Konu: Bediüzzaman'ın Fizyonomisi

Abdülkadir Bad?ll? Mufassal Tarihçe-i Hayat’ta şöyle diyor:


1- “Hazret-i Üstad Bediüzzaman'?n boyu, kameti; gençliğinde çekilmiş fotoğraflar?ndan ve ulaşan hususî baz? rivayetlerden anlaş?ld?ğ?na göre; uzun boylular?n ortas? olarak, tahminen boyu 1,85 civar?ndad?r. Ben 1953 y?llar?nda ve sonras?nda bir kaç kez gördüğüm şekliyle zaif, fakat iri kemikli, boyunu bir altm?ş civar?nda tahmin ediyorum.’



2- El, kol ve parmak kemikleri sert ve iri idi.



3- Mübarek kollar? uzun idi.



4- Elleri iri, parmaklar? sert ve uzun idi.



5- Ayaklar? ince ve uzun idi.



6- Ayak parmaklar?ndan baş parmağ? yan?ndaki parmak ile yan?ndaki parmak, t?rnağ? yak?n?na kadar bitişik ve birleşik idi.



7- Ayaklar?n?n bald?r k?sm? ince ve uzun idi.



8- Beli ince ve zarif idi.



9- Belden yukar? k?sm?, alt k?sm?na göre geniş idi.



10- Göğsü ve iki omuzu aras?, ihtiyarl?ğ?na rağmen genişçe idi.



11- Boynu ince ve uzun idi.



12- Gençliğinde saç? ve b?y?ğ? s?k ve siyah imiş.



13- Aln? geniş idi.



14- Aln?ndaki çizgileri -gördüğüm kadar?yla- hatlar? uzunca idi.



15- Mübarek gözleri irice idi.



16- Gözlerinin rengi mavi-yeşil ortas?nda bir renkteydi.



17- Gözlerinin beyaz?nda, k?rm?z? damarc?klarla süslü idi.



18- Kirpikleri uzun idi.



19- Kaşlar? gür ve ileriye doğru dik idi.



20- Yüzü yuvarlak idi.



21- Burnu, koç burnu gibi, iri ve eğik idi.



22- Mübarek ağz? büyükçe ve genişçe idi.



23- Mübarek çenesi kal?n ve iri idi.



24- Teninin ve yüzünün rengi, buğday renginde olup, fakat beşaşet ve heybetle kar?ş?k bir k?rm?z?l?k nümayan idi. Rusya esaretinden ?stanbul’a gelişinde doldurduğu nüfus tezkiresinde eşkali hakk?nda şöyle malumat verilmektedir: Boy : Orta, Göz : Ela, Sima : Buğday..



1955 senesinde Isparta’da kendisini ziyaret etmiş olan muhterem Mehmed K?rk?nc? Hocaefendinin müşahedelerini de nakletmeden geçemeyeceğiz: Yaşl? olmas?na rağmen bir delikanl? kadar zindeydi. Kendinde yorgunluktan hiçbir eser görülmüyordu. Rengi hafif pempeydi. Boyu ortan?n üstündeydi. Zarif bir endam? vard?.Baş?ndaki sar?k bir saadet tac?, bir marifet semboluydu. Bu helaket ve felaket asr?n?n, onun yaşlanm?ş omuzlar?na yüklediği onca ?zd?rap ve meşakkat belini bükememiş, endam?n? eğememişti. Dudaklar?nda tatl? bir tebessüm, gözlerinde şefkat p?r?lt?lar? vard?. Kaşlar?nda ise, heybetli bir celadet hakimdi. Ensesinde ve şakaklar?nda aşağ? doğru dökülen gür beyaz saçlar? dikkatimi çekti.



Talebelerinden merhum Mehmed Kayalar da an?lar?nda şunlar? söylüyor : Üstad? bir ziyaretimde vukubulan şu hal çok enteresand?r: 79 yaş?nda olmas?na rağmen o kadar çevik bir şekilde beni karş?lad? ki hiç unutmam. Hayat?mda ben o kadar çevik, o kadar cündî bir ruh taş?yan insan görmedim.



B?R GARABET

A. Bad?ll? diyorki: Burada bir nokta-i garabet kaydetmek isterim ki: ?nsanlar?n hemen hepsinin sima rengi, saç ve göz rengine göre olur. Başka bir tabirle; Saç ve göz renkleri, sima rengine uygun şekilde olur. Mesela saç? sar? olanlar?n, ekseriya gözleri mavi, simas? sar?ş?n olur. Veya yine çoğunlukla, gözleri mavi olanlar?n, saç renkleri sar? veya k?rm?z?.. yüz simalar?n?n rengi de buna uygun olarak sar?ş?n gibi bir şekilde olur.



Halbuki; Hazret-i Bediüzzaman'da bu husus tamamen değişik ve başka şekilde idi. Onun gözleri mavi-yeşil aras?nda bir renkte olduğu halde; Saçlar? siyah, sima rengi ise, buğday tenli idi.



Hatta benim kendi müşahedelerime göre, onun her iki gözlerinin rengi mavi cins bir levnde göründüğü halde, dikkatlice bak?ld?ğ? zaman, iki gözünün aras?nda renkte fark vard?. Birisi; yeşile mail bir mavi.. Öbürü sar?ya mail bir yeşil renkteydi. Ancak bu ta'rif ettiğim şekildeki renkler, hangisi sağ gözünde, hangisi solunda olduğunu hat?rl?yam?yorum.



