdakileri tekrar ederdim. O zaman hakikaten doksan kitabı hafızama almıştım. Her gece hafızamdakileri üç saat tekrar etmekle; üç ayda bir, bu kitabların tekrarını yaparak devrini bitiriyordum. Cenab-ı Hakk'a sükür kardeşlerim, bütün o mahfuzatım, Kur'an'ın hakaikına çıkmak için bana basamak oldular. Sonra Kur'an'ın hakaikına ulaştım, çıktım, baktım ki; her bir ayet-i Kur'aniye kâinatı ihata ediyor gördüm. Artık ondan sonra başka bir kitaba ihtiyacım kalmadı. Kur'an bana kâfi, vafi geldi...”
Yine Mustafa Sungur, üstadından duymuş ki: "Ben geceleri hafızamdaki kitabları tekrarlarken, merhum Tahir Paşa, beni zikir ve evrad okuyor zannedermiş" diye birçok defa bizzat Mustafa Sungur ağabeyden duymuşuzdur.
Valilerin bile barıştırmaktan âciz kaldıkları Ertoşî aşiretinin Giravî kolunun reisi Şeker Ağa ile, Miran Aşireti reisi Mustafa Paşa'yı bile barıştırarak, aralarında devam eden yayla hududları üzerindeki muharebelerini durdurmuştur. Bu iki reisi barıştırırken, Mustafa Paşa'ya "Daha tövbe etmedin mi?" diye hiddet eder. Paşa ise:
- "Seyda! Ne söylerseniz, sözünüzden çıkmam." demiş ve barışmayı kabul etmiştir.
Bu esnada Mustafa Paşa, Bediüzzaman'a bir at ile bir mikdar para teberru' etmek ister. Fakat Bediüzzaman ona: "Şimdiye kadar kimseden para almadığımı işitmedin mi?" diye tevbih eder ve devamla: "Bilhassa senin gibi zalimlerden nasıl para alırım?" Ve sen galiba tövbeni bozmuşsun. Bu takdirde Cezireye sâlimen ulaşamıyacaksın!" demiştir.
Mustafa Paşa'nın ölümü ile ilgili bir rivayet:
Mardin-Midyat kazasının "Halilan" köyünün ahalisinden olup, halen aynı kazanın Kavus köyünde imamlık yapmakta olan müdekkik bir alim Molla Ahmed Efendi anlattı:
"Ben Miran aşiretinin "Davudan" kabilesi içine gitmiştim. O kabilenin bir çok yaşlı adamlarından mesela, H.Ali Suleymanoğlundan bizzat işittim, demişlerdi ki: Mustafa Paşa'nın Şeker Ağa ile barışmasından sonra, Molla Said-i Meşhur ona hiddet edip beddua etmiş. Mustafa Paşa her ne kadar "Seyda ben senin emrinden çıkmam" şeklinde tarziye vermişse de; Molla Said hiddetini geri almamış ve ona: "Salimen Cezire'ye ulaşamazsın" demiş. Bu bedduadan sonra, hakikaten Mustafa Paşa, aşiretiyle birlikte, Cezire'ye doğru dönüş yapıp gelirken, Kürtçe "Deştahingiley" diğer bir rivayette "Deştadergüley" denilen, mevkiden geçip gelirken, başka bir rivayette Baney-haney mevkiine geldiğinde, büyük çadırını kurmuş, bir çok aşiret ağalarıyla birlikte ve onların ortasında oturmuşken, birden bir silah sesi ve Mustafa Paşanın kafasını delip geçen kurşun ile, paşanın cenazesinin yere serilmesi bir olur.
Diğer bir rivayette, Mustafa Paşa, henüz Cezire'ye ulaşmadan "Deştadergüley" boğazından geçerlerken, bu hadisenin vuku' bulduğu söylenmektedir.
Bu kurşunun nereden geldiği, kimin attığı bugüne kadar hâlâ belli değildir.
