Konu: Başkasının Günahına Ağlayan Adam

Onun kaygısı, sevdası, derdi, davası hep Allah’ı kullarına tanıtmak ve sevdirmekten ibaretti. Bütün engellere, acılara, işkencelere, hapislere, sürgünlere, zehirlemelere rağmen Kur’an’a, imana, İslâm’a hizmet duygusundan hiç ayrılmadı. En zor şartlarda bile hiç ümitsiz olmadı. En olumsuz şartlardan, daima en olumlu sonuçlar çıkardı. Kendisini batırmaya, bitirmeye çalışanları da huzura ve mutluluğa, yani kulluğa çağırdı. Çünkü ona göre, kul olmak, “kurtulmak” demekti. Kendisine en acımasız hakareti ve dayanılmaz işkenceyi lâyık görenleri bile iman hakikatleriyle tanıştırmak ve kurtarmak telâşındaydı. Güle oynaya günah bataklıklarına batanlara da merhametle baktı. Günahına ağlayamayanların günahına da ağladı. Çünkü onun insana ve olaylara bakışı, veli bakışıydı. Geçitlerde, köprülerde, uçurum başlarında titreyenlere, “İnşaallah geçer.” duasındaydı. “Ha geçti, ha geçecek!” şevkiyle, dertlerini dert edinirdi. Her düşenin acısı, önce onun yüreğine yansırdı. Her ezilenle, evvelâ onun içi ezilirdi. Çünkü o, şefkatten ibaretti. Sevgiyle sarıp sarmaladı yaralı yürekleri. Manevî kiri, pası, yarayı acısız ameliyatlarla tedavi etti. Gönülleri çelen, ruhları çeken bir muhabbet merkeziydi. Benim sevdalandığım yürek, bu yürekti. Benim ve neslimin kendine gelişiydi. Uyanmamızdı heyecanla ve gafletten silkinmemizdi. Uyanalım diye uyanıktı. Ebediyen gülelim diye ağlıyordu.

bu kitabı okudum harika

serab Nickli Üyeden Alıntı

Onun kaygısı, sevdası, derdi, davası hep Allah’ı kullarına tanıtmak ve sevdirmekten ibaretti. Bütün engellere, acılara, işkencelere, hapislere, sürgünlere, zehirlemelere rağmen Kur’an’a, imana, İslâm’a hizmet duygusundan hiç ayrılmadı. En zor şartlarda bile hiç ümitsiz olmadı. En olumsuz şartlardan, daima en olumlu sonuçlar çıkardı. Kendisini batırmaya, bitirmeye çalışanları da huzura ve mutluluğa, yani kulluğa çağırdı. Çünkü ona göre, kul olmak, “kurtulmak” demekti. Kendisine en acımasız hakareti ve dayanılmaz işkenceyi lâyık görenleri bile iman hakikatleriyle tanıştırmak ve kurtarmak telâşındaydı. Güle oynaya günah bataklıklarına batanlara da merhametle baktı. Günahına ağlayamayanların günahına da ağladı. Çünkü onun insana ve olaylara bakışı, veli bakışıydı. Geçitlerde, köprülerde, uçurum başlarında titreyenlere, “İnşaallah geçer.” duasındaydı. “Ha geçti, ha geçecek!” şevkiyle, dertlerini dert edinirdi. Her düşenin acısı, önce onun yüreğine yansırdı. Her ezilenle, evvelâ onun içi ezilirdi. Çünkü o, şefkatten ibaretti. Sevgiyle sarıp sarmaladı yaralı yürekleri. Manevî kiri, pası, yarayı acısız ameliyatlarla tedavi etti. Gönülleri çelen, ruhları çeken bir muhabbet merkeziydi. Benim sevdalandığım yürek, bu yürekti. Benim ve neslimin kendine gelişiydi. Uyanmamızdı heyecanla ve gafletten silkinmemizdi. Uyanalım diye uyanıktı. Ebediyen gülelim diye ağlıyordu.

mevlana ks. başkasına bir ağlarsan kendine bin ağla diye öğütlüyor. bana çok melankolik geldi...

Ç"ünkü oğlum yoktur ki yalnız oğlumu düşüneyim. Bendeki fıtrî olan bu ziyade acımaklık ve şefkat, binler Müslüman evlâtlarının, hattâ mâsum hayvanların teellümlerine karşı dahi bir rikkat, bir elem, o sırr-ı şefkatle hissediyordum." 26. lema

macacad Nickli Üyeden Alıntı

mevlana ks. başkasına bir ağlarsan kendine bin ağla diye öğütlüyor. bana çok melankolik geldi...

melankolik derken ne demek istediniz ben anlayamadım..

macacad Nickli Üyeden Alıntı

mevlana ks. başkasına bir ağlarsan kendine bin ağla diye öğütlüyor. bana çok melankolik geldi...

Ç"ünkü oğlum yoktur ki yalnız oğlumu düşüneyim. Bendeki fıtrî olan bu ziyade acımaklık ve şefkat, binler Müslüman evlâtlarının, hattâ mâsum hayvanların teellümlerine karşı dahi bir rikkat, bir elem, o sırr-ı şefkatle hissediyordum." 26. lema

PINAR Nickli Üyeden Alıntı

melankolik derken ne demek istediniz ben anlayamadım..

melakoli: kimi zaman kisiligin bi parcasi olarak nitelendirilen. bazen de icinden cikilmaz olan her seyin aci verdigi ruh hali

macacad Nickli Üyeden Alıntı

mevlana ks. başkasına bir ağlarsan kendine bin ağla diye öğütlüyor. bana çok melankolik geldi...

"Ben kendi elemlerime tahammül ettim; fakat, ehl-i İslamın eleminden gelen teellümat beni ezdi. Alem-i İslama indirilen darbelerin en evvel kalbime indiğini hissediyorum. Onun için bu kadar ezildim. Fakat bir ışık görüyorum ki, o elemlerimi unutturacak, inşaallah," diyerek tebessüm eylerdi."
Anlaşılan kardeş siz melankoliliği şiar edinenlerdensiniz yada Koca Bediüzzaman'ı hiiiiiç tanımıyorsunuz..

acizizfakiriz Nickli Üyeden Alıntı

"Ben kendi elemlerime tahammül ettim; fakat, ehl-i İslamın eleminden gelen teellümat beni ezdi. Alem-i İslama indirilen darbelerin en evvel kalbime indiğini hissediyorum. Onun için bu kadar ezildim. Fakat bir ışık görüyorum ki, o elemlerimi unutturacak, inşaallah," diyerek tebessüm eylerdi."
Anlaşılan kardeş siz melankoliliği şiar edinenlerdensiniz yada Koca Bediüzzaman'ı hiiiiiç tanımıyorsunuz..

tanıdığımı idda etmiyorum... hayır biz üzülme demiyoruz. her şeye ağlarsa bi adam hastadır. ruhen... ben böyle düşünüyorum. ve kendi için ağlıyamıyors o delidir...

macacad Nickli Üyeden Alıntı

melakoli: kimi zaman kisiligin bi parcasi olarak nitelendirilen. bazen de icinden cikilmaz olan her seyin aci verdigi ruh hali

melankolının anlamını bılıyorum da bu konuyla nasıl ilişkilendirdiniz onu anlayamadım..??