Evet gerçekten, Hazret-i Bediüzzaman'?n gözleri çok başka idi. Hemen her zaman bir çok kimseler taraf?ndan onun en çok dikkat çeken mübarek gözlerimiş. Müsbet ve menfi bir çok insanlar onun fevkalâde, acib, parlak ve berrak gözlerinden bahsetmişlerdir.



Bediüzzaman'?n mübarek gözleri; cemal, şefkat ve rahmetin tecelli ettiği anlarda, Nurlar lemaen eden birer lüks gibi ünsiyetler, merhamet ve şefkatler saçt?ğ? gibi; Celâl ve heybet tecellilerinde de, art?k onun mübarek gözlerine bak?lamaz bir tarzda celâl ve heybet neşrederdi. Bu bir gerçektir. Mübalağa değildir. Onun yan?nda talebelik ve hizmetkârl?k yapm?ş bir çok zatlar bu durumu bir çok defalar müşahede etmiş ve dile getirmişlerdir. ?şte onlardan baz?lar?n?n ifadeleri :"Aman yâ Rabbî! Üstada yaklaş?yordum. O nas?l bak?şt? öyle? Heybetli bak?şlar karş?s?nda irkilmemek ne mümkündü? Gözlerinin içinde, güneş batarken ufukta b?rakt?ğ? sar? ?ş?klar gibi şûlelerin lemean ettiğini görüyordum "(Hasan Okur)

Merhum Mehmed Kayalar: Çok zekî bir zat. O bak?şlar o kadar harikayd? ki, bir anda insan? tesir alt?na al?yor ve oradan insan, bir velayet-i kâmilenin tereşşuhat?n? hissediyordu.”

Eski dostu merhum Eşref Edip Fergan: “Yap?s? ufak tefektir; fakat heybetlidir, haşmetlidir. Gözleri birer şems-i tâban gibi nur saçar. Bak?şlar? şâhânedir. Maddeten, belki dünyan?n en fakir adam?d?r, fakat mâneviyat âleminin sultan?d?r. Seksen küsur senenin âlâm? yüzünde bir buruşuk yapamam?ş, yaln?z saçlar?n? ağartm?şt?r. Rengi pembe beyazd?r. Sakal? yoktur. Bir delikanl? kadar zindedir. Halim ve selimdir. Fakat heyecana geldiği zaman bir arslan tavr? al?r, iki dizinin üstüne doğrulur, bir şâhenşâh gibi konuşur.”

HZ. ÜSTADIN FITRÎ VE HAS KOKUSU

Evet, nas?l ki sahih rivayetlerle gelen en başta Resul-i Ekrem'in (A.S.M.); ve sonra Hulefa-i Raşidininin ve mertebe mertebe diğer baz? sahabe ve kâmil Evliyalar?n da, her birisinin kendisine hâs, f?trî kokular? olduğu gibi; Hz. Üstad Bediüzzaman dahi, evvela sünnet-i seniyye ittibaen her zaman güzel rayihal? kokular? sürünmesi neticesi, onun odas? ve elbiselerinden güzel kokular?n raihalar? hep gelmekte idi. Bu kokulardan -gençlik devrelerinde- gelen haberler ve yaz?l? lahikalara göre -“Tefarik” denilen bir kokuyu, daha sonralar? ise yaln?z “Gülyağ?”n? sevmiş ve sürmüştür.

Bir de bunlar?n d?ş?nda ayr?ca Üstad?n bütün hayat fas?lllar?nda elinin temas ettiği şeylerden ve elbise, çamaş?r ve eşyas?ndan rayihalanan hususî ve f?trî bir kokusununda var olduğu hakk?nda bir çok insanlar?n rivayetleri vard?r.. Ve bu durum gayet meşhurdur.



Bu vaziyetin birçok nevilerinden numune için sadece Emirdağ hayat?ndan iki şahidin iki rivayetini kaydediyoruz.



1- Hz. Üstad?n Emirdağ hayat?nda hemen hemen her vakit kendi evlerinde onun çamaş?rlar?n? y?kayan ve çorbas?n? pişiren merhum Mehmed Çal?şkan Ağabey haber veriyorki: “Üstad?n çamaş?rlar? bizim evde y?kan?rd?. Çamaş?rlar?n?n kirli olduğu hiç belli etmezdi.. Daima çamaş?rlar? misk gibi kokard?.” (Son Şahitler-4,Sh.58)



2- Yine Emirdağl? Mehmet Çal?şkan?n yeğeni M.Zeki Çal?şkan diyorki: “Birgün Üstad?n kirli çamaş?rlar?n? sepetle Osman Çal?şkan amcalar?ma götürüyordum. Yolda burnuma gül kokusu gelmişti, sepeti yere dökerek içine bakt?m. Kirli diye götürdüğüm çamaş?rlar misk gibi kokuyordu.(Son Şahitler-4, Sh.79)



KAYNAKLAR

1-Mufassal Tarihçe-i Hayat-Abdülkadir Bad?ll?- ?ttihad Neşriyat-?st-1998

2-Bilinmeyen Taraflar?yla B.S.N-Necmeddin Şahiner- Nesil Bas?m Yay?n-?st-1997

3-Hayat?m Hat?ralar?m- Mehmed K?rk?nc? Zafer Yay?nlar?- ?st-2004

4- Son Şahitler- Necmeddin Şahiner- Nesil Bas?m Yay?n-?st-2005

5-Tarihçe-i Hayat-Sözler Yay?nevi- ?st-1996

ALLAHU EKBER insan güzeli.......