Bir gün, küçük Molla Said namında bir talebesi, üstadı Bediüzzamana:
- Seyda, ne için evlenmiyorsun? Şehvetin yok mudur? diye sormuş. Bediüzzaman:
- Şehvetim yok değildir. Ben de sizler gibi delikanlı bir gencim. Fakat nasıl ki evli bir adam, yatağına girer, yatarken; eğer aklı fikri başka bir şeyle meşgul ise ve meşru' olan evlilik münasebetini düşünmüyorsa; fıtrî olan şehveti durup dururken galeyana gelmez. İşte bunun gibi, benim gece gündüz hiç bir dakika aklım, fikrim boş kalmıyor ki, o ciheti düşüneyim. Binaenaleyh şehvetim faaliyet hususunda tahrik görmediğinden galeyana gelip de galebe etmez." diye cevab vermişti.
Birinci Cihan Harbi'nde muhaceretle gelip, Urfa'nın Badıllı köylerine yerleşen, Hasanan Aşiretinin ileri gelenlerinden Abdülmecid isminde bir zat, şöyle bir iki hatıra anlatmakta idi:
Molla Said-i Meşhur Malazgird'e geldiği zaman, bizim eve misafir olurdu. Ağabeyim Acem Ağayı çok severdi. O zaman kıyafeti şallı şapikli, çizmeli, hançerli, tabancalı... Ayrıca mavzeri ve çapraz fişekliği de vardı. Bazen bizim misafir odamızda sırt üstü uzanır, ağabeyimle sohbet ederdi. Bir defasında yine sırt üstü uzanmış iken, ağabeyim Acem Ağa kendisine:
- "Kurban, nedir bu kıyafet! İlminize mütenasip kisveyi neden giymiyorsunuz? Bu kıyafetiniz bir ağa, bir reisin kıyafetidir. Biz bunu size uygun görmüyoruz" demiştir. Molla Said-i Meşhur doğrularak ağabeyime:
- "Bak Acem Ağa!dedi. Ben bu keyfimi, bu kıyafetimi Van Valisi Tahir Paşa'nın, bin altın ile hususi konak ve kızını teklif etmesi karşısında bile değiştirmedim" demişti.
Bir gün, bir köyde bazı hocalar kendisiyle oruç mevzuunda münazaraya kalkışmışlar, münazaradan sonra bize gelmişti. Hiddetliydi, yine sırt üstü uzanmıştı. Dedi: Acem Ağa, bu hocalar benimle münazaraya girişiyorlar. Bunlar benim ilmimi bilmiyorlar. Vallah-il azim, ben yerden ta âsümana kadar, buğday taneleri birbirine binseler eklenseler, kaç tane edeceğini zihnimde hemen bulabilir, çıkarabilirim.
Allah razı olsun kardeşim paylaşımın için..
Hel min mezid..:)
"(Meşrutiyet yıllarında) Birgün Ulema Fatih camiinin avlusunda bir mevzuu münakaşa ediyorlardı. Fakat hiçbirisi tatmin edici halledemiyordu. Tam o sırada, başında külahı, üzerinde Şaldan bir elbise, basit bir kıyafetle Bediüzzaman oraya geldi. Ben kendisini önceden tanıyordum.
Bediüzzaman ulemaya: "Nedir mevzuunuz, banada anlatırmasınız?"dedi.
Üzerindeki basit kıyafeti gören ulema: " Çoban efendi, senin aklın bu işlere ermez, git işine bak!” dediler.
Bediüzzaman ulemanın bu tavrına hiç aldırmadı ve mevzuu öğrendi.. Ve ayet ve Hadislerle mes'eleyi öyle güzel halledip ortaya koyduki, ulemanın ağzı açıkta kaldı. Bediüzzamanın ellerini öpmek istediler. "Hayır lüzum yok” deyip oradan ayrıldı.